กษัตริย์ผู้ศักดิ์สิทธิ์

ในสังคมประวัติศาสตร์หลายแห่ง ตำแหน่งของกษัตริย์มีความหมายศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเหมือนกับและผู้พิพากษา แนวคิดของเทวาธิปไตยนั้นมีความเกี่ยวข้องกัน ถึงแม้ว่ากษัตริย์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ไม่จำเป็นต้องปกครองผ่านผู้มีอำนาจทางศาสนา แต่ตำแหน่งทางโลกนั้นมีความสำคัญทางศาสนาอยู่เบื้องหลัง

รูปพระคริสต์จากแท่นบูชาเกนต์ (ค.ศ. 1432)

ประวัติกษัตริย์ผู้ศักดิ์สิทธิ์

เซอร์เจมส์ จอร์จ เฟรเซอร์ใช้แนวคิดเรื่องกษัตริย์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ในการศึกษาเรื่อง (The Golden Bough) (ค.ศ. 1890 – 1915) ซึ่งเป็นเรื่องที่อ้างถึงตำนานของ เฟรเซอร์ได้ยกตัวอย่างจำนวนมากที่อ้างถึงข้างด้านล่าง และเป็นแรงบันดาลใจให้กับ อย่างไรก็ตาม " หรือตำนาน-ผู้ประกอบพิธีกรรม, ทฤษฎี" ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ ปัจจุบัน นักวิชาการหลายคนเชื่อว่าตำนานและพิธีกรรมมีกระบวนทัศน์ร่วมกัน แต่ไม่ใช่สิ่งที่พัฒนามาจากอีกสิ่งหนึ่ง

จากข้อมูลของเฟรเซอร์ แนวคิดดังกล่าวมีและเกิดขึ้นทั่วโลกบนเกาะชวาและในแอฟริกาตอนใต้ของทะเลทรายซาฮารา โดยมีกษัตริย์นักบวชมีความเกี่ยวข้องกับการขอฝนและรับประกันความอุดมสมบูรณ์และความโชคดี กษัตริย์อาจจะทรงได้รับมอบหมายให้ทนทุกข์และชดใช้ให้กับประชาชนของพระองค์ ซึ่งหมายความว่ากษัตริย์อันศักดิ์สิทธิ์สามารถทรงเป็นเหยื่อที่กำหนดไว้ล่วงหน้าใน ไม่ว่าจะถูกสังหารเมื่อสิ้นสุดตำแหน่งหรือบูชายัญพระองค์เองในช่วงเวลาวิกฤต (เช่น แห่ง)

ชนเผ่าทรงเฆี่ยนตีกษัตริย์ที่ทรงได้รับเลือกใหม่ () ก่อนที่จะทรงขึ้นครองราชย์ เพื่อที่พระองค์จะทรงจดจำได้ว่ารู้สึกอย่างไรที่ต้องทนทุกข์ทรมานในฐานะบุรุษ เพื่อยับยั้งพระองค์ไว้ หลังจากนั้นพระองค์จึงได้รับพลังที่เหมือนเทพเจ้า ขณะที่เอาริกาเตือนให้นึกถึงวีรบุรุษผู้พิชิตที่กลับมายังกรุงโรมในชัยชนะของเขา เสียงชื่นชมยินดีของฝูงชนที่หลั่งไหลเข้ามากระทบอัตตาของเขา ว่าเขายังคงอยู่เป็นเพียงมนุษย์และต้องตาย

ตั้งแต่ การขึ้นครองราชย์และการเจิมของพระมหากษัตริย์เป็นพิธีกรรมทางศาสนาที่สำคัญ ซึ่งสะท้อนให้เห็นในพระนาม "พระเมสสิยาห์" หรือ "พระคริสต์" ซึ่งแยกออกจากการเป็นกษัตริย์ทางโลก ดังนั้น กษัตริย์ซาร์กอนแห่งแอกแคดจึงเรียกตัวพระองค์เองว่าเป็น "ผู้แทนแห่งอิชตาร์" เช่นเดียวกับที่สมเด็จพระสันตะปาปาคาทอลิกสมัยใหม่รับบทบาทเป็น ""

กษัตริย์ทรงได้รับการขนานนามว่าเป็นผู้เลี้ยงแกะตั้งแต่ช่วงสมัยแรกๆ เช่น คำที่ใช้กับ เช่น ในสหัสวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล ภาพลักษณ์ของผู้เลี้ยงแกะได้รวมเอาประเด็นของการเป็นผู้นำและความรับผิดชอบในการจัดหาอาหารและการคุ้มครอง ตลอดจนความเหนือกว่า

ในฐานะผู้ไกล่เกลี่ยระหว่างประชาชนและเทพเจ้า กษัตริย์อันศักดิ์สิทธิ์ได้รับการยกย่องด้วยภูมิปัญญาพิเศษ (เช่น โซโลมอนหรือกิลกาเมช) หรือการมองเห็น (เช่น ผ่านการหยั่งรู้หรือทำนายจากความฝัน)

อ้างอิง

1. Frazer, James George, Sir (1922). The Golden Bough. Bartleby.com: New York: The Macmillan Co. http://www.bartleby.com/196/1.html.
2. R Fraser ed., The Golden Bough (Oxford 2009) p. 651
3. Segal, Robert A. (2004). Myth: A Very Short Introduction. Oxford: Oxford UP. pp. 61. ISBN .
4. Meletinsky, Eleazar Moiseevich (2000). The Poetics of Myth. Routledge. p. 117. ISBN .
5. "CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Vicar of Christ". www.newadvent.org. สืบค้นเมื่อ 2017-08-23.