กรดเอลลาจิก

กรดเอลลาจิก (อังกฤษ: ellagic acid) เป็นสารฟีนอลธรรมชาติและเป็นสารไดของ พืชสังเคราะห์กรดเอลลาจิกจากกระบวนการไฮโดรไลซิสสารกลุ่มแทนนิน เช่น และ ร่างกายมนุษย์สามารถย่อยสลายกรดเอลลาจิกได้ผ่าน

กรดเอลลาจิก

ชื่อ
2,3,7,8-เตตระไฮดรอกซี-โครเมโน[5,4,3-cde]โครมีน-5,10-ไดโอน
ชื่ออื่น 4,4′,5,5′,6,6′- 2,6,2′,6′-ไดแล็กโทน
เลขทะเบียน
เลขทะเบียน CAS	476-66-4^Y
3D model ()	รูปภาพแบบโต้ตอบ
	CHEBI:4775^Y
	ChEMBL6246^Y
เคมสไปเดอร์	4445149^Y
ดรักแบงก์	DB08468^Y
	100.006.827
	C10788^Y
ผับเคม CID	5281855
	19YRN3ZS9P^Y
(EPA)	DTXSID2020557
InChI=1S/C14H6O8/c15-5-1-3-7-8-4(14(20)22-11(7)9(5)17)2-6(16)10(18)12(8)21-13(3)19/h1-2,15-18H^Y Key: AFSDNFLWKVMVRB-UHFFFAOYSA-N^Y InChI=1/C14H6O8/c15-5-1-3-7-8-4(14(20)22-11(7)9(5)17)2-6(16)10(18)12(8)21-13(3)19/h1-2,15-18H Key: AFSDNFLWKVMVRB-UHFFFAOYAQ
O=C1Oc3c2c4c1cc(O)c(O)c4OC(=O)c2cc(O)c3O
คุณสมบัติ
สูตรเคมี	C14H6O8
มวลโมเลกุล	302.197 g/mol
ความหนาแน่น	1.67 g/cm^3
หากมิได้ระบุเป็นอื่น ข้อมูลข้างต้นนี้คือข้อมูลสาร ณ ภาวะมาตรฐานที่ 25 °C, 100 kPa อ้างอิงกล่องข้อมูล

กรดเอลลาจิกถูกค้นพบในปี ค.ศ. 1831 โดย นักเคมีชาวฝรั่งเศส ต่อมาในปี ค.ศ. 1905 เตรียมสารนี้ได้จากพืชหลายชนิด เช่น ทับทิม สมอไทยและเปลือกต้นโอ๊คเป็นบุคคลแรกที่สังเคราะห์กรดเอลลาจิกจากการให้ความร้อนกับหรือ

กรดเอลลาจิกพบในพืชหลายชนิดเช่น Myriophyllum spicatum เห็ดราชนิด Phellinus linteus และพืชสกุลโอ๊ค เช่น Quercus alba และ Quercus robur ในอาหาร พบมากในแบล็กเบอร์รี แครนเบอร์รี พีแคน ทับทิม แรสเบอร์รี สตรอว์เบอร์รี วอลนัต เก๋ากี่ องุ่นและลูกท้อ

กรดเอลลาจิกมีฤทธิ์ต้านการแบ่งตัวของเซลล์ที่ก่อมะเร็งและเป็นสารต้านอนุมูลอิสระ ช่วยลดภาวะเครียดออกซิเดชัน และวางขายในรูปของอาหารเสริมที่มีคุณสมบัติต้านมะเร็งและโรคหัวใจ อย่างไรก็ตาม สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาสหรัฐ (FDA) ประกาศว่าการโฆษณาว่ากรดเอลลาจิกสามารถรักษาโรคมะเร็งได้นั้นเป็นการละเมิดกฎหมาย

อ้างอิง

1. Ascacio-Valdés JA et al. (2011) Review: Ellagitannins: Biosynthesis, biodegradation and biological properties Journal of Medicinal Plants Research Vol. 5(19):4696-4703
2. David S. Seigler Plant Secondary Metabolism. Springer, 1998.
3. Grasser, Georg (1922). Synthetic Tannins. F. G. A. Enna. ISBN .
4. Löwe, Zeitschrift für Chemie, 1868, 4, 603
5. Nakai, S (2000). "Myriophyllum spicatum-released allelopathic polyphenols inhibiting growth of blue-green algae Microcystis aeruginosa". Water Research. 34 (11): 3026–3032. doi:10.1016/S0043-1354(00)00039-7.
6. Mämmelä, Pirjo; Savolainen, Heikki; Lindroos, Lasse; Kangas, Juhani; Vartiainen, Terttu (2000). "Analysis of oak tannins by liquid chromatography-electrospray ionisation mass spectrometry". Journal of Chromatography A. 891 (1): 75–83. doi:10.1016/S0021-9673(00)00624-5. PMID 10999626.
7. D. A. Vattem; K. Shetty (2005). "Biological Function of Ellagic Acid: A Review". Journal of Food Biochemistry. 29 (3): 234–266. doi:10.1111/j.1745-4514.2005.00031.x.
8. Postharvest sensory and phenolic characterization of ‘Elegant Lady’ and ‘Carson’ peaches. Rodrigo Infante, Loreto Contador, Pía Rubio, Danilo Aros and Álvaro Peña-Neira, Chilean Journal of Agricultural Research, 71(3), July–September 2011, pages 445-451 (article)
9. Seeram NP, Adams LS, Henning SM, และคณะ (June 2005). "In vitro antiproliferative, apoptotic and antioxidant activities of punicalagin, ellagic acid and a total pomegranate tannin extract are enhanced in combination with other polyphenols as found in pomegranate juice". J. Nutr. Biochem. 16 (6): 360–7. doi:10.1016/j.jnutbio.2005.01.006. PMID 15936648.
10. Narayanan BA, Geoffroy O, Willingham MC, Re GG, Nixon DW (March 1999). "p53/p21(WAF1/CIP1) expression and its possible role in G1 arrest and apoptosis in ellagic acid treated cancer cells". Cancer Lett. 136 (2): 215–21. doi:10.1016/S0304-3835(98)00323-1. PMID 10355751.
11. Warning Letter 2010-01-12 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน sent to Millennium Health by the United States , dated May 21, 2008.
12. Warning Letter 2010-01-12 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน sent to Kenton Campbell at Prime Health Direct, Ltd. by the United States dated July 2, 2007.

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ กรดเอลลาจิก
• . Science Lab. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-04. สืบค้นเมื่อ 2016-10-22.