กรณีพิพาทอโยธยา

กรณีพิพาทอโยธยา เป็นประเด็นถกเถียงในเชิงรัฐศาสตร์ ประวัติศาสตร์ สังคมและศาสนาในประเทศอินเดีย อันเกี่ยวกับที่ดินหนึ่งในเมืองอโยธยา รัฐอุตตรประเทศ ปัญหาที่เกิดขึ้นนั้นเกี่ยวข้องกับการควบคุมพื้นที่ที่ชาวฮินดูเชื่อว่าเป็นสถานที่ประสูติของพระราม เทพเจ้าของฮินดู การเป็นที่ตั้งในทางประวัติศาสตร์ของมัสยิดบาบรี และประเด็นถกเถียงว่าก่อนหน้าที่จะเป็นมัสยิดนั้นพื้นที่นี้เคยเป็นโบสถ์พราหมณ์มาก่อนหรือไม่

แผนที่แสดงพื้นที่พิพาทอโยธยา

มัสยิดที่เคยตั้งอยู่บนที่ดินผืนนี้คือมัสยิดบาบรีที่ถูกทำลายระหว่างกิจกรรมการเมืองหนึ่งที่ท้ายที่สุดได้กลายเป็นการวิวาทอย่างรุนแรงในวันที่ 6 ธันวาคม 1992 ต่อมากรณีพิพาทถึงความเป็นเจ้าของของที่ดินผืนนี้ได้ถูกนำส่งเข้าตัดสินโดยที่ซึ่งออกคำตัดสินในวันที่ 30 กันยายน 2010 มีใจความว่า ผู้พิพากษาประจำศาลสูงอลาหาบาดสามคนได้ระบุให้ที่ดินขนาด 2.77 เอเคอร์ (1.12 เฮกตาร์) ที่เป็นปัญหานี้แบ่งออกเป็นสามส่วนเท่า ๆ กัน โดยส่วนแรกเป็นของเพื่อใช้งานเกี่ยวกับความเชื่อที่เกี่ยวกับรามลัลล พระรามปางประสูติ, ส่วนที่สองเป็นของ (Sunni Waqf Board), และส่วนสุดท้ายเป็นของ หนึ่งของฮินดู ถึงแม้ผลการตัดสินของผู้พิพากษาทั้งสามคนจะไม่มีความเป็นเอกฉันท์ในตัวเองถึงกรณีว่ามัสยิดบาบรีนั้นสร้างขึ้นโดยการทำลายโบสถ์พราหมณ์หลังเดิมหรือไม่ แต่ได้มีข้อตกลงร่วมว่ามีโครงสร้างของโบสถ์พราหมณ์หลังเดิมที่เก่าแก่กว่ามัสยิดอยู่

การสืบพยานหลักฐานโดยผู้พิพากษาห้าคนภายใต้ศาลสูงสุดอินเดียได้ดำเนินไปในเดือนสิงหาคมถึงตุลาคม 2019 ในวันที่ 9 พฤศจิกายน 2019 ศาลสูงนำโดย ได้ประกาศใจความว่าได้ยกเลิกคำตัดสินเดิมเมื่อปี 2010 และให้ที่ดินตกเป็นของรัฐบาลโดยอ้างจากบันทึกการเสียภาษี นอกจากนี้ยังมีคำสั่งให้มอบที่ดินนี้แก่คณะกรรมการเพื่อสร้างโบสถ์พราหมณ์ขึ้น และให้รัฐบาลมอบที่ดินขนาดห้าเอเคอร์ทดแทนให้กับคณะกรรมการซุนนีวักฟ์เพื่อสร้างมัสยิดขึ้นใหม่แทนในพื้นที่เดิม

ในวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2020 รัฐบาลอินเดียได้ประกาศตั้งชื่อคณะกรรมการดูแลโบสถ์พราหมณ์ขึ้นในชื่อ และการก่อสร้างโบสถ์พราหมณ์ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการในวันที่ 5 สิงหาคม 2020 โดยมีนายกรัฐมนตรีนเรนทระ โมทีเดินทางไปประกอบพิธีวางศิลาฤกษ์ร่วมกับโยคีอาทิตยนาถ ผู้ว่าการรัฐอุตตรประเทศ

ภูมิหลังทางศาสนา

ที่ดินที่ซึ่งมัสยิดที่สร้างขึ้นในยุคกลาง มัสยิดบาบรี เคยตั้งอยู่นั้นเป็นพื้นที่ที่ชาวฮินดูเชื่อตามขนบว่าเป็นสถานที่ประสูติของพระราม เทพเจ้าในศาสนาฮินดู ประเด็นนี้ถือเป็นศูนย์กลางของกรณีพิพาทอโยธยาทั้งหมด

รามชนมภูมิ (สถานที่ประสูติของพระราม)

พระรามทรงเป็นหนึ่งในเทพเจ้าฮินดูที่ได้รับการเคารพบูชาสูงที่สุด พระองค์ทรงเป็นอวตารปางที่ 7 ของพระวิษณุ มหากาพย์รามายณะระบุว่าพระรามประสูติใน แก่ (หรือพระนางเกาสุริยาในฉบับไทย) และ พระเจ้าทศรถ

ในคัมภีร์ระบุว่าอโยธยาเป็นหนึ่งในเจ็ดสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่บุคคลหนึ่งสามารถเข้าถึงโมกษะได้ เพื่อหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด

มัสยิดบาบรี (มัสยิดของจักรพรรดิบาบูร์)

จักรพรรดิบาบูร์ทรงเป็นจักรพรรดิพระองค์แรกของจักรวรรดิโมกุล เชื่อกันว่าหนึ่งในนายพลของจักรวรรดิ ได้สร้างมัสยิดบาบรี ("มัสยิดของจักรพรรดิบาบูร์") ขึ้นในปี 1528 ตามพระกระแสรับสั่ง นักสำรวจของบริษัทอีสต์อินเดีย รายงานว่าเขาพบจารึกบนผนังมัสยิดระบุไว้ดังที่กล่าวมาข้างต้น นอกจากนี้เขายังบันทึกคำบอกเล่าของชาวท้องถิ่นที่เชื่อกันว่ามัสยิดนี้สร้างขึ้นโดยจักรพรรดิออรังเซบ (ค. 1658 – 1707) หลังทรงทำลายโบสถ์พระรามที่เคยตั้งอยู่เดิม

เอกสารเก่าแก่ที่สุดที่บันทึกการมีอยู่ของมัสยิดนั้นเป็นบันทึกของชัย สิงห์ที่สอง ขุนนางราชปุตในราชสำนักโมกึล ผู้ซึ่งซื้อที่ดินของมัสยิดและที่ดินโดยรอบในปี 1717 ในเอกสารของเขาได้ระบุถึงอาคารของมัสยิดที่มีสามโดม ที่กลับระบุว่าเป็น "สถานที่ประสูติ" (ฉถี; chhathi) ในพื้นที่ด้านหน้ายังพบ "แท่นบูชา" (จพุตร; chabutra) ที่ซึ่งพบศาสนิกชนเข้ามาประกอบพิธีกรรมบูชา รายละเอียดทั้งหมดได้รับการยืนยันโดยนักบวชเยซูอิต ในครึ่งศตวรรษถัดมา Tieffenthaler ยังระบุต่ออีกว่า "ที่เห็น [มีการบูชาโดยชาวฮินดูอยู่ด้วยนี้] ด้วยเมื่อครั้งหนึ่งในอดีตกาลเคยเป็นที่ที่พระเพสจัน (Beschan) [หมายถึงพระวิษณุ] ได้ประสูติในปางอวตารเป็นพระราม"

ทั้งชาวฮินดูและมุสลิมได้มีการระบุไว้ว่าล้วนเข้ามาประกอบพิธีกรรมใน "มัสยิด-มนเทียร" (mosque-temple) นี้ โดยชาวมุสลิมประกอบพิธีในมัสยิด และชาวฮินดูอยู่นอกมัสยิดแต่ยังอยู่ในที่ดิน หลังอินเดียตกอยู่ภายใต้การปกครองของบริเตน รัฐบาลบริเตนได้แบ่งพื้นที่ทั้งสองออกจากกันเพื่อป้งอกันการวิวาทกัน ในปี 1949 ภายหลังอินเดียได้รับเอกราช ได้มีคนนำเทวรูปของพระรามไปประดิษฐานภายในมัสยิด อันเป็นฉนวนให้เกิดการวิวาทตามมา

อ้างอิง

1. Jain, Rama and Ayodhya (2013), p. 121; Kunal, Ayodhya Revisited (2016), pp. xvi, 135–136; Layton & Thomas, Destruction and Conservation (2003), pp. 8–9
2. "Ayodhya dispute: The complex legal history of India's holy site". BBC News. 16 October 2019. สืบค้นเมื่อ 16 October 2019.
3. Gist of Judgements by Justices S. U. Khan, Sudhir Agarwal and Dharam Veer Sharma, Allahabad High Court, 6 October 2010
4. "Ayodhya dispute: The complex legal history of India's holy site". BBC News. 16 October 2019. สืบค้นเมื่อ 16 October 2019.
5. "Supreme Court hearing ends in Ayodhya dispute; orders reserved". The Hindu Business Line. Press Trust of India. 2019-10-16. สืบค้นเมื่อ 2019-10-18.{{}}: CS1 maint: url-status ()
6. "Ayodhya verdict: Supreme Court dismisses Shia Waqf Board's appeal, says land belongs to govt". India Today. 9 November 2019.
7. "Ram Mandir verdict: Supreme Court verdict on Ram Janmabhoomi-Babri Masjid case". The Times of India. 2019-11-09. สืบค้นเมื่อ 2019-11-09.{{}}: CS1 maint: url-status ()
8. "Timeline: Ayodhya holy site crisis". BBC News. 6 December 2012.
9. "Rama | Hindu deity". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2 February 2019.
10. . bl.uk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-02-07. สืบค้นเมื่อ 2 February 2019.
11. Kramrisch, Stella (1976). The Hindu Temple, Volume 1. Motilal Banarsidass. p. 3. ISBN .
12. Flint, Colin (2004). The Geography of War and Peace: From Death Camps to Diplomats. Oxford University Press. ISBN .
13. Layton & Thomas, Destruction and Conservation of Cultural Property (2003), pp. 8–9. harv error: no target: CITEREFLayton_&_Thomas,_Destruction_and_Conservation_of_Cultural_Property2003 ()
14. Kunal, Ayodhya Revisited (2016), Chapter 5.
15. Jain, Rama and Ayodhya (2013), pp. 114–115.
16. Jain, Rama and Ayodhya (2013), p. 116.
17. Kunal, Ayodhya Revisited (2016), pp. xvi.
18. van der Veer, Ayodhya and Somnath (1992), pp. 97–98, footnote 25.
19. "Tracing The History Of Babri Masjid". Outlook. 1 December 2017.

บรรณานุกรม

• Sharma, Dharam Veer (30 August 2010). . Allahabad High Court. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 August 2014. สืบค้นเมื่อ 27 December 2014.
• Garg, Abhinav (12 November 2019). "How Guru Nanak played a 'role' in Ayodhya verdict". .
• Bacchetta, Paola (2000). "Sacred Space in Conflict in India: The Babri Masjid Affair". Growth and Change. 31 (2): 255–284. doi:10.1111/0017-4815.00128.
• (1982), "The rise of Ayodhya as a place of pilgrimage", Indo-Iranian Journal, 24 (2): 103–126, doi:10.1163/000000082790081267
• (1984). Ayodhya, Part I: The History of Ayodhya from the 7th century BC to the middle of the 18th century. Institute of Indian Studies, University of Groningen. OCLC 769116023.
• Bakker, Hans (1991), "Ayodhya: A Hindu Jerusalem", Numen, 38 (1): 80–109, JSTOR 3270005
• (2013), Rama and Ayodhya, New Delhi: Aryan Books, ISBN 
• Jha, Krishna; Jha, Dhirendra K. (2012). Ayodhya: The Dark Night. HarperCollins India. ISBN .
• (2016), Ayodhya Revisited, Prabhat Prakashan, pp. 335–, ISBN 
• (2008). Rāma, His Historicity, Mandir, and Setu: Evidence of Literature, Archaeology, and Other Sciences. Aryan Books. ISBN .
• Layton, R.; Thomas, P. (2003). "Introduction". ใน Layton, R.; Stone, P.; Thomas, J. (บ.ก.). Destruction and Conservation of Cultural Property. Routledge. pp. 1–21. ISBN .
  • (2003). "A note on the excavations at Ayodhya with reference to the Mandir-Masjid issue". ใน Layton, R.; Stone, P.; Thomas, J. (บ.ก.). Destruction and Conservation of Cultural Property. Routledge. pp. 117–126. ISBN .
  • (2003). "The Ayodhya issue". ใน R. Layton; P. Stone; J. Thomas (บ.ก.). Destruction and Conservation of Cultural Property. Routledge. pp. 127–138. ISBN .
• Narain, Harsh (1993). The Ayodhya Temple Mosque Dispute: Focus on Muslim Sources. Delhi: Penman Publishers.
• (1990). Babari Masjid of Ayodhya. Jaipur: The Historical Research Documentation program.
• Ratnagar, Shereen (April 2004). "Archaeology at the Heart of a Political Confrontation: The Case of Ayodhya" (PDF). Current Anthropology. Vol. 45 no. 2. pp. 239–259. doi:10.1086/381044. JSTOR 10.1086/381044.
• van der Veer, Peter (1987). "'God must be Liberated!' A Hindu Liberation Movement in Ayodhya". Modern Asian Studies. 21 (2): 283–301. doi:10.1017/s0026749x00013810. JSTOR 312648.
• van der Veer, Peter (1989). Gods on Earth: The Management of Religious Experience and Identity in a North Indian Pilgrimage Centre. Oxford University Press. ISBN .
• van der Veer, Peter (1992). "Ayodhya and Somnath: Eternal Shrines, Contested Histories". Social Research. 59 (1): 85–109. JSTOR 40970685.
• van der Veer, Peter (1994), Religious Nationalism: Hindus and Muslims in India, University of California Press, ISBN 

อ่านเพิ่ม

• Bajaj, Jitendra, บ.ก. (1993). Ayodhya and the Future of India. Madras: Centre for Policy Studies.
• Dubashi, Jay (1992). The Road to Ayodhya. Delhi: South Asia Books.
• Engineer, Asghar Ali, บ.ก. (1990). Babri Masjid Ramjanambhumi Controversy. Delhi: Ajanta Publications.
• Hassner, Ron E. (2009). War on Sacred Grounds. Ithaca: Cornell University Press.
• Jain, Meenakshi The Battle for Rama: Case of the Temple at Ayodhya (Aryan Books International, 2017), ISBN .
• ; Trivedy, S.; Mayaram, S.; Yagnik, Achyut (1998). Creating a Nationality: The Ramjanmabhumi Movement and Fear of the Self. Oxford University Press. ISBN .
• Pollet, Ag (1995). Indian Epic Values: Rāmāyaṇa and Its Impact : Proceedings of the 8th International Rāmāyaṇa Conference, Leuven, 6–8 July 1991. Peeters Publishers. ISBN .
• , บ.ก. (1999). Communal History and Rama's Ayodhya (2nd ed.). Delhi: People's Publishing House.
• Srivastava, Sushil (1991). Disputed Mosque, A historical inquiry. New Delhi: Vistaar Publication. ISBN .
• Thacktson, Wheeler M., บ.ก. (1996). Baburnama: Memoirs of Babur, Prince and Emperor. New York and London: Oxford University Press.
• (2000). "A Historical Perspective on the Story of Rama". ใน Thapar, Romila (บ.ก.). Cultural Pasts: Essays in Early Indian History. New Delhi: Oxford University Press. ISBN .

แหล่งข้อมูลอื่น

• Ayodhya Verdict Live Updates
• Nirmohi Akhara ready for out-of-court settlement – TCN News
• at
• Emmanuel, Dominic (27 August 2003). "The Mumbai bomb blasts and the Ayodhya tangle". National Catholic Reporter. สืบค้นเมื่อ 7 December 2014.