พระเจ้าการอลที่ 1 แห่งโรมาเนีย

พระเจ้าการอลที่ 1 แห่งโรมาเนีย (20 เมษายน ค.ศ. 1839 - 10 ตุลาคม ค.ศ. 1914) เมื่อแรกพระราชสมภพมีพระอิสริยยศเป็น เจ้าชายคาร์ลแห่งโฮเอินท์ซ็อลเลิร์น-ซีคมาริงเงิน ทรงครองราชย์เป็นเจ้าชาย(องค์อธิปัตย์) ตั้งแต่ ค.ศ. 1866 - 1881 และต่อมาทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรโรมาเนียตั้งแต่ ค.ศ. 1881 - 1914 พระองค์ทรงได้รับการเลือกให้เป็นเจ้าชายแห่งสหราชรัฐมอลเดเวียและวอลเลเกียในวันที่ 20 เมษายน ค.ศ. 1886 หลังจากทรงถูกรัฐประหารยึดพระราชอำนาจ จากการที่จักรวรรดิออตโตมันพ่ายแพ้ใน พระองค์ได้ปราบดาภิเษกเป็นพระมหากษัตริย์แห่งโรมาเนียในวันที่ 26 มีนาคม ค.ศ. 1881 พระองค์เป็นพระประมุขพระองค์แรกแห่งราชวงศ์โฮเอินท์ซ็อลเลิร์น-ซีคมาริงเงินซึ่งปกครองประเทศจนกระทั่งการประกาศให้โรมาเนียเป็นสาธารณรัฐในปีค.ศ. 1947

การอลที่ 1
พระบรมฉายาลักษณ์ ป. 1905-14
พระมหากษัตริย์แห่งชาวโรมาเนีย
ครองราชย์	15 มีนาคม ค.ศ. 1881 – 10 ตุลาคม ค.ศ. 1914
ราชาภิเษก	10 พฤษภาคม ค.ศ. 1881
ถัดไป	เฟร์ดีนันท์ที่ 1
เจ้าชายแห่งสหราชรัฐ
ครองราชย์	20 เมษายน ค.ศ. 1866 – 14 มีนาคม ค.ศ. 1881
ก่อนหน้า
ถัดไป	พระองค์เองในฐานะ พระมหากษัตริย์แห่งชาวโรมาเนีย
พระราชสมภพ	20 เมษายน ค.ศ. 1839(1839-04-20) ซีคมาริงเงิน โฮเอินท์ซ็อลเลิร์น-ซีคมาริงเงิน สมาพันธรัฐเยอรมัน
สวรรคต	10 ตุลาคม ค.ศ. 1914(1914-10-10) (75 ปี) ปราสาทเปเลช ซีนายา ราชอาณาจักรโรมาเนีย
ฝังพระศพ	กูร์เตอาเดอาร์เจช
คู่อภิเษก	เอลีซาเบ็ทแห่งวีท (สมรส 1869)
พระราชบุตร	เจ้าหญิงมารีอา
พระนามเต็ม เยอรมัน: คาร์ล ไอเทิล ฟรีดริช เซฟือร์อีนุส ลูทวิช
ราชวงศ์	โฮเอินท์ซ็อลเลิร์น-ซีคมาริงเงิน
พระราชบิดา	คาร์ล อันโทน เจ้าผู้ครองโฮเอินท์ซ็อลเลิร์น
พระราชมารดา	เจ้าหญิงโยเซฟีเนอแห่งบาเดิน
ศาสนา	โรมันคาทอลิก
ลายพระอภิไธย

ธรรมเนียมพระยศของ พระเจ้าการอลที่ 1 แห่งโรมาเนีย
พระราชลัญจกร
ตราประจำพระองค์
การทูล	His Majesty (ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท)
การแทนตน	ข้าพระพุทธเจ้า
การขานรับ	Your Majesty (พระพุทธเจ้าข้า/เพคะ)

ในช่วงรัชกาลของพระองค์ พระองค์ทรงบัญชาการรบกองทัพโรมาเนียด้วยพระองค์เองในช่วงสงครามรัสเซีย-ตุรกีและทรงร่วมบัญชาการกองทัพโรมาเนียและรัสเซียระหว่าง โรมาเนียได้รับเอกราชโดยสมบูรณ์จากจักรวรรดิออตโตมัน (สนธิสัญญาเบอร์ลิน (1878)) และได้รับแคว้นจากบัลแกเรียในปีค.ศ. 1913 ในบทบาททางด้านการเมือง พระองค์ยังคงปกครองประเทศท่ามกลางการแข่งขันของกับ ที่ซึ่งก่อให้เกิดการลุกฮือของชาวนาในวัลลาเซียเดือนเมษายน ค.ศ. 1888 และในมอลเดเวียเดือนมีนาคม ค.ศ. 1907

พระองค์อภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงเอลีซาเบ็ทแห่งวีท ณ เมือง ในวันที่ 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1869 ทั้งสองพระองค์มีพระธิดาเพียง 1 พระองค์คือ เจ้าหญิงมารีอาแห่งโรมาเนียซึ่งสิ้นพระชนม์ขณะมีพระชนมายุเพียง 3 ชันษา

การที่พระราชาธิบดีการอลทรงไร้รัชทายาททำให้พระเชษฐาของพระองค์คือ เป็นรัชทายาทลำดับถัดไปแห่งโรมาเนีย ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1880 ทรงสละสิทธิ์ในราชบัลลังก์แก่พระโอรสคือ ซึ่งเจ้าชายวิลเฮ็ล์มทรงสละสิทธิ์ในราชบัลลังก์แก่พระอนุชาซึ่งต่อมาได้ครองราชย์เป็นสมเด็จพระราชาธิบดีเฟร์ดีนันท์ที่ 1 แห่งโรมาเนีย

ช่วงต้นพระชนม์ชีพ

เจ้าชายคาร์ลแห่งโฮเอินท์ซ็อลเลิร์น-ซีคมาริงเงิน ราวปีพ.ศ. 2403

เจ้าชายคาร์ล ไอเทิล ฟรีดริช เซฟือร์อีนูส ลูทวิชแห่งโฮเอินท์ซ็อลเลิร์น-ซีคมาริงเงิน ประสูติ ณ เมืองซีคมาริงเงิน เป็นพระราชโอรสพระองค์ที่สองของคาร์ล อันโทน เจ้าผู้ครองโฮเอินท์ซ็อลเลิร์นกับเจ้าหญิงโยเซฟีเนอแห่งบาเดิน หลังจากสำเร็จการศึกษาในระดับประถมศึกษา เจ้าชายคาร์ลทรงเข้าศึกษาที่โรงเรียนคาเด็ทในเมืองมึนสเตอร์ ในปีค.ศ. 1857 ทรงเข้าศึกษาในโรงเรียนวิชาการทหารปืนใหญ่ที่กรุงเบอร์ลิน ในปีค.ศ. 1866 (เมื่อพระองค์ได้ตอบรับราชบัลลังก์โรมาเนียแล้ว) เจ้าชายทรงรับราชการในทหารปรัสเซียและทรงร่วมรบในสงครามชเลสวิชครั้งที่สอง โดยทรงร่วมกับฝ่ายปรัสเซียในการรบกับเดนมาร์ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการโจมตีเมืองและของเดนมาร์ก พระองค์ได้สะสมประสบการณ์จากการรบในสมรภูมิเหล่านี้ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อพระองค์ในการบัญชาการรบใน

ถึงแม้ว่าพระวรกายของพระองค์จะค่อนข้างผอมและไม่สูงมาก พระองค์กลับได้รับการสรรเสริญว่าทรงเป็นชายชาติทหาร, สุขภาพดีเยี่ยม, มีระเบียบวินัยและเป็นนักการเมืองที่ดีโดยมีแนวคิดในทางเสรี พระองค์สามารถตรัสภาษายุโรปได้หลายภาษา พระราชวงศ์ของพระองค์มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับราชวงศ์โบนาปาร์ต (พระอัยยิกาผ่ายพระชนนีของพระองค์ทรงมาจากราชสกุลคือ ซึ่งเป็นพระขนิษฐาในโฌเซฟีน เดอ โบอาร์แน และพระอัยยิกาฝ่ายพระชนกของพระองค์ทรงมาจากตระกูลมูว์ราคือ ซึ่งเป็นพระนัดดาในฌออากีม มูว์รา กษัตริย์แห่งเนเปิลส์) พระราชวงศ์ของพระองค์จึงมีความสัมพันธ์ที่ดีกับจักรพรรดินโปเลียนที่ 3 โรมาเนียในตอนนั้นอยู่ภายใต้วัฒนธรรมฝรั่งเศสและคำแนะนำของจักรพรรดินโปเลียนที่ 3 เกี่ยวกับเจ้าชายคาร์ลแห่งโฮเฮนโซลเลิร์น-ซิกมาริงเง็น ซึ่งทรงถูกจับตามองโดยนักการเมืองโรมาเนียในสายพระโลหิตจากปรัสเซีย นักการเมืองชาวโรมาเนียได้ส่งข้อความไปยังเจ้าชายคาร์ลและะพระราชวงศ์เกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะสถาปนาพระองค์ในราชบัลลังก์องค์อธิปัตย์แห่งโรมาเนีย

เส้นทางสู่โรมาเนีย

พระประมุของค์ก่อนได้ถูกเนรเทศออกจากโรมาเนียโดยเหล่าขุนนางและทำให้โรมาเนียเกิดวิกฤตการณ์ทางการเมืองอย่างรุนแรง คูซาได้รับการเลือกให้เป็นประมุข (ในวัลลาเซียและมอลเดเวีย) ของประเทศที่ซึ่งทำให้เกิดการรวมชาติโรมาเนียจากการสนับสนุนของชาติมหาอำนาจในยุโรป จากการที่พระองค์ได้ถูกเนรเทศ ทำให้ประเทศตกอยู่ในภาวะวิกฤตจากการสิ้นสภาพความเป็นรัฐ

ดวงตราไปรษณียากรโรมาเนีย ภาพ เจ้าชายคาร์ลเสด็จเข้าสู่เมืองในวันที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2409 (20 พฤษภาคม พ.ศ. 2409 ตามปฏิทินฉบับใหม่)

เนื่องจากความขัดแย้งระหว่างราชอาณาจักรปรัสเซียกับจักรวรรดิออสเตรีย เจ้าชายคาร์ลทรงออกเดินทางโดยใช้พระนามแฝงด้วยรถไฟจากดึสเซลดอร์ฟไปยังบูดาเปสต์ พระองค์ทรงใช้พระนามแฝงว่า นายคาร์ล เฮ็ททินเง็น จากบูดาเปสต์ทรงประทับรถม้าไปยังโรมาเนีย เนื่องจากทรงไปโรมาเนียนั้นไมมีรถไฟ และพระองค์ทรงเดินทางด้วยพระบาทเข้าไปยังเขตชายแดนแผ่นดินโรมาเนีย ซึ่งพระองค์ทรงพบกับบราเทียนู ผู้ซึ่งเชื้อเชิญให้พระองค์ประทับรถม้าไปด้วยกัน

ในวันที่ 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1866 (22 พฤษภาคม ค.ศ. 1866 ตามปฏิทินฉบับใหม่) เจ้าชายคาร์ลเสด็จเข้ากรุงบูคาเรสต์ ข่าวการมาถึงของพระองค์ได้ถูกส่งผ่านด้วยโทรเลขและพระองค์ทรงได้รับการต้อนรับจากประชาชนชาวโรมาเนียจำนวนมากที่ต้องการพบพระประมุของค์ใหม่ของพวกเขา ในเขตพระองค์ทรงได้รับกุญแจเมืองตามธรรมเนียม ในวันนั้นฝนตกหนักและสิ้นสุดฤดูแล้งที่ยาวนาน ในวันที่พระองค์ประกอบพิธีราชาภิเษกเป็นองค์อธิปัตย์แห่งโรมาเนีย พระองค์ทรงกล่าวคำสัตย์ปฏิญาณว่า "ข้าพเจ้าขอให้สัตย์ปฏิญาณว่าจะพิทักษ์ปกป้องกฎหมายโรมาเนีย,จะคุ้มครองรักษาสิทธิและความบริบูรณ์ของแผ่นดินนี้" พระองค์ทรงกล่าวคำสัตย์ปฏิญาณเป็นภาษาฝรั่งเศสและพระองค์ไม่ตรัสภาษาโรมาเนีย

รัฐธรรมนูญ

ในทันทีหลังจากพระองค์เสด็จถึงโรมาเนีย รัฐสภาโรมาเนียได้มีมติยอมรับรัฐธรรมนูญโรมาเนียฉบับปีค.ศ. 1866 ในวันที่ 29 มิถุนายน ค.ศ. 1866 เป็นหนึ่งในรัฐธรรมนูญที่พัฒนาอย่างทันสมัยที่สุดในช่วงเวลานั้น รัฐธรรมนูญฉบับนี้ได้มีการพัฒนาและการทำให้รัฐโรมาเนียทันสมัยต่อประชาคมโลก ในการย้ายอำนาจอย่างท้าทายของรัฐธรรมนูญนี้ได้เลือกที่จะปฏิเสธการอยู่ใต้อำนาจของจักรวรรดิออตโตมัน ที่ซึ่งเป็นการปูทางสู่เอกราชแห่งโรมาเนีย

ในมาตราที่ 82 ได้ระบุว่า "อำนาจของพระประมุขจะสืบตามพระราชสันตติวงศ์ เริ่มต้นโดยตรงจากสายพระราชสันตติวงศ์ของสมเด็จพระเจ้าแผ่นดินการอลที่ 1 แห่งราชวงศ์โฮเอินท์ซ็อลเลิร์น-ซีคมาริงเงินและสิทธิในการสืบราชบัลลังก์จะผ่านไปทางสายบุรุษที่กำเนิดถูกต้องตามกฎหมาย โดยยกเลิกสิทธิในการสืบราชบัลลังก์ทางสายสตรีและเหล่าทายาทของสตรีนั้น พระราชสันตติวงศ์ของสมเด็จพระเจ้าแผ่นดินจะต้องนับถือศาสนาคริสต์นิกายออร์โทดอกซ์"

หลังจากการประกาศอิสรภาพ (ค.ศ. 1877) โรมาเนียมีสถานภาพเป็นพระราชอาณาจักรอย่างสมบูรณ์และมีประสิทธิภาพ ตั้งแต่ปีค.ศ. 1878 องค์อธิปัตย์การอลทรงดำรงพระอิสริยยศ Alteţă Regală (Royal Highness) ในวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 1881 รัฐธรรมนูญได้ถูกเปลี่ยนสถานะที่ว่าพระประมุขแห่งรัฐจะต้องดำรงพระอิศริยยศเป็น "พระมหากษัตริย์แห่งโรมาเนีย" ในขณะที่รัชทายาทจะต้องดำรงพระอิศริยยศเป็นพระราชกุมาร ในปีเดียวกันองค์อธิปัตย์การอลได้ราชาภิเษกเป็นพระมหากษัตริย์แห่งโรมาเนียในวันที่ 26 มีนาคม ค.ศ. 1881

สมเด็จพระราชาธิบดีการอลที่ 1 , พระนางเอลีซาเบ็ท พระมเหสีและเจ้าหญิงมาเรีย พระธิดา ในปีพ.ศ. 2416

ตามพื้นฐานของรัฐธรรมนูญแบบนิยมระบอบกษัตริย์ในโรมาเนียได้กำหนดว่าพระมหากษัตริย์จะต้องเป็นพระประมุขโดยปราศจากการปกครองทางการเมือง

พระมหากษัตริย์ผู้ทรงอุทิศพระองค์

สมเด็จพระเจ้าการอลทรงได้รับการกล่าวถึงพระอุปนิสัยที่เยือกเย็น พระองค์ทรงยึดมั่นอย่างถาวรในเกียรติยศของพระราชวงศ์ที่พระองค์ทรงสถาปนาขึ้น สมเด็จพระราชินีเอลีซาเบ็ท ผู้เป็นพระมเหสีของพระองค์ทรงกล่าวว่า "พระองค์ทรงสวมมงกุฎแม้กระทั่งทรงพระบรรทม" พระองค์ทรงเป็นผู้ที่ละเอียดมากและทรงพยายามสงวนท่าทีของพระองค์ต่อหน้าข้าราชบริพารทุกๆคน อย่างไรก็ตามแม้พระองค์จะอุทิศพระองค์แก่พระราชกรณียกิจในฐานะองค์อธิปัตย์หรือกษัตริย์แห่งโรมาเนียแต่พระองค์ก็ไม่ทรงลืมเลือนเชื้อชาติเยอรมันที่เป็นรากเหง้าของพระองค์

ตลอดระยะเวลา 48 ปีของรัชกาล (เป็นพระประมุขที่ครองราชย์ยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์โรมาเนีย) พระองค์ทรงช่วยให้โรมาเนียได้รับเอกราชโดยสมบูรณ์ พระองค์ทรงเพิ่มพูนชื่อเสียงแก่โรมาเนีย ทรงช่วยปรับปรุงเศรษฐกิจของโรมาเนียและสถาปนาพระราชวงศ์ขึ้น บนเทือกเขาคาร์เปเทียน พระองค์ทรงสร้างปราสาทเปเรสซึ่งปัจจุบันเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงที่สุดในโรมาเนีย ปราสาทสร้างตามสถาปัตยกรรมแบบเยอรมัน เพื่อให้ระลึกถึงสถานที่ที่พระองค์ประสูติ หลังจากสงครามรัสเซีย-ตุรกี พระองค์ทรงรวมมาเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรและมีพระบัญชาให้สร้างสะพานแห่งแรกคือ "สะพานสมเด็จพระเจ้าการอลที่ 1" ซึ่งเป็นสะพานข้ามแม่น้ำดานูบระหว่างเมืองและเมือง เมื่อสร้างเสร็จเป็นสะพานที่ยาวที่สุดในยุโรปและยาวเป็นอันดับสามของโลก หลังจากล้มล้างระบอบกษัตริย์โรมาเนียได้มีการเปลี่ยนชื่สะพานแห่งนี้เป็น ซึ่งสะพานนี้เป็นประโยชน์ต่อพสกนิกรมากในการติดต่อกันระหว่างเมือง

สิ้นสุดรัชกาล

ในรัชสมัยที่ยาวนานของสมเด็จพระเจ้าการอลได้นำไปสู่การพัฒนารัฐโรมาเนียอย่างรวดเร็ว แต่การสิ้นสุดรัชกาลของพระองค์และเกิดสงครามโลกครั้งที่ 1 ในเวลาต่อมา พระองค์ซึ่งเป็นชาวเยอรมันทางสายพระโลหิตมีพระราชประสงค์ให้โรมาเนียเข้าร่วมสงครามโดยอยู่ฝ่ายมหาอำนาจกลาง ในขณะที่ชาวโรมาเนียต้องการเข้าร่วมฝ่ายไตรภาคี พระเจ้าการอลทรงลงพระปรมาภิไธยในสนธิสัญญาลับปีค.ศ. 1883 โดยเชื่อมสัมพันธไมตรีกับฝ่ายไตรพันธมิตร (ค.ศ. 1882) แม้ว่าสนธิสัญญาได้ถูกบังคับใช้ในการป้องกันการรุกรานของจักรวรรดิรัสเซียของหนึ่งในประเทศสมาชิกผู้ลงนาม พระองค์ทรงถูกโน้มน้าวใจที่ซึ่งเป็นเกียรติอย่างมากที่โรมาเนียจะสนับสนุนจักรวรรดิเยอรมัน

ได้มีการประชุมฉุกเฉินของสมาชิกในรัฐบาลซึ่งพระองค์ทรงเสนอรัฐบาลเกี่ยวกับสนธิสัญญาลับและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน พระองค์ต้องยอมรับกับข้อขัดแย้งของรัฐบาลที่มีน้ำหนักมากกว่า ส่งผลให้พระองค์เสียพระทัยอย่างมากและเสด็จสวรรคตอย่างกะทันหันในวันที่ 10 ตุลาคม ค.ศ. 1914 (27 กันยายน ค.ศ. 1914 ตามปฏิทินฉบับเก่า) พระราชนัดดาได้สืบราชสมบัติต่อโดยมีพระนามว่า สมเด็จพระเจ้าเฟร์ดีนันท์ที่ 1 แห่งโรมาเนีย พระองค์ทรงตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของเจ้าหญิงมารีแห่งเอดินบะระ พระมเหสีซึ่งเป็นเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์อังกฤษ พระราชาธิบดีเฟอร์ดินานด์และพระนางมารีทรงรับฟังความเห็นของสาธารณะมากกว่าและทรงนำประเทศเข้าฝ่ายไตรภาคี ซึ่งไม่ตรงตามพระราชประสงค์ของสมเด็จพระราชาธิบดีการอล

พระชนม์ชีพและพระราชวงศ์

สมเด็จพระราชาธิบดีการอลที่ 1 และพระราชินีเอลีซาเบ็ทในบั้นปลายพระชนม์ชีพ

จากซ้าย:เจ้าชายเฟอร์ดินานด์ พระนัดดา, สมเด็จพระราชาธิบดีการอลที่ 1 แห่งโรมาเนียและเจ้าชายการอล พระปนัดดา

เมื่อเจ้าชายการอลได้ดำรงเป็นองค์อธิปัตย์แห่งโรมาเนีย โดยพระองค์มิได้ทรงอภิเษกสมรสและตามรัฐธรรมนูญโรมาเนียได้ยินยอมที่จะให้พระองค์มีสิทธิไม่อภิเษกสมรสได้ ถ้าอภิเษกสมรสจะต้องไม่อภิเษกกับสตรีที่มีกำเนิดเป็นชาวโรมาเนีย ในปีค.ศ. 1869 องค์อธิปัตย์ได้เสด็จเยือนประเทศต่างๆในยุโรปแต่โดยหลักคือที่เยอรมนีเพื่อค้นหาสตรีเพื่ออภิเษกสมรส ในระหว่างการเดินทางทรงพบกับ เจ้าหญิงเอลีซาเบ็ทแห่งวีท พระธิดาพระองค์โตในกับ โดยทรงพบกันที่เมืองในวันที่ 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1869 การอภิเษกสมรสครั้งนี้เป็นหนึ่งในการอภิเษกสมรสที่ไม่เหมาะสมที่สุดในประวัติศาสตร์ ด้วยที่เจ้าชายการอลมีพระบุคลิกที่สุขุม เยือกเย็นและรอบคอบ ในขณะที่เจ้าหญิงเอลีซาเบ็ทมีพระบุคลิกช่างฝันและทรงแสดงออกอย่างเปิดเผย ทั้งสองพระองค์มีพระราชธิดาร่วมกันหนึ่งพระองค์คือ เจ้าหญิงมารีอาแห่งโรมาเนีย ซึ่งประสูติในปีค.ศ. 1870 และเจ้าหญิงทรงเป็นผู้มีสิทธิในการสืบราชบัลลังก์โรมาเนียต่อจากพระราชบิดา แต่เจ้าหญิงมาเรียสิ้นพระชนม์ในวันที่ 24 มีนาคม ค.ศ. 1874 ขณะมีพระชนมายุเพียง 3 ชันษา ส่งผลให้ทั้งสองพระองค์ทรงห่างเหินกันมากขึ้น เจ้าหญิงเอลีซาเบ็ทเสียพระทัยอย่างหนักในการสูญเสียพระราชธิดาทรงผลให้เกิดแผลในจิตใจตลอดพระชนม์ชีพ

หลังจากที่โรมาเนียได้ประกาศสถาปนาเป็นราชอาณาจักรในปีค.ศ. 1881 ส่งผลให้การมีรัชทายาทสืบราชบัลลังก์สำคัญอย่างมาก นับตั้งแต่พระเชษฐาของพระองค์คือเป็นรัชทายาทลำดับถัดไปแห่งโรมาเนีย ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1880 ทรงสละสิทธิ์ในราชบัลลังก์แก่พระโอรสคือ ซึ่งเจ้าชายวิลเฮ็ล์มทรงสละสิทธิ์ในราชบัลลังก์แก่พระอนุชาคือ เจ้าชายแฟร์ดีนันท์ ทรงได้รับพระอิสริยยศเป็นเจ้าชายแห่งโรมาเนียและเป็นรัชทายาทสืบพระราชบัลลังก์ต่อไป พระราชินีเอลีซาเบ็ททรงพยายามใช้อิทธิพลของพระองค์ในการให้เจ้าชายอภิเษกสมรสกับนางสนองพระโอษฐ์ของพระนางเอง ตามรัฐธรรมนูญโรมาเนียได้ห้ามองค์รัชทายาทอภิเษกสมรสกับชาวโรมาเนีย จากเรื่องอื้อฉาวครั้งนี้ส่งผลให้พระนางเอลีซาเบ็ทต้องเสด็จลี้ภัยไปยังน็อยวีท จนกระทั่งเจ้าชายแฟร์ดีนันท์อภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงมารีแห่งเอดินบะระ พระนางจึงได้รับอนุญาตให้เสด็จกลับโรมาเนีย

ในช่วงบั้นปลายพระชนม์ชีพ พระราชาธิบดีการอลและพระราชินีเอลิซาเบธได้พยายามปรับความสัมพันธ์กันโดยทรงเข้าพระทัยซึ่งกันและกันและเป็นมิตรที่ดีต่อกัน

พระธิดา

	พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	คู่สมรสและพระโอรส-ธิดา
	เจ้าหญิงมารีอาแห่งโรมาเนีย	18708 กันยายน ค.ส. 1870	18749 เมษายน ค.ศ. 1874	ไม่ได้อภิเษกสมรส สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ทรงพระเยาว์

พระราชตระกูล

													16.
										8.
													17. เคานท์เตสโจฮันนาแห่งโฮเฮนโซลเลิร์น-ฮีเรนเบิร์ก
							4.
													18.
										9.
													19. เจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งฮอร์เนส
				2. เจ้าชายคาร์ล แอนตันแห่งโฮเฮนโซลเลิร์น-ซิกมาริงเง็น
													20. ปิแยร์ มูว์รา
										10. ปิแยร์ มูว์รา
													21. ฌานน์ ลูว์บีแรส์
							5.
													22. อีเมริค เดอ เอสตอง
										11. หลุยส์ เดอ เอสตอง
													23. มารี อลองยู
	1. สมเด็จพระราชาธิบดีคาโรลที่ 1 แห่งโรมาเนีย
													24.
										12.
													25.
							6.
													26.
										13.
													27.
				3. เจ้าหญิงโยเซฟินแห่งบาเดิน
													28.
										14.
													29.
							7.
										30. ไม่ปรากฏพระนาม
										15. โคลดีน ฟรองซัวส์ เดอ เลอแซย์
													31. ไม่ปรากฏพระนาม

อ้างอิง

• http://en.wikipedia.org/wiki/Carol_I_of_Romanial
• Royal House of Romania เก็บถาวร 2007-09-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Princely House of Hohenzollern เก็บถาวร 2008-03-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Princely House of Wied เก็บถาวร 2009-04-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Online edition of Carol's 1899 book Reminiscences of the King of Roumania

ก่อนหน้า		พระเจ้าการอลที่ 1 แห่งโรมาเนีย		ถัดไป
		องค์อธิปัตย์แห่งโรมาเนีย (ราชวงศ์โฮเฮนโซเลน-ซิกมารินเกน) (10 พฤษภาคม พ.ศ. 2409 – 26 มีนาคม พ.ศ. 2424)		ปราบดาภิเษกเป็นพระมหากษัตริย์
พระอิสริยยศใหม่		พระมหากษัตริย์แห่งโรมาเนีย (ราชวงศ์โฮเฮนโซเลน-ซิกมารินเกน) (26 มีนาคม พ.ศ. 2424 – 10 ตุลาคม พ.ศ. 2457)		เฟอร์ดินานด์ที่ 1 แห่งโรมาเนีย