พายุโซนร้อนวิภา (พ.ศ. 2562)

ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2562 เป็นเหตุการณ์ในรอบวัฎจักรของการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนในอดีตของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ฤดูกาลดังกล่าวลากยาวตลอด พ.ศ. 2562 โดยพายุหมุนส่วนใหญ่จะก่อตัวขึ้นระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงเดือนตุลาคม พายุลูกแรกของฤดูกาลนี้ชื่อว่า ปาบึก ก่อตัวเป็นพายุโซนร้อนในวันที่ 1 มกราคม และกลายเป็นพายุโซนร้อนที่ก่อตัวขึ้นเร็วที่สุดในบันทึกของแอ่งแปซิฟิกตะวันตก ซึ่งทำลายสถิติเดิมที่พายุไต้ฝุ่นอลิซทำไว้เมื่อปี พ.ศ. 2522 ส่วนพายุไต้ฝุ่นลูกแรกของฤดูกาลนี้ชื่อว่า หวู่ติบ ทวีกำลังแรงจนถึงระดับพายุไต้ฝุ่นในวันที่ 20 กุมภาพันธ์ และมีความรุนแรงเป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น (ตามมาตราของศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม) ในวันที่ 23 กุมภาพันธ์ จึงทำให้หวู่ติบกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นที่ทรงพลังที่สุดในบรรดาสถิติพายุในเดือนกุมภาพันธ์ และยังกลายเป็นพายุที่ทรงพลังที่สุดของซีกโลกเหนือในเดือนกุมภาพันธ์อีกด้วย นอกจากนี้ยังมีพายุไต้ฝุ่นเลกีมา ที่เป็นพายุไต้ฝุ่นที่สร้างความเสียหายมากเป็นอันดับที่สองในประวัติศาสตร์จีน และพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นฮากีบิสที่กลายเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่สร้างความเสียหายมากที่สุดในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นด้วย

ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2562
แผนที่สรุปฤดูกาล
ขอบเขตฤดูกาล
ระบบแรกก่อตัว	31 ธันวาคม พ.ศ. 2561
ระบบสุดท้ายสลายตัว	29 ธันวาคม พ.ศ. 2562
พายุมีกำลังมากที่สุด
ชื่อ	หะลอง
• ลมแรงสูงสุด	215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.) (เฉลี่ย 10 นาที)
• ความกดอากาศต่ำที่สุด	905 hPa (มิลลิบาร์)
สถิติฤดูกาล
พายุดีเปรสชันทั้งหมด	51 ลูก
พายุโซนร้อนทั้งหมด	29 ลูก
พายุไต้ฝุ่น	17 ลูก
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น	1 ลูก (เป็นทางการ) 4 ลูก (ไม่เป็นทางการ)
ผู้เสียชีวิตทั้งหมด	388 คน
ความเสียหายทั้งหมด	3.414 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ (ค่าเงิน USD ปี 2019) (สถิติความเสียหายมากที่สุดของแอ่ง)
ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก 2560, 2561, 2562, 2563, 2564

ขอบเขตของบทความนี้จำกัดเฉพาะมหาสมุทรแปซิฟิกที่อยู่เหนือเส้นศูนย์สูตร ระหว่างเมอริเดียนที่ 100 และ 180 ตะวันออก ในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ มีสองหน่วยงานที่กำหนดชื่อพายุหมุนซึ่งอาจเป็นผลให้พายุลูกหนึ่งมีสองชื่อ กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นจะตั้งชื่อพายุถ้าพายุลูกนั้นมีความเร็วลมที่รอบศูนย์กลางพายุที่สูงสุด 10 นาที อย่างน้อย 65 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ไม่ว่าจะเกิดขึ้นที่ใดในแอ่ง ขณะที่สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์กำหนดชื่อพายุหมุนซึ่งเคลื่อนเข้าสู่หรือก่อตัวขึ้นเป็นดีเปรสชันเขตร้อนในพื้นที่รับผิดชอบของสำนักงานฯ ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างลองติจูด 135 และ 115 องศาตะวันออก และระหว่างละติจูด 5 ถึง 25 องศาเหนือ แม้พายุนั้นจะมีชื่อที่กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นตั้งแล้วก็ตาม นอกจากนี้พายุดีเปรสชันเขตร้อนซึ่งถูกเฝ้าจับตาโดยศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมของสหรัฐอเมริกายังได้กำหนดหมายเลขและเติมตัวอักษร "W" ต่อท้ายเป็นรหัสเรียกด้วย

การพยากรณ์ฤดูกาล

วันที่พยากรณ์โดย TSR	จำนวน พายุโซนร้อน	จำนวน พายุไต้ฝุ่น	จำนวน พายุรุนแรง	ดัชนีเอซีอี	อ้างอิง
เฉลี่ย (2508–2560)	26 ลูก	16 ลูก	9 ลูก	294 หน่วย
7 พฤษภาคม 2562	27 ลูก	17 ลูก	10 ลูก	354 หน่วย
5 กรกฎาคม 2562	25 ลูก	15 ลูก	8 ลูก	260 หน่วย
7 สิงหาคม 2562	26 ลูก	16 ลูก	8 ลูก	270 หน่วย
วันที่พยากรณ์	ศูนย์พยากรณ์	ช่วงเวลา		ระบบพายุ	อ้างอิง
7 กุมภาพันธ์ 2562	PAGASA	มกราคม–มีนาคม		1–2 ลูก
7 กุมภาพันธ์ 2562	PAGASA	เมษายน—มิถุนายน		2–4 ลูก
15 กรกฎาคม 2562	PAGASA	กรกฎาคม–กันยายน		6–9 ลูก
15 กรกฎาคม 2562	PAGASA	ตุลาคม–ธันวาคม		3–5 ลูก
ฤดูกาล 2562	ศูนย์พยากรณ์	พายุหมุน เขตร้อน	พายุโซนร้อน	พายุไต้ฝุ่น	อ้างอิง
เกิดขึ้นจริง:	JMA	52 ลูก	29 ลูก	16 ลูก
เกิดขึ้นจริง:	JTWC	30 ลูก	27 ลูก	15 ลูก

ในระหว่างฤดูกาล หลายหน่วยงานอุตุนิยมวิทยาและหน่วยงานทางวิทยาศาสตร์ของแต่ละประเทศจะมีการคาดการณ์ของพายุหมุนเขตร้อน, พายุโซนร้อนและพายุไต้ฝุ่น ที่จะก่อตัวในช่วงฤดู และ/หรือ จะมีพายุกี่ลูกที่ส่งผลกระทบต่อประเทศนั้น หลายหน่วยงานนี้ได้รวมไปถึงองค์กรความเสี่ยงพายุโซนร้อน (TSR) ของมหาวิทยาลัยคอลเลจลอนดอน, สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) และสำนักสภาพอากาศกลางของไต้หวันด้วย การพยากรณ์แรกของปีได้รับการเผยแพร่โดย PAGASA เมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ ภายในการคาดหมายสภาพอากาศประจำฤดูกาลช่วงเดือนมกราคม–มิถุนายนของฟิลิปปินส์ การคาดหมายดังกล่าวคาดหมายว่าจะมีพายุหมุนเขตร้อนหนึ่งถึงสองลูกปรากฏขึ้นในระหว่างเดือนมกราคมถึงมีนาคม และคาดว่าจะมีพายุหมุนเขตร้อนสองถึงสี่ลูกก่อตัวหรือเคลื่อนตัวเข้าสู่พื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ ในระหว่างเดือนเมษายนถึงมิถุนายน ยิ่งไปกว่านั้น PAGASA พยากรณ์ว่ามีโอกาสถึง 80% ที่จะเป็นเอลนีโญกำลังอ่อนในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ มีนาคม และเมษายนด้วย วันที่ 7 พฤษภาคม องค์การความเสี่ยงพายุโซนร้อน (TSR) ได้ออกการพยากรณ์ฉบับแรกของฤดูกาล โดยคาดหมายว่าในฤดูกาล 2562 นี้ จะเป็นฤดูกาลที่มีพายุสูงกว่าค่าเฉลี่ยเล็กน้อย โดยมีพายุที่ได้รับชื่อจำนวน 27 ลูก ซึ่งเป็นพายุไต้ฝุ่น 17 ลูก และเป็นพายุไต้ฝุ่นที่มีความรุนแรง 10 ลูก หนึ่งในปัจจัยที่อยู่เบื้องหลังลักษณะเช่นนี้ มาจากความเป็นไปได้ในการพัฒนาขึ้นของเอลนีโญกำลังปานกลาง ที่คาดหมายว่าจะเกิดขึ้นภายในไตรมาสที่สามของปี

วันที่ 5 กรกฎาคม องค์การความเสี่ยงพายุโซนร้อนได้ออกการพยากรณ์ฉบับที่สองของฤดูกาล โดยปรับลดจำนวนของพายุหมุนเขตร้อนลงในระดับต่ำกว่าค่าปกติที่พายุโซนร้อนจำนวน 25 ลูก เป็นพายุไต้ฝุ่นจำนวน 15 ลูก และเป็นพายุไต้ฝุ่นที่มีความรุนแรง 8 ลูก ขณะที่ PAGASA ได้ออกการคาดหมายฉบับที่สองของฤดูกาลในวันที่ 15 กรกฎาคม โดยคาดว่าจะมีพายุหมุนเขตร้อนหกถึงเก้าลูกก่อตัวขึ้นหรือเข้าสู่พื้นที่ของสำนักงานฯ ในระหว่างเดือนกรกฎาคมถึงกันยายน และประมาณสามถึงห้าลูกในเดือนกันยายนถึงธันวาคม สำนักงานฯ ยังคาดอีกด้วยว่าภาวะเอลนีโญกำลังอ่อนนั้นจะอ่อนกำลังลงไปอีกจนกลับไปสู่สภาวะปกติในช่วงเดือนสิงหาคมถึงกันยายน พ.ศ. 2562 วันที่ 7 สิงหาคม องค์การความเสี่ยงพายุโซนร้อนได้ออกการคาดหมายสุดท้ายของฤดูกาล ซึ่งคาดว่าจะเป็นฤดูที่ใกล้เคียงกับค่าเฉลี่ย โดยมีพายุที่ได้รับชื่อจำนวน 26 ลูก ในจำนวนนั้นเป็นพายุไต้ฝุ่น 16 ลูก และในจำนวนพายุไต้ฝุ่นเป็นพายุไต้ฝุ่นที่มีความรุนแรง 8 ลูก

กรมอุตุนิยมวิทยาไทย

วันที่ 30 เมษายน กรมอุตุนิยมวิทยา ได้ออกการคาดหมายลักษณะอากาศช่วงฤดูฝนของประเทศไทย พ.ศ. 2562 ซึ่งมีการคาดการณ์ว่าจะมีพายุหมุนเขตร้อน (ประกอบด้วยพายุดีเปรสชัน พายุโซนร้อน และ พายุไต้ฝุ่น) เคลื่อนเข้าสู่ประเทศไทย 1 ลูก โดยมีโอกาสสูงที่จะเคลื่อนผ่านภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคเหนือในช่วงเดือนสิงหาคมหรือกันยายน

ภาพรวมฤดูกาล

มาตราพายุหมุนเขตร้อนใน(มหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก) (คณะกรรมการไต้ฝุ่น)

พายุดีเปรสชัน (≤61 กม./ชม.)	พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (118–156 กม./ชม.)
พายุโซนร้อน (62–88 กม./ชม.)	พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (157–193 กม./ชม.)
พายุโซนร้อนกำลังแรง (89–117 กม./ชม.)	พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (≥194 กม./ชม.)

พายุ

พายุโซนร้อนปาบึก

พายุโซนร้อน (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	31 ธันวาคม 2561 – 4 มกราคม 2562 ((ออกนอกแอ่ง))
ความรุนแรง	85 (กม./ชม.) (50 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 994 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.35 นิ้วปรอท)

• วันที่ 28 ธันวาคม 2561 หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้นในทะเลจีนใต้ตอนล่าง
• วันที่ 30 ธันวาคม 2561 หย่อมความกดอากาศต่ำดังกล่าวดูดซึมผสานเข้ากับเศษที่หลงเหลือของ(พายุดีเปรสชันเขตร้อน 35W)
• วันที่ 31 ธันวาคม 2561 เนื่องมาจากลมเฉือนแนวตั้งกำลังแรง หย่อมความกดอากาศต่ำจึงไม่เป็นระบบกระทั่งวันที่ 31 ธันวาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นเริ่มติดตามพายุดีเปรสชันเขตร้อนที่ก่อตัวขึ้นในทะเลจีนใต้ตอนล่าง ในขณะที่ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ออกการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนกับระบบ ต่อมาศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ปรับระบบดังกล่าวเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนเช่นกัน และให้รหัสเรียกว่า 36W
• วันที่ 1 มกราคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นปรับความรุนแรงของพายุดีเปรสชันเขตร้อนเป็นพายุโซนร้อน และใช้ชื่อว่า ปาบึก (Pabuk) การปรับดังกล่าวทำให้ปาบึก กลายเป็นพายุลูกแรกของฤดูกาล 2562 และกลายเป็นพายุที่โดดเด่นกว่าพายุอลิซ เมื่อปี พ.ศ. 2522 และกลายเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่ก่อตัวเป็นพายุโซนร้อนได้เร็วที่สุด ในบันทึกของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ในขณะที่พายุอยู่ห่างจากโฮจิมินห์ ซิตี ประเทศเวียดนามไปทางตะวันออกเฉียงใต้ 650 กม. โดยมีศูนย์กลางการหมุนเวียนระดับต่ำเปิดออกเป็นบางส่วน ขณะที่กรมอุตุนิยมวิทยาได้ออกประกาศเกี่ยวกับพายุโซนร้อนปาบึก โดยคาดว่าพายุจะเคลื่อนตัวเข้าอ่าวไทยในวันที่ 2–3 มกราคม และส่งผลกระทบกับภาคใต้ในวันที่ 3–5 มกราคม
• วันที่ 3 มกราคม ภายใต้สภาพแวดล้อมที่ดีที่มีอุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลที่อุ่น การไหลออกในแนวขั้วอย่างดีเยี่ยม แต่มีลมเฉือนแนวตั้งกำลังแรง ทำให้พายุปาบึก ต้องดิ้นรนที่จะทวีกำลังแรงขึ้น จนกระทั่งมันเคลื่อนตัวเร่งไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเฉตะวันตก และเข้าสู่อ่าวไทย ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีลมเฉือนในแนวตั้งน้อยกว่า และกลายเป็นพายุโซนร้อนลูกแรกที่พัดเข้าสู่อ่าว นับตั้งแต่พายุไต้ฝุ่นหมุ่ยฟ้าในปี พ.ศ. 2547 ยิ่งไปกว่านั้น มันยังพยายามที่จะสร้างตาพายุขึ้น ซึ่งแสดงให้เห็นโดยภาพถ่ายในช่วงคลื่นไมโครเวฟ
• วันที่ 4 มกราคม กรมอุตุนิยมวิทยารายงานว่า พายุปาบึกขึ้นฝั่งที่อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช ในเวลา 12:45 น. ตามเวลาในประเทศไทย (05:45 UTC) แม้ว่าหน่วยงานอื่น ๆ จะชี้ว่าพายุปาบึกจะขึ้นฝั่งในระหว่างเวลา 06:00 ถึง 12:00 UTC (13:00 ถึง 19:00 น. ตามเวลาในประเทศไทย) ก็ตาม ทำให้ปาบึก เป็นพายุโซนร้อนลูกแรกที่พัดขึ้นฝั่งในภาคใต้ นับตั้งแต่พายุโซนร้อนกำลังแรงลินดา เมื่อปี ขณะที่กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นยังคงติดตามพายุต่อจนออกการวิเคราะห์ครั้งสุดท้ายในเวลา 12:00 UTC (หรือตรงกับ 19:00 น. ตามเวลาในประเทศไทย)

ในประเทศเวียดนาม พายุปาบึกทำให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนหนึ่งคน และทำให้เกิดความเสียหายประมาณ 2.787 หมื่นล้านด่ง (ประมาณ 1.2 ล้านดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 38 ล้านบาท) ส่วนในประเทศไทย ซึ่งพายุปาบึกพัดขึ้นฝั่ง มีผู้เสียชีวิตจำนวนแปดรายในจำนวนนี้เป็นชาวรัสเซียหนึ่งราย และสร้างความสูญเสียทางเศรษฐกิจประมาณ 3.2 พันล้านบาท (100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) นอกจากนี้ปาบึกยังทำให้มีผู้เสียชีวิตอีก 1 รายในประเทศมาเลเซีย

วันที่ 3 มกราคม ในจังหวัดนครศรีธรรมราช มีการอพยพประชาชนกว่า 3 หมื่นคนออกจากพื้นที่ริมชายฝั่ง ท่าอากาศยานบางแห่งในภาคใต้ต้องหยุดให้บริการชั่วคราวเพื่อความปลอดภัย ได้แก่ ท่าอากาศยานนานาชาติสมุย ท่าอากาศยานนครศรีธรรมราชและท่าอากาศยานสุราษฎร์ธานี ทั้งยังมีรายงานการอพยพผู้คนในพื้นที่เสี่ยงของจังหวัดต่าง ๆ เช่น จังหวัดสุราษฎร์ธานี จังหวัดชุมพร อำเภอระโนดในจังหวัดสงขลา เมื่อพายุขึ้นฝั่งที่อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราชแล้ว อิทธิพลจากพายุยังทำให้เกิดไฟฟ้าดับในหลายพื้นที่ มีผู้ได้รับผลกระทบจากไฟฟ้าดับกว่าห้าหมื่นแปดพันคน ในบางพื้นที่มีรายงานเสาไฟฟ้าและต้นไม้ล้ม และยังทำให้เกิดอุทกภัยเป็นบริเวณกว้างในหลายพื้นที่ รวมถึงมีบ้านเรือนเสียหายอย่างน้อย 1,500 หลัง

พายุไต้ฝุ่นหวู่ติบ

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)
ระยะเวลา	18 กุมภาพันธ์ – 2 มีนาคม
ความรุนแรง	195 (กม./ชม.) (120 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 920 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.17 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: เบตตี

• วันที่ 16 กุมภาพันธ์ หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้นทางด้านใต้ของหมู่เกาะมาร์แชลล์ โดยตัวหย่อมเริ่มมีการจัดระดับขึ้นขณะเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตก
• วันที่ 18 กุมภาพันธ์ ในขณะที่หย่อมความกดอากาศต่ำอยู่ทางใต้ของสหพันธรัฐไมโครนีเชีย กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับให้ระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน
• วันที่ 19 กุมภาพันธ์ ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมปรับให้หย่อมความกดอากาศต่ำขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนเช่นกัน
• วันที่ 20 กุมภาพันธ์ พายุดีเปรสชันเขตร้อนทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้รับชื่อว่า หวู่ติบ (Wutip)
• วันที่ 21 กุมภาพันธ์ หวู่ติบทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง ก่อนที่จะเป็นพายุไต้ฝุ่นในช่วงปลายของวัน
• วันที่ 23 กุมภาพันธ์ หวู่ติบทวีกำลังแรงขึ้นจนมีกำลังตามมาตราแซฟเฟอร์–ซิมป์สันเป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 4 โดยกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นวัดความเร็วลมสูงสุดใน 10 นาทีได้ 185 กม./ชม. และวัดความกดอากาศต่ำที่สุดได้ 925 hPa ส่วนศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมวัดความเร็วลมสูงสุดใน 1 นาทีได้ 250 กม./ชม. ขณะที่ตัวพายุกำลังเคลื่อนตัวอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของกวม โดยนับเป็นพายุไต้ฝุ่นที่มีกำลังแรงที่สุดในเดือนกุมภาพันธ์ นับตั้งแต่(พายุไต้ฝุ่นฮีโกส) เมื่อปี พ.ศ. 2558 จากนั้นไม่นานหวู่ติบได้เข้าสู่วัฏจักรการแทนที่กำแพงตา ทำให้ตัวพายุอ่อนกำลังลงขณะกำลังเคลื่อนตัวเลี้ยวไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ
• วันที่ 24 กุมภาพันธ์ หวู่ติบเสร็จสิ้นวัฏจักรการแทนที่กำแพงตา และเริ่มกลับมาทวีกำลังแรงขึ้นอีกครั้ง
• วันที่ 25 กุมภาพันธ์ หวู่ติบทวีกำลังแรงขึ้นจนมีความรุนแรงสูงสุด ด้วยความเร็วลมสูงสุดใน 10 นาทีที่ 195 กม./ชม. และความเร็วลมสูงสุดใน 1 นาทีที่ 260 กม./ชม. (เป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นตามมาตราของศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม) และมีความกดอากาศต่ำที่สุดที่ 920 hPa
• วันที่ 26 กุมภาพันธ์ หวู่ติบได้เคลื่อนตัวเข้าสู่สภาพแวดล้อมที่มีลมเฉือนแนวตั้งกำลังปานกลาง และเริ่มอ่อนกำลังลง พร้อมทั้งเปลี่ยนทิศทางการเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตก
• วันที่ 27 กุมภาพันธ์ หวู่ติบอ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็ว เนื่องจากได้สูญเสียโครงสร้างการพาความร้อนทั้งหมดไป จากการปะทะกับลมเฉือนที่เพิ่มขึ้นและอุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลที่ลดลงด้วย
• วันที่ 28 กุมภาพันธ์ ในขณะที่บางหน่วยงานระบุว่าหวู่ติบได้สลายตัวไปแล้ว แต่ PAGASA ยังคงติดตามพายุอยู่ โดยให้ชื่อกับพายุว่า เบตตี (Betty) โดยหวู่ติบยังคงเคลื่อนตัวต่อไปในทะเลฟิลิปปิน และอ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากลมเฉือนแนวตั้งที่มีกำลังแรง (40-50 นอต หรือ 75-95 กม./ชม.) และอุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลที่ลดต่ำลง
• วันที่ 2 มีนาคม หวู่ติบสลายตัว

การประมาณความเสียหายขั้นต้นในเกาะกวมจากพายุหวู่ติบอยู่ที่ 1.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (ประมาณ 41 ล้านบาท)

พายุโซนร้อนเซอปัต

พายุโซนร้อน (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
ระยะเวลา	17 – 28 มิถุนายน
ความรุนแรง	75 (กม./ชม.) (45 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 994 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.35 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: โดโดง

• วันที่ 17 มิถุนายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นตรวจพบพายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นเหนือบริเวณหมู่เกาะแคโรไลน์
• วันที่ 18 มิถุนายน พายุดีเปรสชันเขตร้อนเคลื่อนตัวเลี้ยวไปทางตะวันออก ก่อนจะเบนตัวเข้าหาพื้นที่เปิดของมหาสมุทรแปซิฟิก
• วันที่ 21 มิถุนายน พายุดีเปรสชันเขตร้อนเคลื่อนตัวกลับไปทางตะวันตกเฉียงเหนืออย่างช้า ๆ
• วันที่ 22 มิถุนายน เวลา 07:00 UTC (19:00 น. ตามเวลาท้องถิ่นฟิลิปปินส์) พายุดีเปรสชันเขตร้อนเคลื่อนตัวเข้าสู่พื้นที่รับผิดชอบของ PAGASA ในทะเลฟิลิปปิน แต่ PAGASA ยังไม่ได้จัดให้ระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน
• วันที่ 24 มิถุนายน พายุเคลื่อนตัวไปทางตะวันออกเฉียงเหนือและผ่านเข้าใกล้เกาะลูซอน
• วันที่ 25 มิถุนายน พายุดีเปรสชันเขตร้อนมีกำลังแรงพอที่ PAGASA จะจัดให้ระบบเป็นพายุหมุนเขตร้อน และให้ชื่อ โดโดง (Dodong) กับพายุ โดยพายุดีเปรสชันเขตร้อนเคลื่อนตัวเลี้ยวไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ หลังจากผ่านใกล้เกาะลูซอนไปแล้ว
• วันที่ 27 มิถุนายน พายุเริ่มเคลื่อนไปประชิดแผ่นดินหลักของประเทศญี่ปุ่นจากทางใต้ ต่อมาได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนและได้รับชื่อว่า เซอปัต (Sepat) โดยพายุเซอปัตเคลื่อนตัวเลี้ยวไปทางตะวันออกตามแนวชายฝั่งภาคใต้ของประเทศญี่ปุ่น
• วันที่ 28 มิถุนายน พายุเซอปัตเปลี่ยนผ่านเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน และเร่งเคลื่อนตัวไปทางตะวันออก

พายุลูกนี้ไม่ถูกติดตามโดยศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม อย่างไรก็ตาม มันถูกจัดให้เป็นพายุกึ่งโซนร้อน ด้วยความเร็วลมต่อเนื่องใน 1 นาที 75 กม./ชม. ในลักษณะที่คล้ายกับกรณีของ(พายุโซนร้อนมิแทก)เมื่อปี 2557

พายุโซนร้อนมูน

พายุโซนร้อน (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	1 – 4 กรกฎาคม
ความรุนแรง	65 (กม./ชม.) (40 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 992 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.29 นิ้วปรอท)

• วันที่ 1 กรกฎาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นในทะเลจีนใต้ใกล้กับหมู่เกาะแพราเซล
• วันที่ 2 กรกฎาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้รับชื่อว่า มูน (Mun) ต่อมาพายุมูนได้พัดขึ้นฝั่งบนเกาะไหหนัน อย่างไรก็ตาม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมยังไม่ได้ปรับให้ระบบเป็นพายุโซนร้อน
• วันที่ 3 กรกฎาคม หลังพายุเคลื่อนตัวผ่านอ่าวตังเกี๋ยใกล้จะไปยังชายฝั่งประเทศเวียดนามแล้ว ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ปรับให้ตัวพายุเป็นพายุโซนร้อน
• วันที่ 4 กรกฎาคม เวลา 04:30 ถึง 05:00 น. ตามเขตเวลาอินโดจีน พายุมูนได้พัดขึ้นฝั่งที่จังหวัดท้ายบิ่ญในภาคเหนือของประเทศเวียดนาม จากนั้นได้เคลื่อนตัวต่อเข้าไปในแผ่นดินพร้อมทั้งอ่อนกำลังลง ก่อนจะสลายตัวลงไปในช่วงปลายของวัน

สะพานในอำเภอหนึ่งของจังหวัดทัญฮว้าได้รับความเสียหายจากพายุ มีผู้เสียชีวิต 2 คนและได้รับบาดเจ็บ 3 คน นอกจากนี้ยังมีความเสียหายเกิดขึ้นกับเสาไฟฟ้าในจังหวัดเอียนบ๊ายด้วย โดยมีความเสียหายอยู่ที่ 5.6 พันล้านด่ง (240,000 ดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 7.4 ล้านบาท) และยังมีความเสียหายที่เกิดขึ้นกับโรงไฟฟ้าด้วย โดยมีการประมาณความเสียหายที่ 2 พันล้านด่ง (86,000 ดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 2.6 ล้านบาท)

พายุโซนร้อนดานัส

พายุโซนร้อน (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	14 – 21 กรกฎาคม
ความรุนแรง	85 (กม./ชม.) (50 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: ฟัลโกน

• วันที่ 12 กรกฎาคม หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้นใกล้กับหมู่เกาะมาเรียนา ต่อมาระบบเคลื่อนตัวไปทางด้านตะวันตกอย่างช้า ๆ
• วันที่ 14 กรกฎาคม หย่อมความกดอากาศต่ำทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนทางตะวันตกเฉียงใต้ของหมู่เกาะมาเรียนา และเคลื่อนตัวเข้าสู่พื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ ทำให้ PAGASA ให้ชื่อกับระบบว่า ฟัลโกน (Falcon) หลังจากนั้น ระบบมีการจัดระเบียบขึ้นขณะเคลื่อนตัวเข้าใกล้เกาะลูซอน
• วันที่ 16 กรกฎาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้รับชื่อจากกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นว่า ดานัส (Danas) หลังจากนั้นไม่นาน ในเวลา 12:00 UTC ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมก็ปรับให้ระบบเป็นพายุโซนร้อนเช่นกัน
• วันที่ 17 กรกฎาคม เวลา 12:30 น. ตามเวลาท้องถิ่นประเทศฟิลิปปินส์ PAGASA รายงานว่าพายุดานัส (ฟัสโกน) ได้เคลื่อนตัวขึ้นฝั่งที่เทศบาลเมืองกาตตารัน จังหวัดคากายัน และพัดวนอยู่เหนือแผ่นดิน อย่างไรก็ตาม ศูนย์กลางการหมุนเวียนของพายุดานัสยังคงอยู่นอกชายฝั่งของเกาะลูซอน และทั้งกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นและศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมต่างไม่ได้รายงานว่าพายุมีการขึ้นฝั่งแต่อย่างใด ทั้งนี้ลมเฉือนฝ่ายตะวันออกเฉียงเหนือได้พัดให้การหมุนเวียนส่วนมากของดานัสเยื้องไปทางตะวันตกเสียมาก และยังมีหย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้นทางด้านตะวันออกของเกาะลูซอนด้วย ลักษณะเช่นนี้นำไปสู่การก่อตัวของหย่อมความกดอากาศต่ำอีกหย่อมเหนือด้านตะวันตกของฟิลิปปินส์ ซึ่งหย่อมความกดอากาศนี้ได้พัฒนาขึ้นเป็นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน (โกริง) ต่อไป
• วันที่ 19 กรกฎาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นรายงานว่าพายุดานัสมีกำลังสูงสุดที่ความเร็วลม 85 กม./ชม. และหลังจากนั้นดานัสจึงเริ่มอ่อนกำลังลง
• วันที่ 20 กรกฎาคม เวลาประมาณ 13:00 UTC พายุดานัสเคลื่อนตัวขึ้นฝั่งที่จังหวัดช็อลลาเหนือ ประเทศเกาหลีใต้ ก่อนจะอ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนไม่นานหลังจากนั้น
• วันที่ 21 กรกฎาคม ที่เวลา 12:45 UTC ดานัสเปลี่ยนผ่านไปเป็นความกดอากาศต่ำนอกเขตร้อนในทะเลญี่ปุ่น และกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ออกคำเตือนสุดท้ายกับระบบ

ในประเทศฟิลิปปินส์ อุทกภัยที่เกิดจากอิทธิพลของพายุดานัสทำให้มีผู้เสียชีวิตจำนวน 4 คน มีความเสียหายทางการเกษตรเกิดขึ้นในจังหวัดคันลูรังเนโกรสคำนวณได้ 19 ล้านเปโซ (372,000 ดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 11 ล้านบาท) ขณะที่ความเสียหายทางการเกษตรในจังหวัดฮีลากังลาเนานั้นสูงถึง 277.8 ล้านเปโซ (5.44 ล้านดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 162 ล้านบาท) ในประเทศเกาหลีใต้ ดานัสทำให้เกิดสภาพพายุไปทั่วประเทศ อย่างไรก็ตาม ผลกระทบจากตัวพายุนั้นค่อนข้างน้อย ฝนที่ตกอย่างหนักทำให้วัดปริมาณน้ำฝนได้ 329.5 มิลลิเมตร (12.97 นิ้ว) ที่ มีชายคนหนึ่งเสียชีวิตจากการถูกคลื่นแรงซัด ผลกระทบในจังหวัดช็อลลาใต้อยู่ที่ 395 ล้านวอน (336,000 ดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 9.9 ล้านบาท) ขณะที่ความเสียหายในเกาะเชจูสูงถึง 322 ล้านวอน (274,000 ดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 8.1 ล้านบาท) นอกจากนี้ ดานัสยังทำให้เกิดน้ำป่าในคีวชูของญี่ปุ่นด้วย โดยมีผู้เสียชีวิตหนึ่งคนเป็นเด็กผู้ชายอายุสิบเอ็ดปี

พายุโซนร้อนนารี

พายุโซนร้อน (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	24 – 28 กรกฎาคม
ความรุนแรง	65 (กม./ชม.) (40 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 998 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.47 นิ้วปรอท)

• วันที่ 21 กรกฎาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้เริ่มติดตามหย่อมความกดอากาศต่ำซึ่งเป็นเศษที่หลงเหลือของพายุดีเปรสชันเขตร้อนที่สลายตัวไปเมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม เนื่องจากการมีศักยภาพที่จะก่อตัวเป็นพายุหมุนเขตร้อนได้ และเนื่องด้วยภายใต้สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมระบบจึงมีการจัดระบบตัวเองขึ้น
• วันที่ 24 กรกฎาคม เวลา 00:00 UTC หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน ขณะอยู่ทางตะวันตกของหมู่เกาะโบนิน โดยตัวพายุมีการจัดระบบอย่างต่อเนื่องขณะเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือเฉเหนือ
• วันที่ 25 กรกฎาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้จัดให้พายุเป็นพายุโซนร้อน และให้รหัสเรียกว่า 07W
• วันที่ 26 กรกฎาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนได้ทวีกำลังขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้รับชื่อจากกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นว่า นารี (Nari) ขณะกำลังเคลื่อนตัวไปทางเหนือ พายุนารีได้พัดเข้าประชิดประเทศญี่ปุ่นจากทางใต้และพัดขึ้นฝั่ง จากนั้นจึงอ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน จากนั้นจึงได้อ่อนกำลังเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำที่หลงเหลือตามลำดับ

พายุโซนร้อนวิภา

1907 (JMA)・08W (JTWC)

พายุโซนร้อน (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	30 กรกฎาคม – 3 สิงหาคม พ.ศ. 2562
ความรุนแรง	85 (กม./ชม.) (50 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นฟรานซิสโก

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา	1 – 7 สิงหาคม
ความรุนแรง	130 (กม./ชม.) (80 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 970 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.64 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นเลกีมา

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	2 – 14 สิงหาคม
ความรุนแรง	195 (กม./ชม.) (120 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 920 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.17 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: ฮันนา

พายุไต้ฝุ่นกรอซา

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 3 (SSHWS)
ระยะเวลา	5 – 16 สิงหาคม
ความรุนแรง	155 (กม./ชม.) (100 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 950 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.05 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนกำลังแรงไป๋ลู่

พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	20 – 26 สิงหาคม
ความรุนแรง	95 (กม./ชม.) (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: อีเนง

• วันที่ 20 สิงหาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางตะวันตกของหมู่เกาะมาเรียนา
• วันที่ 21 สิงหาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับให้ระบบเป็นพายุโซนร้อน และให้ชื่อว่า ไป๋ลู่ (Bailu) และศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้จัดให้ระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนและใช้รหัสเรียกขานว่า 12W โดยไป๋ลู่ได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปในทะเลฟิลิปปิน
• วันที่ 24 สิงหาคม เวลา 05:00 UTC (13:00 ตามเวลาท้องถิ่นไต้หวัน) ไป๋ลู่พัดขึ้นฝั่งที่เขตหมานโซ ผิงตง ไต้หวัน

แม้ว่าไป๋ลู่จะไม่ได้พัดขึ้นฝั่งในประเทศฟิลิปปินส์ แต่ก็ทำให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนสองคนในจังหวัดฮีลากังอีโลโคส และสร้างความเสียหายในพื้นที่ 1.1 พันล้านเปโซ (21 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ในประเทศไต้หวัน ไป๋ลู่ทำให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนหนึ่งคน และมีผู้ได้รับบาดเจ็บจำนวนเก้าคน สถาบันความเสียหายได้คำนวณความเสียหายไว้ที่ 2.31 ล้านดอลลาร์ไต้หวัน (74,000 ดอลลาร์สหรัฐ) ขณะที่ความเสียหายทางการเกษตรสูงถึง 175 ล้านดอลลาร์ไต้หวัน (5.63 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ส่วนในประเทศจีน ความเสียหายในมณฑลฝูเจี้ยนสูงถึง 10.49 ล้านหยวน (1.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ)

พายุโซนร้อนโพดุล

พายุโซนร้อน (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	25 – 31 สิงหาคม
ความรุนแรง	85 (กม./ชม.) (50 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 992 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.29 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: เจนนี

• วันที่ 25 สิงหาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นเริ่มติดตามพายุดีเปรสชันเขตร้อนที่อยู่บริเวณใกล้กับอะทอลล์ในมหาสมุทรแปซิฟิก
• วันที่ 26 สิงหาคม PAGASA ให้ชื่อกับพายุดีเปรสชันเขตร้อนว่า เจนนี (Jenny) ส่วนศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ให้รหัสเรียกพายุนี้ว่า 13W
• วันที่ 27 สิงหาคม ระบบได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนและได้รับชื่อว่า โพดุล (Podul) ต่อมาโพดุลได้พัดขึ้นฝั่งครั้งแรกที่เทศบาล จังหวัดเอาโรรา ประเทศฟิลิปปินส์ ในเวลา 10:40 น. ตามเวลาในประเทศฟิลิปปินส์ (14:40 UTC) จากนั้นโพดุลได้เคลื่อนตัวลงสู่ทะเลจีนใต้ และมุ่งหน้าสู่ประเทศเวียดนามต่อไป
• วันที่ 29 สิงหาคม โพดุลพัดขึ้นฝั่งอีกครั้งที่เมืองด่งเฮ้ย จังหวัดกว๋างบิ่ญ ประเทศเวียดนาม ในเวลา 05:00 UTC (เวลา 00:30 น. ตามเขตเวลาอินโดจีน) โดยโพดุลยังคงเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกอย่างต่อเนื่อง
• วันที่ 30 สิงหาคม โพดุลเคลื่อนตัวเข้าสู่ประเทศไทยบริเวณอำเภอเมืองนครพนม จังหวัดนครพนม ในเวลา 05:30 น. ตามเวลาในประเทศไทย ด้วยความเร็วลมสูงสุดใกล้ศูนย์กลางที่ 65 กม./ชม. นับเป็นพายุหมุนเขตร้อนลูกที่สองของฤดูกาลนี้ที่พัดเข้าสู่ประเทศไทยด้วยความรุนแรงระดับพายุโซนร้อน โดยต่อมาพายุโพดุลได้เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกอย่างต่อเนื่องและอ่อนกำลังลงตามลำดับ โดยอ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนบริเวณจังหวัดนครพนม และอ่อนกำลังลงเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำบริเวณจังหวัดเลยตามลำดับ

ในประเทศฟิลิปปินส์ จังหวัดซีลางังเนโกรส มีชายถูกน้ำพัดไปเนื่องจากคลื่นที่โหมแรง โดยเขาถูกพบเสียชีวิตในเวลาต่อมา และมีผู้เสียชีวิตจากทอร์นาโดพัดเข้าในเขตต่านโจว มณฑลไหหลำ อย่างน้อย 8 คน

พายุไต้ฝุ่นฟ้าใส

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	30 สิงหาคม – 10 กันยายน
ความรุนแรง	155 (กม./ชม.) (100 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 955 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.2 นิ้วปรอท)

• วันที่ 29 สิงหาคม เวลา 18:00 UTC พายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางตะวันออกของเส้นแบ่งเขตวันสากล โดยมีทิศทางการเคลื่อนตัวไปทางตะวันตกข้ามมหาสมุทรแปซิฟิก

พายุโซนร้อนคาจิกิ

พายุโซนร้อน (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
พายุดีเปรสชันเขตร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	30 สิงหาคม – 7 กันยายน
ความรุนแรง	65 (กม./ชม.) (40 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 996 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.41 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: กาบายัน

• วันที่ 30 สิงหาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางทิศตะวันออกของเกาะลูซอน จากนั้นตัวระบบอ่อนกำลังลงเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำเป็นเวลาสั้น ๆ และอีกหกชั่วโมงต่อมาจึงได้ทวีกำลังกลับขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนอีกครั้ง
• วันที่ 31 สิงหาคม ระบบเคลื่อนตัวผ่านหมู่เกาะบาตาเนส โดย PAGASA ได้ปรับให้ระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน และให้ชื่อกับระบบว่า กาบายัน (Kabayan) ต่อมาศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ออกการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนกับระบบ ต่อมากาบายันได้เคลื่อนตัวออกจากพื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ (PAR) และ PAGASA ได้ออกการเตือนฉบับสุดท้ายกับระบบ

พายุไต้ฝุ่นเหล่งเหล่ง

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	31 สิงหาคม – 7 กันยายน
ความรุนแรง	<165 (กม./ชม.) (105 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 940 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.76 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนเผ่ย์ผ่า

พายุโซนร้อน (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	13 – 16 กันยายน
ความรุนแรง	65 (กม./ชม.) (40 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1000 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.53 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นตาปะฮ์

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	17 – 22 กันยายน
ความรุนแรง	120 (กม./ชม.) (75 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 970 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.64 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นมิแทก

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 3 (SSHWS)
ระยะเวลา	25 กันยายน – 3 ตุลาคม
ความรุนแรง	155 (กม./ชม.) (100 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 965 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.5 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: โอนโยก

พายุไต้ฝุ่นฮากีบิส

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)
ระยะเวลา	4 – 13 ตุลาคม
ความรุนแรง	195 (กม./ชม.) (120 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 915 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.02 นิ้วปรอท)

• วันที่ 2 ตุลาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) เริ่มติดตามหย่อมความกดอากาศต่ำที่ตั้งอยู่บริเวณด้านเหนือของหมู่เกาะมาเรียนา
• วันที่ 3 ตุลาคม JTWC ได้ออกคำแนะนำซึ่งมีการปรับสถานะตัวหย่อมเป็น "มีโอกาสสูงของการพัฒนาขึ้นเป็นพายุหมุนเขตร้อนภายใน 24 ชั่วโมง" นอกจากนี้ยังระบุด้วยว่า ตัวหย่อมนั้นมีโอกาสสูงที่จะเกิดการพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว
• วันที่ 4 ตุลาคม JTWC ออกการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนกับระบบ และกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ออกคำแนะนำสำหรับพายุดีเปรสชันเขตร้อน 20W ซึ่งเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนลำดับที่ 38 ของฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2562 นี้
• วันที่ 5 ตุลาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นพายุโซนร้อน และได้รับชื่อจาก JMA ว่า ฮากีบิส (Hagibis) เนื่องจากอุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลและปริมาณลมเฉือนในระดับที่ต่ำ ทำให้ตัวพายุนั้นทวีกำลังแรงขึ้นได้ต่อเนื่อง
• วันที่ 6 ตุลาคม พายุฮากีบิสทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง
• วันที่ 7 ตุลาคม ขณะที่พายุฮากีบิสกำลังเคลื่อนตัวไปทางตะวันตกอยู่นั้น พายุฮากีบิสได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างระเบิด (explosively) เป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง และมีการพัฒนาตาขนาดรูเข็มขึ้น ขณะที่ตัวพายุได้ประชิดกับพื้นที่ไม่มีคนอยู่อาศัยของหมู่เกาะมาเรียนา กิจกรรมการพาความร้อนที่รุนแรงอันเป็นผลมาจากปัจจัยสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยอย่างสุดขั้วนั้น ทำให้ตัวพายุมีกำลังอย่างรุนแรงที่ระดับพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นเทียบเท่าพายุระดับ 5 ตามมาตราลมเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน โดยมีความเร็วลมสูงสุดต่อเนื่องใน 1 นาทีที่ 260 กม./ชม. ขณะที่สหรัฐ ได้เริ่มออกคำแนะนำกับพื้นที่ที่หน่วยงานรับผิดชอบ โดยมีการเตือนพายุไต้ฝุ่นในและ และเตือนพายุโซนร้อนในและฮากัตญา พายุฮากีบิสเคลื่อนตัวผ่านหมู่เกาะมาเรียนาในเวลา 15:30 UTC ด้วยความรุนแรงสูงสุด ความเร็วลมต่อเนื่องใน 10 นาทีที่ 195 กม./ชม. และความกดอากาศที่ศูนย์กลาง 915 hPa
• วันที่ 8 ตุลาคม หลังจากที่ตัวพายุเคลื่อนผ่านหมู่เกาะมาเรียนาไปแล้ว ฮากีบิสเริ่มเข้าสู่วัฏจักรการแทนที่กำแพงตา ซึ่งเป็นสาเหตุให้การทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วนั้นสิ้นสุดลง และเมื่อกำแพงตาหลักเริ่มกร่อนลง JTWC จึงได้ปรับลดความรุนแรงของระบบพายุลงเล็กน้อยเป็น พายุระดับ 4 ขั้นสูงสุด ในเวลา 00:00 UTC อีกหลายชั่วโมงต่อมา พายุฮากีบิสได้กลับทวีกำลังแรงขึ้นอีกครั้งเป็นพายุระดับ 5 เมื่อวัฏจักรการแทนที่กำแพงตานั้นสิ้นสุดลง
• วันที่ 10 ตุลาคม หลังจากที่ตัวพายุรักษาความรุนแรงอย่างค่อนข้างคงที่มาหลายวัน ฮากีบิสเริ่มอ่อนกำลังลงในเวลา 12:00 UTC ต่อมาในเวลา 13:30 UTC เริ่มมีการคาดการณ์ถึงผลกระทบกับส่วนของประเทศญี่ปุ่น เช่น ผู้จัดงาน ได้ตัดสินใจยกเลิกการแข่งขันอย่างน้อยสองแมตช์ซึ่งเดิมกำหนดไว้ว่าจะแข่งขันในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ นอกจากนี้ยังมีกลุ่มบริษัทรถไฟญี่ปุ่น, เจแปนแอร์ไลน์ และออล นิปปอน แอร์เวย์ที่ออกประกาศยุติการให้บริการทั้งหมด
• วันที่ 11 ตุลาคม ฟอร์มูลาวันประกาศยกเลิกรายการการแข่งขันทั้งหมดที่วางไว้ในวันเสาร์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ ซึ่งประกอบด้วย การฝึกซ้อมครั้งที่สามและการคัดเลือก โดยมีกำหนดจัดใหม่ในช่วงเช้าวันอาทิตย์ ไม่กี่ชั่วโมงก่อนที่การแข่งขันจะเริ่มขึ้น ส่วน ซึ่งได้ประกาศไปก่อนหน้าแล้วว่าจะยกเลิกการแข่งขันรอบสองที่จังหวัดชิซูโอกะ ซึ่งแต่เดิมถูกกำหนดไว้เป็นกิจกรรมสนับสนุนเจแปนนิสกรังด์ปรีซ์
• วันที่ 12 ตุลาคม พายุไต้ฝุ่นฮากีบิสเคลื่อนตัวประชิดกับชายฝั่งภาคใต้ของประเทศญี่ปุ่น โดยกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ประกาศการเตือนภัยลมฟ้าอากาศฉุกเฉิน สำหรับฝนตกหนักซึ่งมีศักยภาพที่จะก่อให้เกิดอุทกภัยและแผ่นดินถล่มได้ในหลายภูมิภาค ในจังหวัดชิซูโอกะ, จังหวัดยามานาชิ, จังหวัดนางาโนะ, จังหวัดคานางาวะ, จังหวัดไซตามะ, จังหวัดกุมมะ และโตเกียว การออกการเตือนภัยลมฟ้าอากาศฉุกเฉินนั้นระบุว่า "มีความเป็นไปได้ที่จะเกิดภัยพิบัติอย่างสูง" และ "เป็นปรากฏการณ์ไม่ปกติในระดับที่ชาวท้องถิ่นไม่เคยประสบมาก่อนอาจเกิดชึ้น" และภายหลังยังมีการออกคำเตือนเพิ่มในไม่กี่ชั่วโมงต่อมาในจังหวัดนีงาตะ, จังหวัดโทจิงิ, จังหวัดอิบารากิ, จังหวัดฟูกูชิมะ, จังหวัดอิวาเตะ และจังหวัดมิยางิ ต่อมาพายุไต้ฝุ่นฮากีบิสได้การพัดขึ้นฝั่งที่คาบสมุทรอิซุในด้านตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะฮนชู ในเวลา 09:00 UTC โดยมีความเร็วลมต่อเนื่องใน 10 นาทีที่ 150 กม./ชม. และความเร็วลมต่อเนื่องใน 1 นาทีที่ 155 กม./ชม. เทียบเท่ากับพายุเฮอริเคนระดับ 2รายงานจำนวนผู้เสียชีวิตรวม 49 ราย

พายุไต้ฝุ่นนอกูรี

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 2 (SSHWS)
ระยะเวลา	15 – 21 ตุลาคม
ความรุนแรง	140 (กม./ชม.) (85 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 970 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.64 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: เปร์ลา

พายุไต้ฝุ่นบัวลอย

1921 (JMA)・22W (JTWC)

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)
ระยะเวลา	18 ตุลาคม – 25 ตุลาคม พ.ศ. 2562
ความรุนแรง	205 (กม./ชม.) (125 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วปรอท)

ภาพเคลื่อนไหวจากดาวเทียมของพายุไต้ฝุ่นบัวลอย

• วันที่ 17 ตุลาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ติดตามหย่อมความกดอากาศต่ำที่กำลังก่อตัวอยู่ทางตะวันออกของสาธารณรัฐหมู่เกาะมาร์แชลล์ประมาณ 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) และห้องปฏิบัติการวิจัยกองทัพเรือสหรัฐได้กำหนดหมายเลขหย่อมความกดอากาศต่ำเป็น 97W
• วันที่ 18 ตุลาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ยกระดับหย่อมความกดอากาศต่ำให้กลายเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน และได้ประกาศการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนเมื่อเวลา 14:00 น. (07:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) และในวันเดียวกันสำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ยกระดับหย่อมความกดอากาศต่ำให้กลายเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนเช่นกัน
• วันที่ 19 ตุลาคม สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศสัญญาณเตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนรุนแรงเมื่อเวลา 10:00 น. (03:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) และศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ยกระดับพายุดีเปรสชันเขตร้อนให้กลายเป็นพายุโซนร้อนเมื่อเวลา 12:00 น. (05:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) พายุดีเปรสชันเขตร้อนทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุโซนร้อนในเวลาต่อมา และสำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้กำหนดให้ใช้ชื่อว่า บัวลอย
• วันที่ 20 ตุลาคม สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ยกระดับให้เป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงเมื่อเวลา 16:00 น. (9:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) พายุโซนร้อนบัวลอยเข้าสู่ช่วงทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว และต่อมาพายุโซนร้อนบัวลอยกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นในเวลาต่อมา
• วันที่ 21 ตุลาคม นักพยากรณ์มีภาพพายุไต้ฝุ่นบัวลอยจากดาวเทียมเผยให้เห็นตาพายุที่ชัดเจน ซึ่งล้อมรอบด้วยลมฝนฟ้าคะนองอันทรงพลัง พายุไต้ฝุ่นบัวลอยอยู่ห่างจากไซปันไปทางตะวันออกเฉียงเหนือประมาณ 105 กิโลเมตร (65 ไมล์) และอยู่ห่างจากกวมไปทางตะวันออกเฉียงเหนือประมาณ 315 กิโลเมตร (195 ไมล์) ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ตั้งข้อสังเกตว่าพายุไต้ฝุ่นบัวลอยได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว และมีความเร็วลมต่อเนื่อง 1 นาทีที่ 195 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (120 ไมล์ต่อชั่วโมง) ซึ่งเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 3 เมื่อเวลา 22:00 น. (15:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) และในวันเดียวกันสำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานความเร็วลมต่อเนื่อง 10 นาทีที่ 140 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (85 ไมล์ต่อชั่วโมง)
• วันที่ 22 ตุลาคม พายุไต้ฝุ่นบัวลอยกำลังเคลื่อนตัวไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ และทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 เมื่อเวลา 16:00 น. (09:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) รายงานว่าพายุไต้ฝุ่นบัวลอยมีลมแรงสูงสุด 1 นาทีที่ 285 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (180 ไมล์ต่อชั่วโมง) และความกดอากาศที่ 905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วของปรอท) พายุไต้ฝุ่นบัวลอยอยู่ห่างออกไปทางตะวันตกเฉียงเหนือของกวมประมาณ 645 กิโลเมตร (440 ไมล์) ดาวเทียมของจีพีเอ็มได้เคลื่อนตัวผ่านพายุพบว่าช่วงรอบตาพายุนั้นมีฝนตกที่หนักที่สุด โดยน้ำฝนตกลงมาในอัตรามากกว่า 50 มิลลิเมตร (2 นิ้ว) ต่อชั่วโมง ทำให้นักพยากรณ์ที่ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติได้รวบรวมข้อมูลปริมาณน้ำฝนที่ได้บันทึกไว้ ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมประเมินว่าตาพายุของพายุไต้ฝุ่นบัวลอยมีความกว้างประมาณ 15 กิโลเมตร (10 ไมล์)
• วันที่ 23 ตุลาคม พายุไต้ฝุ่นบัวลอยอยู่ห่างจากหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนาไปทางตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 650 กิโลเมตร (405 ไมล์) ขณะที่พายุกำลังเคลื่อนตัวไปทางตะวันตกเฉียงเหนือด้วยความเร็วลมต่อเนื่อง 1 นาทีที่ 195 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (120 ไมล์ต่อชั่วโมง) และค่อย ๆ เคลื่อนตัวเลี้ยวไปทางเหนือในเวลา 04:00 น. (21:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) จากนั้นมุ่งหน้าไปยังแปซิฟิกเหนือทางตะวันออกของประเทศญี่ปุ่น
• วันที่ 24 ตุลาคม ดาวเทียมของโนอา และดาวเทียมของนาซาได้เคลื่อนตัวผ่านมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ และดาวเทียมทั้งคู่ใช้แสงอินฟราเรดเพื่อรับข้อมูลอุณหภูมิ และข้อมูลรูปร่างของพายุไต้ฝุ่นบัวลอย รูปร่างของพายุไต้ฝุ่นบัวลอยเป็นพายุอสมมาตร ซึ่งบ่งชี้ว่ากำลังอ่อนกำลังลง ข้อมูลอินฟราเรดให้ข้อมูลอุณหภูมิ และพายุฝนฟ้าคะนองที่รุนแรงที่สุดที่ลอยสู่ชั้นบรรยากาศจะมีอุณหภูมิสูงสุดของเมฆที่เย็นที่สุด ข้อมูลนี้มีประโยชน์ต่อนักพยากรณ์เนื่องจากลมพายุไม่สม่ำเสมอ และช่วยระบุตำแหน่งของพายุที่รุนแรงที่สุดเมื่อเวลา 22:00 น. (15:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) พายุไต้ฝุ่นบัวลอยอยู่ห่างจากทางตอนใต้ของเมืองมิซาวะ ประเทศญี่ปุ่นไปประมาณ 1,080 กิโลเมตร (670 ไมล์) ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) รายงานว่าพายุไต้ฝุ่นบัวลอยกำลังเคลื่อนตัวไปทางตะวันออกเฉียงเหนือโดยมีความเร็วลมต่อเนื่อง 1 นาทีที่ 165 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (105 ไมล์ต่อชั่วโมง) และอ่อนกำลังลงอย่างต่อเนื่องจนกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 2 สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานความเร็วลมต่อเนื่อง 10 นาทีที่ 140 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (85 ไมล์ต่อชั่วโมง)
• วันที่ 25 ตุลาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ออกคำเตือนครั้งสุดท้ายเมื่อเวลา 05:00 น. (22:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) พายุไต้ฝุ่นบัวลอยอยู่ทางตะวันออกของโยโกซูกะ ประเทศญี่ปุ่น และพายุก็เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือด้วยความเร็วลมสูงสุด 1 นาทีที่ 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (75 ไมล์ต่อชั่วโมง) ในขณะเดียวกันสำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) กล่าวว่าพายุไต้ฝุ่นบัวลอยกำลังเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ และอ่อนกำลังลงได้กลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนสลายไปในสิ้นวันนี้

ภายใต้อิทธิพลของหย่อมความกดอากาศต่ำทางตอนใต้ของประเทศญี่ปุ่น ทำให้เกิดฝนตกหนักในทางตะวันออกของประเทศญี่ปุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจังหวัดชิบะ และจังหวัดฟูกูชิมะ มีปริมาณน้ำฝนรวมไว้ประมาณ 200 มิลลิเมตร (8 นิ้ว) ซึ่งเป็นปริมาณน้ำฝนที่ตกหนักเป็นประวัติการณ์ในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน และเกินปริมาณน้ำฝนเป็นเวลาหนึ่งเดือนในเดือนตุลาคมของปี ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 11 ราย ในจังหวัดชิบะ และ 2 ราย ในจังหวัดฟูกูชิมะ บริการขนส่งได้หยุดให้บริการในพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากพายุ บ้านเรือนได้รับความเสียหายประมาณ 4,998 หลัง และเกิดความเสียหายประมาณ 200 ล้านดอลลาร์สหรัฐ

พายุโซนร้อนกำลังแรงแมตโม

พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	28 – 31 ตุลาคม
ความรุนแรง	95 (กม./ชม.) (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 992 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.29 นิ้วปรอท)

วันที่ 28 ตุลาคม พายุดีเปรสชันก่อตัวขึ้นใกล้เกาะปาเลาและพัดขึ้นฝั่งที่ประเทศเวียดนามในวันที่ 30 ตุลาคม ขณะมีกำลังเป็นพายุโซนร้อนชื่อว่า แมตโม (Matmo) โดยพายุแมตโมมีกำลังสูงสุดเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงด้วยความเร็วลมสูงสุดใกล้ศูนย์กลาง 95 กม./ชม. และความกดอากาศต่ำที่สุด 992 เฮกโตปาสกาล แมตโมทำให้เกิดฝนตกในประเทศกัมพูชาและประเทศไทย ขณะที่เกิดฝนตกอย่างหนักที่สุดในประเทศเวียดนาม ทำให้เกิดอุทกภัยและมีการปิดถนนหลายสาย หลังจากพัดขึ้นฝั่งแล้ว พายุอ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน ขณะที่ส่วนที่เหลือของพายุแมตโมได้เคลื่อนตัวต่อไปผ่านประเทศไทยลงสู่มหาสมุทรอินเดียในวันที่ 2 พฤศจิกายน และได้ทวีกำลังขึ้นใหม่อีกครั้งเป็น(พายุไซโคลนกำลังแรงมากบุลบูล)

พายุไต้ฝุ่นหะลอง

พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)
ระยะเวลา	2 – 9 พฤศจิกายน
ความรุนแรง	215 (กม./ชม.) (130 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นนากรี

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา	4 – 11 พฤศจิกายน
ความรุนแรง	120 (กม./ชม.) (75 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 975 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.79 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นเฟิงเฉิน

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 3 (SSHWS)
ระยะเวลา	10 – 18 พฤศจิกายน
ความรุนแรง	155 (กม./ชม.) (100 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 965 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.5 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นคัลแมกี

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา	11 พฤศจิกายน – ปัจจุบัน
ความรุนแรง	120 (กม./ชม.) (75 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 980 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.94 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: ราโมน

พายุโซนร้อนกำลังแรงฟงวอง

พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA)
พายุโซนร้อน (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา	18 – 23 พฤศจิกายน
ความรุนแรง	100 (กม./ชม.) (65 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 990 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.23 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: ซาราห์

พายุไต้ฝุ่นคัมมูริ

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	24 พฤศจิกายน – 6 ธันวาคม
ความรุนแรง	165 (กม./ชม.) (105 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 950 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.05 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: ตีโซย

วันที่ 23 พฤศจิกายน หย่อมความกดอากาศก่อตัวขึ้นทางตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะกวม และเริ่มแสดงสัญญาณของการพัฒนาและมีการหมุนเวียนที่ดี และได้ก่อตัวขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนในวันที่ 25 พฤศจิกายน พร้อมกันนี้ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ให้รหัสเรียกขานกับพายุว่า 29W พายุดีเปรสชันเริ่มมีการพัฒนาลักษณะแถบฝนทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของศูนย์กลาง ต่อมาจึงได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้รับชื่อว่า คัมมูริ (Kammuri) โดยพายุโซนร้อนคัมมูริได้เคลื่อนตัวผ่านทางใต้ของเกาะกวม และทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงในวันที่ 27 พฤศจิกายน และเป็นพายุไต้ฝุ่นในวันถัดมา ของตัวพายุเองเป็นผลให้พายุมีการเคลื่อนที่แบบกึ่งอยู่นิ่ง เมื่อรวมกับลมเฉือนกำลังปานกลาง ทำให้พายุไต้ฝุ่นคัมมูริไม่ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นระยะเวลาสามวัน กระทั่งวันที่ 1 ธันวาคม คัมมูริเริ่มแสดงสัญญาณของการทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วอีกครั้ง และทวีกำลังแรงเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 2 (เทียบเคียงตามมาตราลม SSHWS) หลังจากนั้น

การประชุมสาธารณะภูมิอากาศครั้งที่ 119 (PAGASA) ได้อภิปรายถึงความเป็นได้ในการคุกคามของพายุคัมมูริต่อประเทศฟิลิปปินส์ และมีความเป็นไปได้ที่การพัดขึ้นฝั่งของคัมมูรินั้นจะเกิดขึ้นในพื้นที่บีโคล-เคโซน ระหว่างการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ 2019 ในความรุนแรงระดับพายุไต้ฝุ่นที่ทรงพลัง วันที่ 28 พฤศจิกายน PAGASA เริ่มจัดแถลงข่าวแสดงมาตรการที่เหมาะสมและการเชื่อมโยงการทำงานกับผู้จัดงานซีเกมส์ 2019 เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับพายุไต้ฝุ่น เช่น การจัดให้มีนักล่าพายุ (storm chaser) และเรดาร์เคลื่อนที่ ส่งไปยังสถานที่จัดการแข่งขันในเขตเมโทรมะนิลาและลูโซนกลาง ต่อมาในช่วงบ่ายของวันที่ 30 พฤศจิกายน ซึ่งเป็นวันจัดพิธีเปิดการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ PAGASA ได้จัดชื่อท้องถิ่นให้กับพายุคัมมูริว่า ตีโซย (Tisoy) เนื่องจากตัวพายุได้พัดเข้าสู่เขต (PAR) และเริ่มมีการเตือนภัยไปยังจังหวัดซีลางังซามาร์และฮีลากังซามาร์

หน่วยงานปกครองท้องถิ่นเขตบีโคลได้เริ่มเตรียมการการมาถึงของพายุคัมมูริ มีการเตรียมหน่วยกู้ภัยและเครื่องมือจำเป็น และโรงพยาบาลในจังหวัดคาตันดัวเนส ซึ่งเป็นจังหวัดที่คาดการณ์ว่าพายุคัมมูริจะพัดขึ้นฝั่งเป็นที่แรก โดยมีการเตือนภัยในพื้นที่ ได้แก่ การจองสถานอพยพ, การห้ามสุรา และให้หยุดงานและชั้นเรียนตามคำสั่งของรัฐบาลท้องถิ่นของจังหวัด ในเมือง จังหวัดอัลไบ มีการเก็บเกี่ยวพืชผลเร็วขึ้น ขณะที่สำนักงานขนส่งในเขตสั่งงดการโดยสารรถบัสไปยังท่าเรือเพื่อหลีกเลี่ยงการติดอยู่ในอันตรายของผู้โดยสาร ขณะเดียวกันนั้น ผู้จัดงานซีเกมส์ได้รายงานว่ามีการจัดทำแผนฉุกเฉินเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับพายุคัมมูริไว้แล้ว

สัญญาณเตือนภัยระดับ 1, 2 และ 3 ถูกนำมาใช้กับพายุที่กำลังเคลื่อนตัวเข้าใกล้เกาะลูซอน มีการอพยพประชาชน 43,000 คน และอีกจำนวนมากถูกสั่งให้หา "สถานที่กำบัง" เพราะเมื่อพายุคัมมูริเคลื่อนตัวเข้าใกล้เกาะลูซอน พายุจะทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว วันที่ 2 ธันวาคม เวลา 13:30 น. ตามเวลาท้องถิ่นฟิลิปปินส์ พายุไต้ฝุ่นคัมมูริทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 3 (เทียบเคียงมาตรา SSHWS) ทางตะวันออกของซามาร์ โดยทำให้เกิดสภาพอากาศแบบพายุไต้ฝุ่นและฝนตกในเลย์เตและซามาร์ ก่อนที่พายุจะพัดขึ้นฝั่ง พายุไต้ฝุ่นคัมมูริทวีกำลังแรงขึ้นไปอีก โดยมีความเร็วลมสูงสุด 160 กม./ชม. (ต่อเนื่องสิบนาที) เวลา 17:00 น. ตามเวลาท้องถิ่นฟิลิปปินส์ PAGASA รายงานว่ากำแพงตาด้านใต้ของคัมมูริทำให้เกิดลมพัดอย่างรุนแรงและฝนตกอย่างหนักในจังหวัดฮีลากังซามาร์ และได้เปลี่ยนแปลงจุดคาดการณ์ว่าพายุจะพัดขึ้นฝั่งไปยังพื้นที่อัลไบ-ซอร์โซโกน ภาพถ่ายจากเมืองและ ซึ่งตั้งอยู่ฝั่งแปซิฟิกของจังหวัดฮีลากังซามาร์ แสดงให้เห็นอุทกภัยและลมแรงจากพายุคัมมูริ และในประกาศฉบับสุดท้ายของวัน PAGASA รายงานว่าพายุคัมมูริพัดขึ้นฝั่งที่เมือง จังหวัดซอร์โซโกน ในเวลา 23:00 น. ตามเวลาท้องถิ่น

พายุไต้ฝุ่นฟานทอง

พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA)
พายุไต้ฝุ่น (TMD)
พายุไต้ฝุ่นระดับ 2 (SSHWS)
ระยะเวลา	19 – 29 ธันวาคม
ความรุนแรง	150 (กม./ชม.) (90 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 970 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.64 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: อูร์ซูลา

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

รายการพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงสูงสุดเป็นเพียงพายุดีเปรสชัน โดยอาจเป็นพายุที่มีรหัสเรียกตามหลังด้วยตัวอักษร W โดยศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม หรืออาจได้รับชื่อท้องถิ่นจากสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) แต่ไม่ถูกตั้งชื่อตามเกณฑ์ของกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ซึ่งหน่วยงานดังกล่าวระบุเพียงแต่คำว่า TD (Tropical Depression) หรือพายุดีเปรสชันเท่านั้น

พายุดีเปรสชันเขตร้อน 01W

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
พายุดีเปรสชัน (TMD)
พายุดีเปรสชันเขตร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	4 – 22 มกราคม
ความรุนแรง	55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1004 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.65 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: อามัง

วันที่ 4 มกราคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ปรับให้พื้นที่การแปรปรวนของลมในเขตร้อน ที่อยู่ทางตอนเหนือของไบรีกีเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน และให้รหัสว่า 01W และคาดว่าจะมีการทวีกำลังแรงขึ้นได้บ้าง แต่พายุดีเปรสชันเขตร้อนนั้นล้มเหลวในการก่อตัว ทำให้ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมปรับมันลงเป็นการแปรปรวนของลมในเขตร้อนดังเดิมในวันที่ 6 มกราคม ระบบยังคงเคลื่อนตัวไปทางตะวันตกอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีการพัฒนาขึ้น เป็นเวลาถึงสองสัปดาห์ กระทั่งวันที่ 19 มกราคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ปรับให้หย่อมความกดอากาศต่ำดังกล่าวเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน ขณะที่ระบบอยู่ห่างจากปาเลาไปทางตะวันตกประมาณ 200 กม.

พายุดีเปรสชันเป็นตัวกระตุ้นโดยตรงให้เกิดดินถล่มและน้ำป่าไหลหลากในจังหวัดซีลางังดาเบาและจังหวัดฮีลากังอากูซัน ประเทศฟิลิปปินส์ ทำให้มีผู้เสียชีวิต 9 คน สูญหายอีก 1 คน และสร้างความเสียหายทางการเกษตรขึ้น 216.49 ล้านเปโซฟิลิปปินส์ (4.11 ล้านดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 130 ล้านบาท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน 03W

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
พายุดีเปรสชัน (TMD)
พายุดีเปรสชันเขตร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	14 – 19 มีนาคม
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1006 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.71 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: เชเดง

• วันที่ 14 มีนาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อน 03W ก่อตัวขึ้นเหนือสหพันธรัฐไมโครนีเชีย ต่อมาระบบเคลื่อนตัวต่อไปทางตะวันตกพร้อมกับการจัดระเบียบขึ้น
• วันที่ 17 มีนาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนเคลื่อนตัวเข้าสู่พื้นที่รับผิดชอบของ PAGASA ในทะเลฟิลิปปิน ทางสำนักงานฯ จึงให้ชื่อกับพายุว่า เชเดง (Chedeng) เพียงไม่นานก่อนที่พายุจะพัดขึ้นฝั่งในปาเลา
• วันที่ 19 มีนาคม เวลา 05.30 น. ตามเวลาท้องถิ่นฟิลิปปินส์ เชเดงพัดขึ้นฝั่งในเทศบาลมาลีตา จังหวัดคันลูรังดาเบา เชเดงอ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วหลังจากพัดประเทศฟิลิปปินส์ และอ่อนกำลังลงเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำในที่สุด
• วันที่ 20 มีนาคม เศษที่หลงเหลือของเชเดงยังคงอ่อนกำลังลงอย่างต่อเนื่องและเคลื่อนตัวต่อไปทางตะวันตก และไปสลายตัวลงทางตอนใต้ของทะเลซูลู

ความเสียหายด้านโครงสร้างพื้นฐานในเขตดาเบาอยู่ที่ประมาณ 1.2 ล้านเปโซฟิลิปปินส์ (23,000 ดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 7.2 แสนบาท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
พายุดีเปรสชัน (TMD)
ระยะเวลา	7 – 11 พฤษภาคม
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1004 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.65 นิ้วปรอท)

• วันที่ 2 พฤษภาคม หย่อมความกดอากาศต่ำเขตร้อนก่อตัวขึ้นเหนือเกาะแยป
• วันที่ 7 พฤษภาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นปรับให้หย่อมความกดอากาศต่ำเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน
• วันที่ 8 พฤษภาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นปรับให้พายุดีเปรสชันเขตร้อนลงเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำ และออกคำแนะนำสุดท้ายกับระบบ
• วันที่ 10 พฤษภาคม ระบบกลับมาเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนอีกครั้งขณะที่อยู่ทางตะวันออกของเกาะมินดาเนา
• วันที่ 11 พฤษภาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนเริ่มอ่อนกำลังลงอีกครั้ง หลังจากเผชิญหน้ากับสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยขณะเคลื่อนตัวไปทางตะวันตก ต่อมา JMA จึงปรับให้ระบบลงเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำอีกครั้ง

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
พายุดีเปรสชัน (TMD)
ระยะเวลา	7 – 15 พฤษภาคม
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1004 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.65 นิ้วปรอท)

• วันที่ 7 พฤษภาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางตะวันตกเฉียงใต้ของสหพันธรัฐไมโครนีเชีย
• วันที่ 8 พฤษภาคม ระบบเคลื่อนตัวไปทางตะวันตก
• วันที่ 9 พฤษภาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนเริ่มอ่อนกำลังลงบ้าง

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	10 – 11 พฤษภาคม
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1008 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.77 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	26 มิถุนายน
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1000 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.53 นิ้วปรอท)

วันที่ 26 มิถุนายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นตรวจพบพายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นบริเวณทะเลจีนตะวันออก ใกล้กับเกาะรีวกีว ระบบมีการจัดระเบียบอย่างช้า ๆ ขณะเคลื่อนตัสไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ อย่างไรก็ตาม ระบบพายุเผชิญเข้ากับสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยในวันดังกล่าว และอ่อนกำลังลงเป็นความกดอากาศต่ำที่หลงเหลือในเวลา 18:00 UTC ในวันเดียวกัน ขณะที่อยู่ใกล้กับคาบสมุทรเกาหลี

พายุดีเปรสชันเขตร้อน 04W

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
พายุดีเปรสชัน (TMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	27 มิถุนายน – 2 กรกฎาคม
ความรุนแรง	55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1002 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.59 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: เอไก

• วันที่ 27 มิถุนายน พายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางตะวันตกเฉียงใต้ของหมู่เกาะมาเรียนา ต่อมาในเวลา 09:00 UTC หรือ 21:00 น. ตามเวลาในประเทศฟิลิปปินส์ พายุได้เคลื่อนตัวเข้าไปในพื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ในทะเลฟิลิปปิน แต่ PAGASA ยังไม่ได้จัดให้ระบบเป็นพายุหมุนเขตร้อนในขณะนั้น
• วันที่ 28 มิถุนายน ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ออกคำแนะนำแรกกับระบบ และให้รหัสเรียกว่า 04W
• วันที่ 29 มิถุนายน PAGASA จัดให้ระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน และให้ชื่อว่า เอไก (Egay) ซึ่งต่อมาศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมก็จัดให้พายุนี้เป็นพายุโซนร้อนด้วย
• วันที่ 30 มิถุนายน พายุดีเปรสชันเขตร้อนเผชิญกับลมเฉือนที่พัดแรงในทะเลฟิลิปปิน และเริ่มอ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วหลังจากนั้น
• วันที่ 1 กรกฎาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนสลายตัวไปทางตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะลูซอน โดยทั้งสามหน่วยงานต่างออกคำเตือนสุดท้ายให้แก่ระบบ

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	17 – 19 กรกฎาคม
ความรุนแรง	55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 996 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.41 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: โกริง

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	6 – 8 สิงหาคม
ความรุนแรง	55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 996 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.41 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	17 – 18 สิงหาคม
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1006 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.71 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	19 – 21 สิงหาคม
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1004 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.65 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	1 – 3 กันยายน
ความรุนแรง	55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 998 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.47 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	4 – 5 กันยายน
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1006 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.71 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
พายุดีเปรสชันกึ่งเขตร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	7 – 9 กันยายน
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1000 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.53 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
พายุดีเปรสชัน (TMD)
พายุดีเปรสชันในร่องมรสุม
ระยะเวลา	10 – 13 กันยายน
ความรุนแรง	55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 996 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.41 นิ้วปรอท)

ชื่อของ PAGASA: แมริลิน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
พายุดีเปรสชัน (TMD)
ระยะเวลา	15 กันยายน
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 996 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.41 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	17 – 18 กันยายน
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1008 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.77 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
พายุดีเปรสชัน (TMD)
ระยะเวลา	1 – 3 ตุลาคม
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1008 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.77 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	22 ตุลาคม
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1006 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.71 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	22 – 23 พฤศจิกายน
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1010 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.83 นิ้วปรอท)

วันที่ 22 พฤศจิกายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นได้ติดตามพายุดีเปรสชันเขตร้อนกำลังอ่อนที่ก่อตัวขึ้นจากพลังที่เหลือของพายุไต้ฝุ่นคัลแมกี ทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศเวียดนาม

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
ระยะเวลา	26 – 28 พฤศจิกายน
ความรุนแรง	55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1002 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.59 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA)
พายุดีเปรสชัน (TMD)
ระยะเวลา	29 พฤศจิกายน – 1 ธันวาคม
ความรุนแรง	<55 (กม./ชม.) (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1002 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.59 นิ้วปรอท)

รายชื่อพายุ

ภายในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ทั้งกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) และสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ต่างทำหน้าที่กำหนดชื่อของพายุหมุนเขตร้อนซึ่งก่อตัวภายในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ซึ่งเป็นผลให้พายุหมุนเขตร้อนอาจมีสองชื่อ RSMC โตเกียวโดยกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น — ศูนย์ไต้ฝุ่นจะกำหนดชื่อสากลให้กับพายุหมุนเขตร้อนในนามของคณะกรรมการไต้ฝุ่นขององค์การอุตุนิยมวิทยาโลก ซึ่งพวกเขาจะประมาณความเร็วลมเฉลี่ยภายใน 10 นาทีของพายุหมุนเขตร้อน หากมีความเร็วลมถึง 65 km/h (40 mph) พายุหมุนเขตร้อนดังกล่าวจะได้รับชื่อ ส่วน PAGASA จะกำหนดชื่อให้กับพายุหมุนเขตร้อน ซึ่งเคลื่อนตัวเข้าหรือก่อตัวขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนภายในพื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ มีขอบเขตอยู่ระหว่างเส้นเมริเดียนที่ 135°ดะวันออก ถึง 115°ตะวันออก และระหว่างเส้นขนานที่ 5°เหนือ ถึง 25°เหนือ แม้ว่าพายุหมุนเขตร้อนลูกนั้นจะได้รับชื่อสากลแล้วก็ตาม โดยชื่อของพายุหมุนเขตร้อนที่มีนัยสำคัญจะถูกถอนโดยทั้ง PAGASA และ คณะกรรมการไต้ฝุ่น ในระหว่างฤดูกาล หากรายชื่อของภูมิภาคฟิลิปปินส์ที่เตรียมไว้ถูกใช้จนหมด PAGASA จะใช้ชื่อจากรายชื่อเพิ่มเติม ซึ่งถูกกำหนดขึ้นไว้ในแต่ละฤดูกาลมาใช้กับพายุหมุนเขตร้อนแทนชื่อที่หมดไป

ชื่อสากล

กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) จะเป็นหน่วยงานที่กำหนดชื่อให้กับพายุหมุนเขตร้อน เมื่อระบบได้รับการประมาณว่า มีความเร็วลมเฉลี่ยภายใน 10 นาที ที่ 65 km/h (40 mph) โดย JMA จะคัดเลือกชื่อจากรายการ 140 ชื่อ ซึ่งได้รับการปรับปรุงโดย 14 ประเทศสมาชิกและดินแดนของคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งเอเชียและแปซิฟิก (ESCAP)/WMO คณะกรรมการไต้ฝุ่น โดยรายชื่อด้านล่างจะเป็นรายชื่อ พร้อมเลขรหัสพายุ ชื่อที่ใช้เป็นชื่อแรกของฤดูกาล 2562 คือ ปาบึก จากชุดที่ 2 และชื่อที่ใช้เป็นชื่อสุดท้ายคือ ฟานทอง จากชุดที่ 3 รวมมีชื่อจากชุดรายชื่อถูกใช้ 29 ชื่อ

รายชื่อพายุหมุนเขตร้อนสากลของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกในฤดูกาล 2562
ชุด	รหัสพายุ	ชื่อพายุ	ชุด	รหัสพายุ	ชื่อพายุ	ชุด	รหัสพายุ	ชื่อพายุ	ชุด	รหัสพายุ	ชื่อพายุ	ชุด	รหัสพายุ	ชื่อพายุ
ชุดที่ 2	1901	ปาบึก (Pabuk)	ชุดที่ 2	1908	ฟรานซิสโก (Francisco)	ชุดที่ 2	1915	ฟ้าใส (Faxai)	ชุดที่ 2	1922	แมตโม (Matmo)	ชุดที่ 3	1929	ฟานทอง (Phanfone)
	1902	หวู่ติบ (Wutip)		1909	เลกีมา (Lekima)		1916	เผ่ย์ผ่า (Peipah)		1923	หะลอง (Halong)
	1903	เซอปัต (Sepat)		1910	กรอซา (Krosa)		1917	ตาปะฮ์ (Tapah)	ชุดที่ 3	1924	นากรี (Nakri)
	1904	มูน (Mun)		1911	ไป๋ลู่ (Bailu)		1918	มิแทก (Mitag)		1925	เฟิงเฉิน (Fengshen)
	1905	ดานัส (Danas)		1912	โพดุล (Podul)		1919	ฮากีบิส (Hagibis)		1926	คัลแมกี (Kalmaegi)
	1906	นารี (Nari)		1913	เหล่งเหลง (Lingling)		1920	นอกูรี (Neoguri)		1927	ฟงวอง (Fung-wong)
	1907	วิภา (Wipha)		1914	คาจิกิ (Kajiki)		1921	บัวลอย (Bualoi)		1928	คัมมูริ (Kammuri)

ฟิลิปปินส์

สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) จะใช้ชื่อของตัวเองหากมีพายุใดก่อตัวหรือเคลื่อนผ่านพื้นที่รับผิดชอบของตน โดยชื่อที่ใช้ถูกนำมาจากรายชื่อ เป็นรายชื่อเดียวกับที่ถูกใช้ไปในฤดูกาล ค.ศ. 2015 (พ.ศ. 2558) และมีกำหนดจะถูกนำมาใช้อีกครั้งในฤดูกาล ค.ศ. 2023 (พ.ศ. 2566) ด้วย ซึ่งรายชื่อทั้งหมดเหมือนเดิมกับครั้งก่อน เว้น ลีไวไว (Liwayway) และนิมฟา (Nimfa) ที่ถูกนำมาแทน ลันโด (Lando) และโนนา (Nona) ที่ถูกถอนไป โดยชื่อที่ไม่ถูกใช้จะปรากฏเป็น อักษรสีเทา

รายชื่อพายุหมุนเขตร้อนท้องถิ่นฟิลิปปินส์ในฤดูกาล 2562
อามัง (Amang)	ฟัลโกน (Falcon) (1905)	กาบายัน (Kabayan)	เปร์ลา (Perla) (1920)	อูร์ซูลา (Ursula) (1929)
เบตตี (Betty) (1902)	โกริง (Goring)	ลีไวไว (Liwayway) (1913)	กีเยล (Quiel) (1924)	บีริง (Viring) (ไม่ถูกใช้)
เชเดง (Chedeng)	ฮันนา (Hanna) (1909)	แมริลิน (Marilyn)	ราโมน (Ramon) (1926)	เวง (Weng) (ไม่ถูกใช้)
โดโดง (Dodong) (1903)	อีเนง (Ineng) (1911)	นิมฟา (Nimfa) (1917)	ซาราห์ (Sarah) (1927)	โยโยย (Yoyoy) (ไม่ถูกใช้)
เอไก (Egay)	เจนนี (Jenny) (1912)	โอนโยก (Onyok) (1918)	ตีโซย (Tisoy) (1928)	ซิกซัก (Zigzag) (ไม่ถูกใช้)
รายชื่อเพิ่มเติม
อาเบ (Abe) (ไม่ถูกใช้)	ชาโร (Charo) (ไม่ถูกใช้)	เอสโตย (Estoy) (ไม่ถูกใช้)	เฮนิง (Gening) (ไม่ถูกใช้)	อีร์มา (Irma) (ไม่ถูกใช้)
เบร์โต (Berto) (ไม่ถูกใช้)	ดาโด (Dado) (ไม่ถูกใช้)	เฟลีโยน (Felion) (ไม่ถูกใช้)	เฮอร์มัน (Herman) (ไม่ถูกใช้)	ไฮเม (Jaime) (ไม่ถูกใช้)

ผลกระทบ

ตารางนี้รวมเอาทั้งหมดของระบบพายุที่ก่อตัวภายใน หรือ เคลื่อนตัวเข้ามาในมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ ทางฝั่งตะวันตกของเส้นแบ่งวันสากล ภายในปี พ.ศ. 2562 ตารางนี้ยังมีภาพรวมของความรุนแรงของระบบ ระยะเวลา บริเวณที่มีผลกระทบกับแผ่นดิน และจำนวนความเสียหายหรือจำนวนผู้เสียชีวิตใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับระบบพายุ

ชื่อพายุ	ช่วงวันที่	ระดับความรุนแรง ขณะมีกำลังสูงสุด	ความเร็วลมต่อเนื่อง (เฉลี่ย 10 นาที)	ความกดอากาศ	พื้นที่ผลกระทบ	ความเสียหาย (USD)	ผู้เสียชีวิต	อ้างอิง
ปาบึก	01 !31 ธันวาคม 2561 – 4 มกราคม 2562	1 !พายุโซนร้อน	085 !85 กม./ชม.	0994 !994 hPa (29.35 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะสแปรตลี, , เวียดนาม, มาเลเซีย, ไทย, พม่า	1 !&0000000157200000000000157 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	10
01W	02 !4 – 22 มกราคม	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	055 !55 กม./ชม.	1004 !1004 hPa (29.65 นิ้วปรอท)	ปาเลา, ฟิลิปปินส์	2 !&00000000060400000000006.04 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	10
หวู่ติบ	03 !18 กุมภาพันธ์ – 2 มีนาคม	3 !พายุไต้ฝุ่น	195 !195 กม./ชม.	0920 !920 hPa (27.17 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะแคโรไลน์, กวม	3 !&00000000033000000000003.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	&0000000000000000000000 ไม่มี
03W	04 !14 – 19 มีนาคม	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	045 !ไม่ได้ระบุ	1006 !1006 hPa (29.71 นิ้วปรอท)	ไม่มี	4 !2.3 หมื่นดอลลาร์สหรัฐ	&0000000000000000000000 ไม่มี
TD	05 !7 – 8 พฤษภาคม	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	045 !ไม่ได้ระบุ	1004 !1004 hPa (29.65 นิ้วปรอท)	แยป, ปาเลา	&0000000000000000000000 ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
TD	06 !7 – 12 พฤษภาคม	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	045 !ไม่ได้ระบุ	1004 !1004 hPa (29.65 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะแคโรไลน์	&0000000000000000000000 ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
TD	07 !10 – 11 พฤษภาคม	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	045 !ไม่ได้ระบุ	1008 !1008 hPa (29.77 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะแยป, ปาเลา	&0000000000000000000000 ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
TD	08 !13 – 15 พฤษภาคม	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	045 !ไม่ได้ระบุ	1006 !1006 hPa (29.71 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะแคโรไลน์	&0000000000000000000000 ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
เซอปัต	09 !17 – 28 มิถุนายน	1 !พายุโซนร้อน	075 !75 กม./ชม.	0994 !994 hPa (29.35 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะแคโรไลน์, ปาเลา, ญี่ปุ่น	&0000000000000000000000 ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
TD	10 !26 มิถุนายน	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	045 !ไม่ได้ระบุ	1000 !1000 hPa (29.53 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะรีวกีว, ญี่ปุ่น, เกาหลีใต้	&0000000000000000000000 ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
04W	11 !27 มิถุนายน – 2 กรกฎาคม	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	045 !ไม่ได้ระบุ	1002 !1002 hPa (29.59 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะแยป, ปาเลา, ฟิลิปปินส์	&0000000000000000000000 ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
มูน	12 !1 – 4 กรกฎาคม	1 !พายุโซนร้อน	065 !65 กม./ชม.	0992 !992 hPa (29.29 นิ้วปรอท)	เกาะไหหนัน, ภาคใต้ของจีน, หมู่เกาะพาราเซล, เวียดนาม, ลาว	2.4 แสนดอลลาร์สหรัฐ	2
ดานัส	13 !14 – 21 กรกฎาคม	1 !พายุโซนร้อน	085 !85 กม./ชม.	0985 !985 hPa (29.09 นิ้วปรอท)	เกาะยาป, ฟิลิปปินส์, ไต้หวัน, หมู่เกาะรีวกีว, ภาคตะวันออกของจีน, ญี่ปุ่น, คาบสมุทรเกาหลี, รัสเซียตะวันออกไกล	&00000000064200000000006.42 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	6
TD	14 !17 – 19 กรกฎาคม	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	055 !55 กม./ชม.	0996 !996 hPa (29.41 นิ้วปรอท)	ฟิลิปปินส์, ไต้หวัน, หมู่เกาะรีวกีว	ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
นารี	15 !24 – 28 กรกฎาคม	0 !พายุโซนร้อน	065 !65 กม./ชม.	0998 !998 hPa (29.47 นิ้วปรอท)	ญี่ปุ่น	ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
วิภา	16 !30 กรกฎาคม – 3 สิงหาคม	1 !พายุโซนร้อน	085 !85 กม./ชม.	0985 !985 hPa (29.09 นิ้วปรอท)	ตอนใต้ของจีน, เวียดนาม, ลาว	&000000004430000000000044.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	27
ฟรานซิสโก	17 !1 – 7 สิงหาคม	3 !พายุไต้ฝุ่น	130 !130 กม./ชม.	0970 !970 hPa (28.64 นิ้วปรอท)	ญี่ปุ่น, คาบสมุทรเกาหลี	&0000000000000000000000 ไม่ทราบ	1
เลกีมา	18 !2 – 14 สิงหาคม	3 !พายุไต้ฝุ่น	195 !195 กม./ชม.	0920 !920 hPa (27.17 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะแคโรไลน์, ฟิลิปปินส์, หมู่เกาะรีวกีว, ไต้หวัน, จีน	&00000092800000000000009.28 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ	90
กรอซา	19 !5 – 16 สิงหาคม	3 !พายุไต้ฝุ่น	155 !155 กม./ชม.	0950 !950 hPa (28.05 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะมาเรียนา, ญี่ปุ่น, คาบสมุทรเกาหลี, รัสเซียตะวันออกไกล	&000000002050000000000020.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	3
TD	20 !6 – 8 สิงหาคม	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	055 !55 กม./ชม.	0996 !996 hPa (29.41 นิ้วปรอท)	ฟิลิปปินส์	ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
TD	21 !17 – 18 สิงหาคม	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	045 !ไม่ได้ระบุ	1006 !1006 hPa (29.71 นิ้วปรอท)	ไม่มี	ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
TD	22 !19 – 21 สิงหาคม	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	045 !ไม่ได้ระบุ	1004 !1004 hPa (29.65 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะรีวกีว, ไต้หวัน, ตะวันออกของจีน	ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
ไป๋ลู่	23 !20 – 26 สิงหาคม	2 !พายุโซนร้อนกำลังแรง	095 !95 กม./ชม.	0985 !985 hPa (29.09 นิ้วปรอท)	ฟิลิปปินส์, ไต้หวัน, ตอนใต้ของจีน	&000000002820000000000028.2 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	3
โพดุล	24 !24 – 31 สิงหาคม	1 !พายุโซนร้อน	075 !75 กม./ชม.	0992 !992 hPa (29.29 นิ้วปรอท)	ยาป, ฟิลิปปินส์, เวียดนาม, ลาว, ไทย, กัมพูชา	&00000000024300000000002.43 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	15
ฟ้าใส	25 !30 สิงหาคม – 10 กันยายน	3 !พายุไต้ฝุ่น	155 !155 กม./ชม.	0955 !955 hPa (28.20 นิ้วปรอท)	ญี่ปุ่น	&00000081200000000000008.12 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ	3
คาจิกิ	26 !30 สิงหาคม – 7 กันยายน	1 !พายุโซนร้อน	065 !65 กม./ชม.	0996 !996 hPa (29.41 นิ้วปรอท)	ฟิลิปปินส์, ตอนใต้ของจีน, เวียดนาม, ลาว	&000000001290000000000012.9 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	6
เหล่งเหลง	27 !31 สิงหาคม – 7 กันยายน	3 !พายุไต้ฝุ่น	175 !175 กม./ชม.	0940 !940 hPa (27.76 นิ้วปรอท)	ฟิลิปปินส์, หมู่เกาะรีวกีว, คาบสมุทรเกาหลี, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน, รัสเซียตะวันออกไกล	&0000000235576000000000236 ล้านดอลลาร์สหรัฐ	8
TD	28 !1 – 2 กันยายน	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	055 !55 กม./ชม.	0998 !998 hPa (29.47 นิ้วปรอท)	ฟิลิปปินส์	ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
TD	29 !4 – 5 กันยายน	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	045 !ไม่ได้ระบุ	1006 !1006 hPa (29.71 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะแคโรไลน์	ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
TD	30 !7 – 10 กันยายน	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	055 !55 กม./ชม.	1000 !1000 hPa (29.53 นิ้วปรอท)	หมู่เกาะรีวกีว, คาบสมุทรเกาหลี	ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
TD	31 !10 – 13 กันยายน	0 !พายุดีเปรสชันเขตร้อน	055 !55 กม./ชม.	0996 !996 hPa (29.41 นิ้วปรอท)	ไม่มี	ไม่มี	&0000000000000000000000 ไม่มี
เผ่ย์ผ่า	32 !13 – 16 กันยายน	1 !พายุโซนร้อน	065 !65 กม./ชม.