แบมโบชานติ

บัมบอชชันตี (อิตาลี: Bamboccianti) คือกลุ่มจิตรกรภาพชีวิตประจำวันผู้ทำงานในกรุงโรมราวตั้งแต่ ค.ศ. 1625 ไปจนถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 17 จิตรกรกลุ่มที่ว่านี้ส่วนใหญ่เป็นชาวดัตช์และชาวฟลานเดอส์ที่นำเอาความรู้ความเชี่ยวชาญในการวาดภาพชาวบ้านชาวนามาจากศิลปะการเขียนภาพของเนเธอร์แลนด์ของคริสต์ศตวรรษที่ 16 เข้ามายังอิตาลีด้วย และมักจะสร้างงานเขียนขนาดเล็กที่เรียกว่า "จิตรกรรมตู้" หรือ ของภาพชีวิตประจำวันของชนชั้นแรงงานในกรุงโรมหรือนอกเมืองในชนบทออกไป จิตรกรหลายคนเป็นสมาชิกของกลุ่มที่เรียกตนเองว่า "" ภาพเขียนของจิตรกรกลุ่มนี้ได้รับการตีความหมายว่าเป็นสัจนิยมของ "ภาพสะท้อนของโรมและชีวิตในกรุงโรมที่แท้จริง" "โดยไม่สร้างความแตกต่างหรือทำการเปลี่ยนแปลง" ของสิ่งที่ศิลปินเห็น หัวข้อที่วาดมักจะเป็นภาพคนขายอาหารหรือเครื่องดื่ม, ชาวนา, หญิงกำลังรีดนม, ทหารยามพักผ่อนหรือหาความสำราญ, ขอทาน หรือที่จิตรกรบาโรกชาวอิตาลีซัลวาตอร์ โรซาบรรยายเมื่อกลางคริสต์ศตวรรษที่ 17 ว่าเป็น "หัวเรื่องของคนตามถนน, คนขี้โกง, คนฉวยกระเป๋า, คนขี้เมาและตระกละ, คนสูบยามอมแมม และหัวข้อ 'โสมม' อื่น ๆ" ตรงกันข้ามกับหัวเรื่องที่วาด งานจิตรกรรมเหล่านี้กลับขายกันได้ในราคาสูงให้แก่นักสะสม

"งานเลี้ยงสนุกในบรรยากาศแบบอิตาลี" โดย คาเรล ดูฌาร์แดงส์

ศิลปิน

คำว่า "บัมบอชชันตี" เดิมมาจาก "" ที่ใช้เรียกจิตรกรชาวดัตช์ว่า "Il Bamboccio" ผู้ที่มักจะมีศิลปินเกาะกลุ่มกันอยู่ขณะที่พำนักอยู่ในอิตาลี (ค.ศ. 1625-ค.ศ. 1639). ชื่อเล่นที่แปลว่า "เด็กอัปลักษณ์" หรือ "หุ่น" เป็นนัยยะถึงรูปร่างหน้าตาและร่างกายของ กลุ่มจิตรกรกลุ่มบัมบอชชันตีกลุ่มแรกก็ได้แก่ , , , , และจิตรกรชาวอิตาลี ก็เป็นสมาชิกของกลุ่มนี้เมื่อเริ่มงานอาชีพ สมาชิกบัมบอชชันตีผู้อื่นก็ได้แก่ , , , , , และ งานของจิตรกรกลุ่มบัมบอชชันตีมามีอิทธิพลต่อศิลปินโรโกโกต่อมา เช่น , , , และ^[] และงานเขียนเกี่ยวกับภาพชีวิตประจำวันที่เกิดขึ้นในโรมก็ยังดำเนินต่อมาจนกระทั่งคริสต์ศตวรรษที่ 19 โดยงานเขียนของ และ, และ

ลักษณะ

นักบันทึกศิลปะของคริสต์ศตวรรษที่ 17 จัมบัตติสตา ปัสเซรี บรรยายงานเขียนของเลเออร์ว่าเป็นการ "เปิดหน้าต่าง" ที่แสดงบรรยากาศของโลกรอบตัวเลเออร์ ที่เป็นคำที่เหมาะสมในการบรรยายลักษณะงานโดยทั่วไปของกลุ่มศิลปินบัมบอชชันตี:

era singular nel represetar la veritá schietta, e pura nell'esser suo, che li suoi quadri parevano una finestra aperta pe le quale fussero veduti quelli suoi successi; senza alcun divario, et alterazione.

— จัมบัตติสตา ปัสเซรี

ปฏิกิริยา

แม้ว่างานจิตรกรรมของกลุ่มบัมบอชชันตีจะประสบกับความสำเร็จ แต่นักทฤษฎีศิลปะและสถาบันศิลปะในกรุงโรมมักจะไม่นิยมงานเขียนประเภทนี้ เพราะถือกันว่าภาพเขียนเกี่ยวกับชีวิตประจำวันเป็นงานศิลปะระดับต่ำที่สุดในบรรดา "ลำดับคุณค่าของศิลปะ" ความนิยมของภาพเขียนที่ขายได้ดีให้กับผู้อุปถัมภ์ผู้มีการศึกษาและเป็นชนชั้นสูงยิ่งทำให้เป็นข้อขัดเคืองของศิลปินผู้นิยมเขียนจิตรกรรมประวัติศาสตร์ซึ่งถือกันว่าเป็นศิลปะระดับสูงที่เป็นที่ยอมรับของอักกาเดเมียดีซันลูกาซึ่งเป็นสถาบันศิลปะหลักของอิตาลี ตัวอย่างเช่นเมื่อซัลวาตอร์ โรซาผู้เขียนภาพเสียดสี "Pittura" (ราว ค.ศ. 1650) ตัดพ้ออย่างขมขื่นเกี่ยวกับรสนิยมของผู้อุปถัมภ์ผู้ที่ยอมรับศิลปะเกี่ยวกับชีวิตประจำวันว่า:

Quel che aboriscon vivo, aman dipinto. (ไทย: ชิงชังในชีวิตจริงของเขาแต่ก็รักที่จะซื้อภาพเขียนของชีวิตของเขามานั่งชื่นชม)

— ซัลวาตอร์ โรซา

ปฏิกิริยาโดยทั่วไปแล้ว (เช่น ปฏิกิริยาของซัลวาตอร์ โรซา) เป็นปฏิกิริยาที่มิใช้ปฏิกิริยาต่อศิลปินแต่เป็นปฏิกิริยาต่อผู้ที่ซื้อหาภาพ ตัวศิลปินเองมักได้รับการชื่นชมเช่นฟาน เลเออร์ผู้ที่ขายงานเขียนได้ในราคาสูง และแชร์กวอซซีที่มีโอกาสได้สังสรรค์กับผู้ดีมีตระกูล และเป็นเพื่อนกับศิลปินเช่นปีเอโตร ดา กอร์โตนา นอกจากนั้นแล้วเพราะความที่ศิลปินส่วนใหญ่ในกลุ่มเป็นชาวต่างประเทศที่เขียนงานแบบนอกสถาบัน และมักจะเป็นสมาชิกของกลุ่มที่เรียกตนเองว่า "" ที่เป็นกลุ่มเชิงกลุ่มศิลปินอาชีพแต่มีชื่อเสียงไปในทางเฮฮาสนุกสนานเสียมากกว่า

อ้างอิง

1. Levine, p. 570.
2. Haskell, pp. 132–134. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "haskell" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน
3. Levine, pp. 569–570. The quotation is from Levine (p. 570).
4. Briganti, p. 2.
5. Haskell, p. 135.
6. Brigstocke
7. Slive, pp. 236–237; Briganti, ix.
8. Briganti, 36.
9. Briganti, pp. 6–12.
10. Haskell, p. 132.
11. Roworth, 611–617.
12. Haskell, p. 134
13. Haskell, p. 142.
14. Haskell, pp. 135–136.
15. Haskell, p. 20.

บรรณานุกรม

• Briganti, Giuliano (1983). The bamboccianti the painters of everyday life in seventeenth century Rome. U. Bozzi.
• Brigstocke, Hugh. "Bourdon, Sébastien," Grove Art Online. Oxford University Press, [October 30, 2007].
• Haskell, Francis (1993). "Chapter 8". Patrons and Painters: Art and Society in Baroque Italy. Yale University Press. ISBN .
• Levine, David A. (December 1988), "The Roman Limekilns of the Bamboccianti", The Art Bulletin, 70: 569–589, doi:10.2307/3051103{{}}: CS1 maint: date and year ()
• Roworth, Wendy W. (December 1981), "A Date for Salvator Rosa's Satire on Painting and the Bamboccianti in Rome", The Art Bulletin, 63: 611–617, doi:10.2307/3050166{{}}: CS1 maint: date and year ()
• Slive, Seymour (1995). "Italianate and Classical Painting". Pelican History of Art, Dutch Painting 1600-1800. Penguin Books Ltd. pp. 225–245.
• Wittkower, Rudolf (1993). "Chapter 4". Pelican History of Art, Art and Architecture Italy, 1600-1750. 1980. Penguin Books Ltd. p. 323.

ดูเพิ่ม

• ศิลปะตะวันตก
• จิตรกรรมยุคทองของเนเธอร์แลนด์

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ บัมบอชชันตี