บทความน ไม ม การอ างอ งจากแหล งท มาใดกร ณาช วยปร บปร งบทความน โดยเพ มการอ างอ งแหล งท มาท น าเช อถ อ เน อความท ไม ม แหล

ซอแทจีแอนด์บอยส์ (เกาหลี: 서태지와 아이들) เป็นบอยแบนด์เกาหลีใต้ ประกอบด้วยสมาชิกจำนวนสามคนคือ , ยัง ฮย็อน-ซ็อก และ ซึ่งเป็นวงดนตรีวงแรกประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดวงแรกในอุตสาหกรรมดนตรีเกาหลีใต้ยุคใหม่

ซอแทจีแอนด์บอยส์
ที่เกิด	โซล เกาหลีใต้
แนวเพลง	เคป็อป ฮิปฮอป ป็อป แร็ปร็อก อัลเทอร์เนทีฟร็อก อัลเทอร์เนทีฟเมทัล
ช่วงปี	1992–1996
ค่ายเพลง	Bando Eumban Yedang Company
สมาชิกของ	ยัง ฮย็อน-ซ็อก

ประวัติ

ภายหลังจากมีการยุบวง ในปี 2534 ซอ แทจีก็หันเหตั้งวงดนตรีเพลงแดนซ์โดยตั้งชื่อวงว่า ซอแทจีแอนด์บอยส์ (서태지와 아이들) กับนักเต้น (이주노) และ ยัง ฮย็อน-ซ็อก โดยซอ แทจีได้เป็นผู้นำมิดิ เทคโนโลยี มาใช้ในเพลงเป็นครั้งแรกในเกาหลีใต้ในช่วงต้นยุค 90 และได้เริ่มทดลองนำเสียงมิดิแบบต่างๆในการสร้างแนวเพลงใหม่ๆที่ไม่เคยได้ฟังมาก่อน โดยในขั้นต้นเขาไม่มีแผนที่จะตั้งวงดนตรีแนวแดนซ์ แต่อย่างไรก็ตามวงซอแทจีแอนด์บอยส์กลับประสบความสำเร็จอย่างน่าประหลาดใจ

2535: นัน อาราโย (I Know)

เป็นซิงเกิลเปิดตัวของวงซอแทจีแอนด์บอยส์ ซึ่งประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม และยังเป็นเพลงที่ได้รับการกล่าวถึงในวงการเพลงเกาหลีจนปัจจุบัน เพลงนัน อาราโยเป็นเพลงแนวนิวแจ็กสวิง โดยเพลงนี้สร้างสถิติอยู่ในชาร์ตอันดับ 1 ยาวนานถึง 17 สัปดาห์ ก่อนจะถูกทำลายสถิติด้วยเพลง Lies ของ บิกแบง ที่ขึ้นอันดับ 1 นาน 18 สัปดาห์

2536: ฮายอกา

อัลบั้มที่สองนั้นดำเนินไปในแนวที่แตกต่าง ในขณะที่เพลงส่วนใหญ่ในอัลบัมประกอบไปด้วยเพลงแดนซ์ แต่เพลงฮายอกามีองค์ประกอบไปในเพลงร็อกและเมนทัล

2537: บัลแฮรึล กุ่มกู่มยอ (Dreaming of Balhae)

อัลบั้มที่สามของพวกเขามีความเป็นเมทัลหนักๆและเป็นเป็นร็อคมากขึ้น ความเป็นเพลงแดนซ์แทบจะหายไปจากอัลบั้มยกเว้นในเพลง บัลแฮรึล กุ่มกู่มยอ (발해를 꿈꾸며, Dreaming of Balhae) เป็นเพลงแนวอัลเทอร์เนทีฟ โดยเพลงแสดงให้เห็นถึงความหวังในการรวมชาติของเกาหลี แต่เพลงก็ทำให้เกิดการโต้แย้งอย่างมากคือเพลง คโยซิล อีเดอา (교실 이데아, Class Idea) ด้วยเดทเมทัลที่น่าประทับใจโดย อัน ฮึง-ชัน แห่งวงแคลช เพลงคโยซิล อีเดอา ได้วิพากษ์วิจารย์ระบบการศึกษาของเกาหลีอย่างหนักและล้างสมองเยาวชนของเกาหลี นี่เป็นครั้งแรกที่กอให้เกิดข้อโต้เถียงอย่างมากมายเกี่ยวกับวงซอแทจีแอนด์บอยส์ พวกเขาถูกกล่าวหาว่าซ่อนข้อความลับเกี่ยวกับลัทธิซาตานในเพลงของพวกเขา ถึงแม้ว่าสื่อสารมวลชนกระแสหลักในเวลาต่อมาจะอ้างแหล่งที่มาของข้อกล่าวหาเหล่านั้นมาจากพยานหลักฐานที่ไม่เป็นสาระอย่างมาก แต่อาการตื่นตระหนกทางใจของประชาชนก็ยากที่จะกำจัดไปให้หมดสิ้น

2538: Come Back Home

อัลบั้มที่สี่ของพวกเขาก่อให้เกิดข้อโต้เถียงเพิ่มขึ้นอีกมากมายในเพลง "Come Back Home" โดยการเข้าไปเกี่ยวข้องกับแกงค์เพลงแร็พเหล่าร้ายของเกาหลี ซึ่งทำให้วัยรุ่นเกาหลีใต้ที่ออกมาเร่ร่อนอย่างมากมายกลับสู่บ้านของพวกเขา เพลงพิลซึง (필승, "Must Triumph") ได้รับความนิยมอย่างมากด้วยเพลงแนวอัลเทอร์เนทีฟและการตะเบ็งเสียง ส่วนเพลง ซีแดยูคัม (시대유감, "Regret of the Times") เกือบจะถูกแบนจาก คณะกรรมการจริยธรรมการแสดงแห่งเกาหลี (한국공연윤리위원회, ปัจจุบันคือ '한국영상물관리위원회') สำหรับเนื้อเพลงที่มีเนื้อหาไม่เหมาะสมกับเยาวชน ซึ่งการกระทำดังกล่าวได้รับปฏิกิริยาสะท้อนกลับอย่างรุนแรงจากเหล่าแฟนคลับ และทำให้ระบบ "การเซ็นเซอร์ล่วงหน้า" (사전심의제) ถูกยกเลิกไปในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2539 ซึ่งบางส่วนก็มีผลมาจากเหตุการณ์นี้

2539: ยุบวง

วงซอแทจีแอนด์บอยส์ได้ยุบวงในเดือนมกราคม พ.ศ. 2539 ในขณะที่วงได้รับความนิยมถึงขีดสุด การประกาศยุบวงได้สร้างความผิดหวังให้กับแฟนคลับนับล้านในเกาหลีใต้ โดยซอ แทจี ได้ไปพักอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาภายหลังจากการยุบวง อี จู-โน และ ยัง ฮย็อน-ซ็อก ได้ตั้งบริษัทเพลงหลังจากนั้น โดยตัว ยัง เองประสบความสำเร็จอย่างมากกับค่ายเพลงวายจีเอ็นเตอร์เทนเมนต์ ภายหลังจากการประกาศยุบวง ซอแทจีแอนด์บอยส์ได้ปล่อยอัลบั้ม Goodbye Best Album ซึ่งเป็นเพียงอัลบั้มเดียวที่รวมเพลงของวงซอแทจีแอนด์บอยส์ ในหนังสือเล่มเล็กมีข้อความเขียนว่า "ใช่ มันยังไม่สิ้นสุดความรักของพวกเราจะยังมีต่อไปและมันยังไม่จบลง"

สมาชิก

ยัง ฮย็อน-ซ็อก

ผลงานเพลง

(2535)
Seotaiji and Boys II (2536)
Seotaiji and Boys III (2537)
Seotaiji and Boys IV (2538)

การแสดงสด

Taiji Boys '95 다른 하늘이 열리고(Farewall to sky) (2538)
Seotaiji and Boys '93 마지막축제(Last Festival) (2537)
Taiji Boys Live & Techno Mix (2535)

ซิงเกิล & อื่นๆ

Seotaiji and Boys Goodbye Best Album (2539)
Sidae-Yoogam[시대유감-時代遺憾 Regret of the Times] (2539)

Seo Taiji and Boys