เกา เซ่าอี่

เกา เซ่าอี้ (高紹義), หรือรู้จักกันในพระนาม เจ้าชายแห่งฟ่านหยาง (范陽王) เป็นเจ้าชายแห่งราชวงศ์ฉีเหนือ ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์จักรพรรดิของราชวงศ์ฉีเหนือพลัดถิ่นภายใต้การคุ้มครองของเผ่าถูเจี๋ย หลังจากที่ราชวงศ์โจวเหนือยึดครองดินแดนเกือบทั้งหมดของราชวงศ์ฉีเหนือและจับตัวจักรพรรดิ ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเกา เซ่าอี้ เกา เว่ย์และเกา เหิงโอรสของเกา เว่ย์ ในปี 577 ต่อมาในปี 580 เผ่าถูเจี๋ยเจรจาสนธิสัญญาสันติภาพกับราชวงศ์โจวเหนือ ได้ส่งตัวเกา เซ่าอี้ไปใราชวงศ์โจวเหนือ และเขาถูกเนรเทศไปยังเสฉวน เป็นการยุติการอ้างสิทธิ์ในตำแหน่งจักรพรรดิฉีเหนือ นักประวัติศาสตร์ดั้งเดิมส่วนใหญ่ไม่ถือว่าเกา เซ่าอี้ เป็นจักรพรรดิที่แท้จริงของราชวงศ์ฉีเหนือ

เกา เซ่าอี้ 高恆
จักรพรรดิราชวงศ์ฉีเหนือ
ครองราชย์	578–580
ก่อนหน้า	เกา เหิง
ถัดไป	สิ้นสุดราชวงศ์ฉีเหนือ
พระราชบิดา	จักรพรรดิฉีเหวินเซฺวียน
พระราชมารดา	พระสนมเฝิง