เครื่องบูชาเผาทั้งตัว

ในศาสนายูดาห์ เครื่องบูชาเผาทั้งตัว (อังกฤษ: burnt offering; ฮีบรู: קָרְבַּן עוֹלָה, qorban ʿōlā) เป็นรูปแบบหนึ่งของซึ่งกล่าวถึงครั้งแรกในคัมภีร์ฮีบรู เครื่องบูชาเผาทั้งตัวในฐานะเครื่องบูชาถวายพระเจ้าเป็นการเผาสัตว์ทั้งตัวบน ต่างจากการบวงสรวงรูปแบบอื่น ๆ (ที่เรียกว่า zevach หรือ zevach shelamim) ซึ่งเป็นการเผาสัตว์บางส่วนและส่วนใหญ่ แล้วรับประทานโดยผู้เข้าร่วมพิธีในมื้ออาหารบวงสรวง

แท่นเผาเครื่องหอม แท่นบูชาเผาทั้งตัว และอ่างทองสัมฤทธิ์สำหรับพลับพลาในคัมภีร์ไบเบิล ภาพวาดจากคัมภีร์ไบเบิลฉบับโฮลแมน ค.ศ. 1890

ในยุคพระวิหารแรกและพระวิหารที่สอง มีการถวายเครื่องบูชาในรูปสัตว์เผาทั้งตัวบนแท่นบูชาในพระวิหารในกรุงเยรูซาเลม 45 ครั้งต่อวัน ผิวหนังของสัตว์นั้นไม่ได้ถูกเผาไปได้ แต่มอบให้แก่ปุโรหิตตาม ผิวหนังเหล่านี้ถูกระบุว่าเป็นหนึ่งในใน Tosefta Hallah

อ้างอิง

1. Berlin, Adele; Brettler, Marc Zvi (2014). Jewish Study Bible (2 Rev(November 2014) ed.). [S.l.]: Oxford University Press. p. 135. ISBN . สืบค้นเมื่อ 1 April 2016.
2. . The Comparative Hermeneutics of Rabbinic Judaism: Why this, not that?. p. 144.