ส มาตราตะว นตก หร อ ซ มาเตอราบาร ต อ นโดน เซ ย Sumatera Barat หร อเร ยกอย างย อว า ซ มบาร Sumbar เป นจ งหว ดทางภาคตะว นต

สุมาตราตะวันตก หรือ ซูมาเตอราบารัต (อินโดนีเซีย: Sumatera Barat) หรือเรียกอย่างย่อว่า ซุมบาร์ (Sumbar) เป็นจังหวัดทางภาคตะวันตกของเกาะสุมาตรา ประเทศอินโดนีเซีย ประชากรในปี ค.ศ. 2010 มี 4,846,909 คน และในเดือนมกราคม ค.ศ. 2014 มีประชากร 5,098,790 คน มีเมืองหลักคือปาดัง และมีอาณาเขตครอบคลุมถึง

จังหวัดสุมาตราตะวันตก Provinsi Sumatera Barat (อินโดนีเซีย)
จังหวัด
สถานที่สำคัญต่าง ๆ ในจังหวัดสุมาตราตะวันตก ซ้ายบนสุด : ซ้ายถัดลงมา : ที่ทำการรัฐบาลท้องถิ่นในปาดัง ขวาบนสุด : หอนาฬิกาจัมกาดัง ซ้ายกลาง : รูมะฮ์กาดัง บ้านไม้แบบดั้งเดิม ขวากลาง : หุบเขางาไอเซียโระก์ในบูกิตติงงี ล่างสุด : ทะเลสาบมานินเจา
ธง ตรา
คำขวัญ: Tuah Sakato (มีนังกาเบา) (ความรุ่งเรืองที่รวมเป็นหนึ่งเดียว)
ที่ตั้งจังหวัดสุมาตราตะวันตกในประเทศอินโดนีเซีย
พิกัด: 1°00′S 100°30′E / 1.000°S 100.500°E / -1.000; 100.500
ประเทศ	อินโดนีเซีย
เมืองหลัก	ปาดัง
การปกครอง
• ผู้ว่าการจังหวัด	()
• รองผู้ว่าการจังหวัด
พื้นที่
• ทั้งหมด	42,012.89 ตร.กม. (16,221.27 ตร.ไมล์)
ประชากร (ค.ศ. 2014)
• ทั้งหมด	5,098,790 คน
• ความหนาแน่น	120 คน/ตร.กม. (310 คน/ตร.ไมล์)
ประชากรศาสตร์
• กลุ่มชาติพันธุ์	มินังกาเบา (ร้อยละ 88), บาตัก (ร้อยละ 4), ชวา (ร้อยละ 4), เมินตาไว (ร้อยละ 1), อื่น ๆ (ร้อยละ 3)
• ศาสนา	ศาสนาอิสลาม (ร้อยละ 97.4), ศาสนาคริสต์ (ร้อยละ 2.2), ศาสนาฮินดู (ร้อยละ 0.35), ศาสนาพุทธ (ร้อยละ 0.06)
• ศาสนา	ภาษาอินโดนีเซีย, ภาษามีนังกาเบา,
เขตเวลา	WIB ()
เว็บไซต์	www.sumbarprov.go.id

จังหวัดสุมาตราตะวันตกมีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดสุมาตราเหนือทางทิศเหนือ จังหวัดรีเยาและจังหวัดจัมบีทางทิศตะวันออก และจังหวัดเบิงกูลูทางทิศตะวันออกเฉียงใต้

สุมาตราตะวันตกประกอบด้วยกลุ่มชาติพันธุ์เป็นหลัก สัญลักษณ์ประจำจังหวัดจึงเป็นภาพของหลังคาบ้านทรงโค้งซ้อนกันในบ้านพื้นเมืองมีนังกาเบาที่เรียกว่า รูมะฮ์กาดัง

หน่วยการบริหาร

พื้นที่จังหวัดอาเจะฮ์แบ่งออกเป็น 12 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 7 นครหรือโกตา และ 179 ตำบลหรือเกอจามาตัน

อำเภอ

(Kabupaten Kepulauan Mentawai)
(Kabupaten Solok)
(Kabupaten Solok Selatan)
(Kabupaten Sijunjung)
อำเภอดาร์มัซรายา (Kabupaten Dharmasraya)
อำเภอตานะฮ์ดาตาร์ (Kabupaten Tanah Datar)
(Kabupaten Pasaman)
(Kabupaten Pasaman Barat)
(Kabupaten Padang Pariaman)
(Kabupaten Pesisir Selatan)
อำเภอลีมาปูลุฮ์โกตา (Kabupaten Lima Puluh Kota)
(Kabupaten Agam)

นคร

(Sawahlunto)
(Solok)
บูกิตติงงี (Bukittinggi)
ปาดัง (Padang; เมืองหลัก)
(Padang Panjang)
(Payakumbuh)
(Pariaman)

อ้างอิง

Indonesia's Population: Ethnicity and Religion in a Changing Political Landscape. Institute of Southeast Asian Studies. 2003.
Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
"Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.

"Statistics Indonesia - 2000 Population Statistics". จากแหล่งเดิมเมื่อ 2005-10-28. สืบค้นเมื่อ December 26, 2005.

แหล่งข้อมูลอื่น

เว็บไซต์รัฐบาลท้องถิ่น 2012-01-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (อินโดนีเซีย)

[1] Indonesia's Population: Ethnicity and Religion in a Changing Political Landscape. Institute of Southeast Asian Studies. 2003.

[2] Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.

[3] "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.