มาณ กกวาจกรร มาณ ก กวาจกร มาณ กกะวาจะกรร ทม ฬ ம ண க கவ சகர อ กษรโรม น Māṇikkavācakar แปลตรงต ว ผ ม วาจาประด จมณ เป นส นต

มาณิกกวาจกรร (มาณิกฺกวาจกรฺ [มาณิกกะวาจะกรร], ทมิฬ: மாணிக்கவாசகர், อักษรโรมัน: Māṇikkavācakar, แปลตรงตัว 'ผู้มีวาจาประดุจมณี') เป็นสันตะและกวีชาวทมิฬในสมัยศตวรรษที่ 9 ผู้ประพันธ์บทสวดบูชาพระศิวะ , , ติรุเวมปาไว และเชื่อกันว่าอาจเป็นขุนนางในราชสำนักของกษัตริย์ (ครองราชย์ปี 862–885)

มาณิกฺกวาจกรฺ
มาณิกฺกวาจกรฺในท่าตริภังค์ รูปหล่อทองสัมฤทธิ์ศิลปะ ศตวรรษที่ 12, ชตุทท์การ์ท
ส่วนบุคคล
เกิด	ติรุวาตวูรฏิกัฬ ติรุวาตวูร
ศาสนา	ศาสนาฮินดู
ปรัชญา	ลัทธิไศวะ,
ตำแหน่งชั้นสูง
งานเขียน	, , ติรุเวมปาไว
เกียรติยศ

มาณิกกวาจกรรได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในองค์สี่ ซึ่งเป็นสี่สันตะองค์สำคัญของลัทธิไศวะ อีกสามองค์ได้แก่นายันมาร์, และ โดยสามองค์หลังประพันธ์เจ็ดเล่มแรก () ของความยาวสิบสองเล่ม ซึ่งเป็นวรรณกรรมสำคัญของ ส่วน และ ของมาณิกกวาจกรรเป็นเล่มที่แปด แปดเล่มแรกนี้รวมกันถือว่าเป็นพระเวททมิฬในนิกายไศวะ

งานประพันธ์ของมาณิกกวาจกรรมีลักษณะโดดเด่นที่การแสดงออกซึ่งความเศร้าหมองกลัดกลุ้มจากการต้องแยกห่างจากพระเจ้า และความสุขอัศจรรย์จากการได้สัมผัสถึงพระเจ้า^: 48 และความเร่าร้อนทางศาสนาอย่างเหลือล้น ในงานประพันธ์เหล่านี้ยังมีการเขียนแสดงความักคุ้นกับพระเจ้า ลักษณะซึ่งปรากฏเช่นกันใน ผ่านการเขียนถึงพระเจ้าว่าเป็น "เจ้าบ่าวจากสวรรค์" หรือ นิตยมณวาฬาร์ (Nityamanavaalar; "เจ้าบ่าวนิรันดร์") ที่ซึ่งประสงค์ยิ่งที่จะได้รวมกันเป็นหนึ่งผ่าน "การสมรส"

อ้างอิง

Mukherjee, Sujit (1998). A dictionary of Indian literature. Hyderabad: Orient Longman. p. 224. ISBN . สืบค้นเมื่อ 4 June 2022.
Verma, Rajeev (2009). Faith & philosophy of Hinduism. Delhi, India: Kalpaz Publications. p. 153. ISBN .
Ponnaiah, V. Dr (1952). The Saiva Siddhanta - Theory of Knowledge. Annamalainagar: Annamalai University. p. 43. สืบค้นเมื่อ 4 June 2022.
Subramanian, V. K. (2006). 101 mystics of India. New Delhi: Abhinav Publications. p. 57. ISBN .
Singh, Upinder (2008). A history of ancient and early medieval India : from the Stone Age to the 12th century. New Delhi: Pearson Education. p. 617. ISBN .
Vanmikanathan, G (1985). Periya Puranam - A Tamil classic of the great Saiva saints of South India. Chennai: Sri Ramakrishna Math. p. 50. ISBN . สืบค้นเมื่อ 4 June 2022.
Sadarangani, Neeti M. (2004). Bhakti Poetry in Medieval India: Its Inception, Cultural Encounter and Impact (ภาษาอังกฤษ). Sarup & Sons. p. 17. ISBN .

[DictIL-1] Mukherjee, Sujit (1998). A dictionary of Indian literature. Hyderabad: Orient Longman. p. 224. ISBN . สืบค้นเมื่อ 4 June 2022.

[2] Verma, Rajeev (2009). Faith & philosophy of Hinduism. Delhi, India: Kalpaz Publications. p. 153. ISBN .

[Ponnaiah-3] Ponnaiah, V. Dr (1952). The Saiva Siddhanta - Theory of Knowledge. Annamalainagar: Annamalai University. p. 43. สืบค้นเมื่อ 4 June 2022.

[101mystics-4] Subramanian, V. K. (2006). 101 mystics of India. New Delhi: Abhinav Publications. p. 57. ISBN .

[5] Singh, Upinder (2008). A history of ancient and early medieval India : from the Stone Age to the 12th century. New Delhi: Pearson Education. p. 617. ISBN .

[6] Vanmikanathan, G (1985). Periya Puranam - A Tamil classic of the great Saiva saints of South India. Chennai: Sri Ramakrishna Math. p. 50. ISBN . สืบค้นเมื่อ 4 June 2022.

[7] Sadarangani, Neeti M. (2004). Bhakti Poetry in Medieval India: Its Inception, Cultural Encounter and Impact (ภาษาอังกฤษ). Sarup & Sons. p. 17. ISBN .