ซ นอนไดฟล ออไรด อ งกฤษ Xenon difluoride เป นสารประกอบท ม ส ตรเคม XeF2 เป นสารประกอบของซ นอนท ม ความเสถ ยรภาพมากท ส ดสารห

ซีนอนไดฟลูออไรด์ (อังกฤษ: Xenon difluoride) เป็นสารประกอบที่มีสูตรเคมี XeF
₂ เป็นสารประกอบของซีนอนที่มีความเสถียรภาพมากที่สุดสารหนึ่ง เนื่องจากสารประกอบฟลูออไรด์อนินทรีย์ไม่สามารถใช้ร่วมกับโควาเลนต์อื่น ๆ ได้ จึงมีความไวต่อความชื้น และจะสลายตัวเมื่อสัมผัสกับแสงหรือไอน้ำ มีลักษณะเป็นผลึกแข็งสีขาวทึบ นอกจากนี้ยังมีกลิ่นเหม็นและความดันไอน้ำต่ำ

ซีนอนไดฟลูออไรด์
ชื่อ




Xenon difluoride Xenon(II) fluoride
เลขทะเบียน
เลขทะเบียน CAS	13709-36-9^Y
3D model ()	รูปภาพแบบโต้ตอบ
เคมสไปเดอร์	75497^Y
	100.033.850
ผับเคม CID	83674
	6POJ14981P^Y
(EPA)	DTXSID7065590
InChI=1S/F2Xe/c1-3-2^Y Key: IGELFKKMDLGCJO-UHFFFAOYSA-N^Y InChI=1/F2Xe/c1-3-2 Key: IGELFKKMDLGCJO-UHFFFAOYAE
F[Xe]F
คุณสมบัติ
สูตรเคมี	F₂Xe
มวลโมเลกุล	169.290 g·mol⁻¹
ลักษณะทางกายภาพ	ของแข็งสีขาว
ความหนาแน่น	4.32 g/cm³, ของแข็ง
จุดหลอมเหลว	128.6 องศาเซลเซียส (263.5 องศาฟาเรนไฮต์; 401.8 เคลวิน)
ละลายในน้ำ	25 g/L (0 °C)
ความดันไอ	6.0×10² Pa
โครงสร้าง
โครงสร้างผลึก	parallel linear XeF₂ units

	0
อุณหเคมี
(S^⦵₂₉₈)	254 J·mol⁻¹·K⁻¹
(Δ_fH^⦵₂₉₈)	−108 kJ·mol⁻¹
ความอันตราย
อาชีวอนามัยและความปลอดภัย (OHS/OSH):
อันตรายหลัก	กัดกร่อนเนื้อเยื่อที่สัมผัส ปล่อยสารพิษเมื่อสัมผัสกับความชื้น
:

	อันตราย
	H272, H301, H314, H330
	P210, P220, P221, P260, P264, P270, P271, P280, P284, P301+P310+P330, P303+P361+P353, P304+P340+P310, P305+P351+P338, P331, P363, P370+P378, P403+P233, P405, P501
NFPA 704 (fire diamond)	( 3) (0) (1) (OX)
เอกสารข้อมูลความปลอดภัย (SDS)
สารประกอบอื่นที่เกี่ยวข้องกัน
แอนไอออนอื่น ๆ
แคทไอออนอื่น ๆ
สารประกอบที่เกี่ยวข้อง
หากมิได้ระบุเป็นอื่น ข้อมูลข้างต้นนี้คือข้อมูลสาร ณ ภาวะมาตรฐานที่ 25 °C, 100 kPa อ้างอิงกล่องข้อมูล

อ้างอิง

Melita Tramšek; Boris Žemva (2006). "Synthesis, Properties and Chemistry of Xenon(II) Fluoride" (PDF). Acta Chim. Slov. 53 (2): 105–116. doi:10.1002/chin.200721209.
Hindermann, D. K., Falconer, W. E. (1969). "Magnetic Shielding of 19F in XeF2". 50 (3): 1203. Bibcode:1969JChPh..50.1203H. doi:10.1063/1.1671178.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
Zumdahl, Steven S. (2009). Chemical Principles 6th Ed. Houghton Mifflin Company. p. A23. ISBN .
"Sigma Aldrich Xenon Difluoride SDS". Sigma Aldrich. Millpore Sigma. สืบค้นเมื่อ 2 November 2022.
"MSDS: xenon difluoride" (PDF). BOC Gases. สืบค้นเมื่อ 2010-06-01.
James L. Weeks; Max S. Matheson (2007). Xenon Difluoride. Inorganic Syntheses. Vol. 8. pp. 260–264. doi:10.1002/9780470132395.ch69. ISBN .

อ่านเพิ่ม

Greenwood, Norman Neill; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Butterworth-Heinemann. p. 894. ISBN .

[tramsek-1] Melita Tramšek; Boris Žemva (2006). "Synthesis, Properties and Chemistry of Xenon(II) Fluoride" (PDF). Acta Chim. Slov. 53 (2): 105–116. doi:10.1002/chin.200721209.

[2] Hindermann, D. K., Falconer, W. E. (1969). "Magnetic Shielding of 19F in XeF2". 50 (3): 1203. Bibcode:1969JChPh..50.1203H. doi:10.1063/1.1671178.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()

[b1-3] Zumdahl, Steven S. (2009). Chemical Principles 6th Ed. Houghton Mifflin Company. p. A23. ISBN .

[4] "Sigma Aldrich Xenon Difluoride SDS". Sigma Aldrich. Millpore Sigma. สืบค้นเมื่อ 2 November 2022.

[5] "MSDS: xenon difluoride" (PDF). BOC Gases. สืบค้นเมื่อ 2010-06-01.

[6] James L. Weeks; Max S. Matheson (2007). Xenon Difluoride. Inorganic Syntheses. Vol. 8. pp. 260–264. doi:10.1002/9780470132395.ch69. ISBN .