การลอบสังหารอิเนจิโร อาซานูมะ

ในวันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ. 1960 อิเนจิโร อาซานูมะ (ญี่ปุ่น: 浅沼 稲次郎; โรมาจิ: Asanuma Inejirō) ประธานถูกลอบสังหารที่หอประชุมสาธารณะฮิบิยะในเขตชิโยดะ โตเกียว ขณะการโต้วาทีถ่ายทอดออกอากาศ ชายคลั่งชาติวัย 17 ปี โอโตยะ ยามางูจิ วิ่งขึ้นบนเวทีโต้วาทีและใช้ดาบสั้นแทงอาซานูมะจนถึงแก่ชีวิต

การลอบสังหารอิเนจิโร อาซานูมะ
เป็นส่วนหนึ่งของความรุนแรงจากฝ่ายขวาในญี่ปุ่นทศวรรษ 1960
ภาพถ่ายรางวัลพูลิตเซอร์ของ ที่จับภาพขณะนามางูจิกำลังจะแทงอาซานูมะเป็นครั้งที่สอง
สถานที่	หอประชุมสาธารณะฮิบิยะ เขตชิโยดะ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
วันที่	12 ตุลาคม 1960; 63 ปีก่อน (1960-10-12) 15:05 ()
เป้าหมาย	อิเนจิโร อาซานูมะ
ประเภท	การลอบสังหารโดย
อาวุธ
ผู้เสียหาย	อิเนจิโร อาซานูมะ
โอโตยะ ยามางูจิ

การสังหารหมู่ครั้งนี้ส่งผลให้พรรคสังคมนิยมญี่ปุ่นอ่อนแลลงอยากหนัก, ทำให้เกิดตามมามากมาย และหลังยามางูจิกฆ่าตัวตายในเรือนจำได้กลายเป็นผู้พลีกายของในเวลาต่อมา

ภูมิหลัง

อาซานูมะเป็นบุคคลที่มีคารมคมคายในวงการฝ่ายซ้ายของญี่ปุ่น ในปี 1959 เขาสร้างความโกรธแค้นไปทั่วญี่ปุ่นโดยการเดินทางไปยังจีนซึ่งเป็นรัฐคอมมิวนิสต์ และประกาศว่าสหรัฐอเมริกาเป็น "ศัตรูร่วมของจีนและญี่ปุ่น" ขณะปราศรัยที่ปักกิ่ง

หลังเดินทางกลับญี่ปุ่น อาซานูมะกลายมาเป็นผู้นำและบุคคลสาธารณะคนสำคัญของเพื่อต่อต้าน นำขบวนการประท้วงครั้งใหญ่ไปยังสภานิติบัญญัติแห่งชาติ กลุ่มขวาจัด เช่น และ (ญี่ปุ่น: 大日本愛国党; โรมาจิ: Dai Nippon Aikoku Tō) เชื่อว่าการประท้วงของฝ่ายซ้ายในครั้งนี้เป็นสัญญาณว่าญี่ปุ่นกำลังเข้าใกล้การ และเริ่มก่อการเพื่อพยายามป้องกันการปฏิวัติ

ผลสืบเนื่อง

การฆ่าตัวตายของผู้ก่อเหตุ

หลังการลอบสังหาร ยามางูจิถูกจับกุมและคุมขังขณะรอการตัดสิน ตลอดการถูกคุมขัง เขาคงความสงบและสารภาพทุกอย่างต่อตำรวจ ยามางูจิยังย้ำตลอดว่าเขาลงมือทำด้วยตัวคนเดียว และไม่มีการชี้นำจากใครอื่น ในวันที่ 2 พฤศจิกายน เขาได้ใช้ยาสีฟันเขียนบนผนังของห้องขังว่า "ขอสมเด็จพระจักรพรรดิทรงพระเจริญ" และ "เพียงแค่กระผมมีชีวิตเจ็ดชีวิตที่จะมอบให้แก่ประเทศ (七生報国, shichisei hōkoku; มาจากคำพูดสุดท้ายก่อนเสียชีวิตของ ซามูไรจากศตวรรษที่ 14) และใช้ผ้าปูเตียงมัดกันแขวนคอตนเองเสียชีวิตในห้องขัง

การเสื่อมถอยของพรรคสังคมนิยมญี่ปุ่น

พรรคสังคมนิยมญี่ปุ่นประกอบด้วยสมาชิกที่ไม่ค่อยลงรอยกัน ทั้งนักสังคมนิยมซ้ายจัด, นักสังคมนิยมฝ่ายกลาง และนักสังคมนิยมฝ่ายขวา แต่ต้องมารวมตัวกันเพื่อต้านความแข็งแกร่งของบรรดาพรรคอนุรักษนิยมที่รสมตัวกันเป็นพรรคประชาธิปไตยเสรีนิยม (Liberal Democratic Party) ในปี 1955 อาซานูมะเป็นบุคคลที่มีคารมคมคาย และสามารถยึดโยงกลุ่มที่มีความต่างนี้เข้าด้วยกันได้โดยใช้บุคลิกภาพของเขา ในสมัยการนำของอานาซูมะ พรรคสังคมนิยมญี่ปุ่นชนะการเลือกตั้งเพิ่มขึ้นหลายที่นั่งในสภานิติบัญญัติแห่งชาติในทุก ๆ การเลือกตั้งนับตั้งแต่ช่วงครึ่งหลังของทศวรรษ 1950 และมีท่าทีกำลังได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ การเสียชีวิตของอาซานูมะทำให้พรรคสูญเสียผู้นำที่ชำนาญ และได้ ขึ้นมานำพรรคแทน เอดะขยับพรรคไปทางฝ่ายกลางขึ้นทันที ซึ่งเป็นการปรับที่เร็วเกินกว่ากลุ่มสังคมนิยมฝ่ายซ้ายจะรับได้ และนำไปสู่การต่อสู้ภายในพรรค อันนำไปสู่การส่งสารแก่สาธารณะที่ไม่มีความเป็นน้ำหนึ่งเดียวกัน ในช่วงที่เหลือของทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา จำนวนที่นั่งของบรรดานักสังคมนิยมในสภานิติบัญญัติลดลงเรื่อยมาจนพรรคสูญที่นั่งทั้งหมดในปี 1996

อ้างอิง

1. 沢木, 耕太郎 (1982). 『テロルの決算』文藝春秋. 文春文庫. pp. 10, 238. ISBN .
2. Kapur, Nick (2018). Japan at the Crossroads: Conflict and Compromise after Anpo. Cambridge, Massachusetts: . pp. 252–53. ISBN .
3. Kapur, Nick (2018). Japan at the Crossroads: Conflict and Compromise after Anpo. Cambridge, Massachusetts: . p. 254. ISBN .
4. Kapur, Nick (2018). Japan at the Crossroads: Conflict and Compromise after Anpo. Cambridge, Massachusetts: . p. 127. ISBN .
5. Kapur, Nick (2018). Japan at the Crossroads: Conflict and Compromise after Anpo. Cambridge, Massachusetts: . pp. 125–26. ISBN .