อินโทนาโค

พลาสเตอร์อินโทนาโค (อังกฤษ: Intonaco) “อินโทนาโค” เป็นศัพท์ภาษาอิตาลีที่ใช้เรียกที่ฉาบชั้นบางชั้นสุดท้ายก่อนที่จะลงมือเขียนจิตรกรรมฝาผนัง การเขียนภาพจะทำขณะที่ปูนยังอมความชื้นอยู่เพื่อที่จะให้สีซึมลงไปในตัวปูน ชั้นที่ฉาบก่อนหน้าเรียกว่า “arriccio” จะหยาบกว่าอินโทนาโคเล็กน้อยเพื่อให้อินโทนาโคเกาะตัวเมื่อฉาบทับ และชั้นนี้จะต้องแห้งก่อนที่จะฉาบอินโทนาโคได้ ซึ่งมักจะใช้เวลาสองสามวันก่อนที่จะฉาบอินโทนาโคทับได้ คำว่าอินโทนาโคนอกจากจะใช้ดังว่าแล้วก็ยังมีความหมายกว้างๆ ถึงปูนฉาบปกติ หรือ การฉาบกำแพงหรือผนังโดยทั่วไปด้วย

“เทพอพอลโลกับพิณ” จิตรกรรมฝาผนังตั้งแต่สมัยโรมันที่เขียนบน “พลาสเตอร์อินโทนาโค” ราว ค.ศ. 50 ที่ยังเห็นรอยฉาบเป็นชั้นๆ

ส่วนผสมของอินโทนาโคตามปกติแล้วจะประกอบด้วยทราย (ที่มีความละเอียดของเม็ดทรายน้อยกว่าสองมิลลิเมตร) และสารที่เป็นตัวเชื่อม

ประเภทของอินโทนาโค

อินโทนาโคแบ่งตามลักษณะของสารที่ใช้เป็นตัวเชื่อม:

• อินโทนาโค (Lime) คือส่วนผสมที่ใช้แต่ หรือ แคลเซียมไฮดร็อกไซด์เป็นส่วนผสมเท่านั้น
• อินโทนาโคปูนขาว/ซีเมนต์ คือส่วนผสมที่ตัวเชื่อมเป็นส่วนผสมระหว่าง กับ ที่ส่วนใหญ่จะเป็นปูนขาว
• อินโทนาโคซีเมนต์/ปูนขาว คือส่วนผสมที่ตัวเชื่อมเป็นส่วนผสมระหว่าง กับ ที่ส่วนใหญ่จะเป็นซีเมนต์พอร์ตแลนด์
• อินโทนาโคปูนปลาสเตอร์ คือส่วนผสมที่ตัวเชื่อมเป็นปูนปลาสเตอร์เท่านั้น

ทรายที่ใช้ทำอินโทนาโคอาจจะเป็นหินปูน หรือ ที่มาจากธรรมชาติเช่นจากแม่น้ำหรือจากทรายที่นำมาปั่นให้เม็ดเล็กลง

ประเภทของสารที่ทำให้คงตัว

อินโทนาโคทำให้คงตัวได้โดยการใช้:

• ปูนขาว
• ปูนปลาสเตอร์
• ปูนปลาสเตอร์ที่มีแคลเซียมซัลเฟต
• ซีเมนต์ที่มี Terracotta

อ้างอิง

1. Ugo Procacci, in Frescoes from Florence,pp. 15-25 1969, Arts Council, London, gives a full account of the process.