บ กแบนด อ งกฤษ Big band เป นล กษณะการรวมก นของการเล นดนตร ในดนตร แจ ส ได ร บความน ยมในย คสว ง ต นทศวรรษ 1930 จนถ งปลายย

บิ๊กแบนด์ (อังกฤษ: Big band) เป็นลักษณะการรวมกันของการเล่นดนตรีในดนตรีแจ๊ส ได้รับความนิยมในยุคสวิง ต้นทศวรรษ 1930 จนถึงปลายยุค 1940 บิ๊กแบนด์โดยทั่วไปมักประกอบด้วยนักดนตรีประมาณ 12 ถึง 25 คน เล่นเครื่องดนตรีแซกโซโฟน, ทรัมเป็ต, ทรอมโบน และเครื่องให้จังหวะ

บิ๊กแบนด์
แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ	แจ๊ส ดนตรีสวิง (ในยุค 1930)
แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม	ยุค 1920; ในสหรัฐอเมริกา
เครื่องบรรเลงสามัญ	แซกโซโฟน • เครื่องเป่าทองเหลือง • (กีตาร์ • เปียโน • ดับเบิลเบส • ทูบา • • กลองชุด • เพอร์คัชชัน)
รูปแบบอนุพันธุ์	• ดนตรีสวิง •

คำว่า แจ๊สแบนด์, สเตจแบนด์, แจ๊สออร์เคสตร้า, โซไซตีแบนด์ และแด๊นสแบนด์ อาจมีใช้อธิบายถึงบิ๊กแบนด์ก็ได้

อ้างอิง

http://www.allmusic.com/explore/style/big-band-d29

บทความเพลง ดนตรี หรือ เครื่องดนตรีนี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] ttp://www.allmusic.com/explore/style/big-band-d29