เบลฟัสต์

เบลฟาสต์ (อังกฤษ: Belfast; ไอริช: Béal Feirste; แปลว่า ปากสันดอนทรายซึ่งเป็นทางข้ามลำน้ำ) เป็นเมืองหลวงและเมืองใหญ่สุดของไอร์แลนด์เหนือ ตั้งอยู่ริมฝั่งบนชายฝั่งทางภาคตะวันออกของไอร์แลนด์เหนือ ถือเป็นเป็นนครที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับที่ 12 ของสหราชอาณาจักร และเป็นนครที่ใหญ่เป็นอันดับที่สองของเกาะไอร์แลนด์ เบลฟาสต์มีประชากร 333,871 คน (ข้อมูลเมื่อปี 2015) ในช่วงทศวรรษ 1970 และ 1980 เบลฟาสต์เคยถูกรายงานว่า เป็นหนึ่งในเมืองที่อันตรายที่สุดในโลก ด้วยอัตราการถูกฆาตกรรมที่ 31 ต่อ 100,000 คน

เบลฟาสต์ สกอต: Bilfawst/Bilfaust ไอริช: Béal Feirste
ภาพทิวทัศน์และสิ่งก่อสร้างในนครเบลฟาสต์
ตราสัญลักษณ์พร้อมคำขวัญ "Pro Tanto Quid Retribuamus" (ละติน: "What shall we give in return for so much")
ที่ตั้งในไอร์แลนด์เหนือ
พื้นที่	51.16 ตารางไมล์ (132.5 ตารางกิโลเมตร)
ประชากร	นครเบลฟาสต์: 341,877 (2019)  เขตมหานคร: 671,559 (2011)
	J338740
	นครเบลฟาสต์
	เทศมณฑลแอนทริม
ประเทศ	ไอร์แลนด์เหนือ
รัฐเอกราช	สหราชอาณาจักร
	BELFAST
	028
	() () () ()
เว็บไซต์	www.belfastcity.gov.uk
รายชื่อสถานที่ 54°35′47″N 05°55′48″W / 54.59639°N 5.93000°W / 54.59639; -5.93000

ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 เบลฟาสต์กลายเป็นเมืองท่าที่มีบทบาทสำคัญในการปฏิวัติอุตสาหกรรม เพราะเป็นเมืองที่ผลิตผ้ามากที่สุดในโลก จนได้รับสมญาว่า "ลิเนโนโพลิส" ต่อมาใน ค.ศ. 1888 เบลฟาสต์ได้รับการจัดตั้งเป็นนครและเป็นศูนย์กลางด้านการผลิตลินิน การแปรรูปยาสูบ และการผลิตเชือกของชาวไอริช การต่อเรือก็เป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมที่สำคัญเช่นกัน โดยอู่เรือฮาร์ลันและวอล์ฟ ซึ่งต่อเรือ อาร์เอ็มเอส ไททานิก เคยเป็นอู่ต่อเรือที่ใหญ่ที่สุดในโลก เนื่องด้วยการพัฒนาทางอุตสาหกรรมและการอพยพเข้าของประชากรนี้เอง ทำให้เบลฟาสต์กลายเป็นเมืองหลวงและเมืองใหญ่สุดของไอร์แลนด์เหนือหลังจากที่มีการแบ่งไอร์แลนด์ใน ค.ศ. 1922 อย่างไรก็ตาม การเป็นศูนย์กลางด้านอุตสาหกรรมของโลกได้สิ้นสุดลงเมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่สองในช่วง ค.ศ. 1939–1945

ในปัจจุบัน เบลฟาสต์ยังคงเป็นเมืองท่าที่สำคัญ เป็นแหล่งอุตสาหกรรมการบินอวกาศและขีปนาวุธ มีอู่ต่อเรือเชิงอุตสาหกรรมและเชิงพาณิชยกรรม ซึ่งรวมถึงอู่เรือฮาร์ลันและวอล์ฟที่ดูแลชายฝั่งทะเลสาบเบลฟาสต์ ท่าอากาศยานในนครมีสองแห่ง ได้แก่ ท่าอากาศยานจอร์จ เบสต์ และท่าอากาศยานนานาชาติเบลฟาสต์ ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากนครไปทางทิศตะวันตก 15 ไมล์ (24 กิโลเมตร) โครงข่ายการวิจัยโลกาภิวัตน์และนครโลก (GaWC) ได้จัดอันดับให้เบลฟาสต์เป็นนครสำคัญของโลกประเภทแกมมาใน ค.ศ. 2018

วัฒนธรรม

กีฬา

เบลฟาสต์มีทีมกีฬาที่มีชื่อเสียงที่ลงแข่งขันในกีฬาหลายประเภท ได้แก่ ฟุตบอล แกลิกเกม รักบี้ คริกเก็ต และฮอกกี้น้ำแข็ง การแข่งขันเบลฟาสต์มาราธอนถูกจัดขึ้นในวันเมย์เดย์ของทุกปี ซึ่งใน ค.ศ. 2011 มีผู้เข้าร่วมงานถึงสองหมื่นคน

ฟุตบอลทีมชาตินอร์เทิร์นไอร์แลนด์ซึ่งรั้งอันดับที่ 23 จากการจัดอันดับโลกฟีฟ่าในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2017 ลงเล่นนัดเหย้าของพวกเขาที่วินด์เซอร์พาร์ก แชมป์ไอริชลีกฤดูกาล 2017–18 อย่างครูแซเดอส์ ก็เล่นเกมเหย้าที่สนามซีวิว ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนเหนือของนคร

เบลฟาสต์เป็นบ้านเกิดของตำนานแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดอย่างจอร์จ เบสต์ ซึ่งเสียชีวิตในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2005 ในวันที่ที่ฝังศพของเขาที่เบลฟาสต์ มีประชาชนกว่า 100,000 คนยืนเรียงแถวจากหน้าบ้านของเขาบนถนนเครกัจไปยังสุสายโรสลอว์น ท่าอากาศยานประจำนคร ได้นำชื่อของเขามาตั้ง เพื่อเป็นเกียรติแก่ตัวเขา นอกจากนี้ ยังมีแผนสร้างอนุสรณ์ของจอร์จ เบสต์ ในย่านใจกลางเมือง

เมืองพี่น้อง

• แนชวิลล์ รัฐเทนเนสซี สหรัฐ (ตั้งแต่ ค.ศ. 1994)
• เหอเฝย์ มณฑลอานฮุย ประเทศจีน (ตั้งแต่ ค.ศ. 2005)
• บอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ สหรัฐ (ตั้งแต่ ค.ศ. 2014)
• เฉิ่นหยาง มณฑลเหลียวหนิง ประเทศจีน (ตั้งแต่ ค.ศ. 2016)

อ้างอิง

1. "Standard Area Measurements (2016) for Administrative Areas in the United Kingdom". . 1 February 2017. สืบค้นเมื่อ 9 February 2017.
2. "Population Estimates for UK, England and Wales, Scotland and Northern Ireland, Mid-2019". . 6 May 2020. สืบค้นเมื่อ 6 May 2020.
3. (PDF). Planningni.gov. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 7 November 2017. สืบค้นเมื่อ 11 April 2018.
4. . www.placenamesni.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 March 2016. สืบค้นเมื่อ 2019-09-25.
5. . Citymetric.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 October 2015. สืบค้นเมื่อ 11 April 2018.
6. Mankind's Great Divides by George R. Mitchell, 2017. (ISBN )
7. . cain.ulster.ac.uk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 July 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-10-16.
8. ConnollyCove (2019-08-12). "Linenopolis: The Linen Quarter of Belfast | Connolly Cove |". Connolly Cove (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2019-11-06.
9. . Bbc.co.uk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 March 2018. สืบค้นเมื่อ 11 April 2018.
10. Kelly, Mary (April 2013). (PDF). GIS Research UK. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 17 August 2018. สืบค้นเมื่อ 17 August 2018.
11. . Globalization and World Cities (GaWC) Study Group and Network. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 May 2017. สืบค้นเมื่อ 25 January 2019.
12. . Belfast City Council. 18 April 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2011. สืบค้นเมื่อ 9 July 2011.
13. . FIFA. August 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 September 2017. สืบค้นเมื่อ 4 September 2017.
14. McCann, Nuala (3 December 2005). "A city mourns for the Belfast Boy". BBC News Northern Ireland. BBC. จากแหล่งเดิมเมื่อ 19 December 2006. สืบค้นเมื่อ 18 May 2005.
15. . George Best Trust. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 September 2007. สืบค้นเมื่อ 18 May 2007.
16. . News. . 12 May 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 December 2015. สืบค้นเมื่อ 15 January 2016.
17. . News. . 16 May 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 June 2017. สืบค้นเมื่อ 26 May 2017.

อ่านเพิ่มเติม

• Beesley, S. and Wilde, J. 1997. Urban Flora of Belfast. Institute of Irish Studies & The Queen's University of Belfast.ISBN 
• Deane, C. Douglas. 1983. The Ulster Countryside. Century Books. ISBN 
• Gillespie, R. 2007. Early Belfast. Belfast Natural History & Philosophical Society in Association with Ulster Historical Foundation. ISBN .
• Nesbitt, Noel. 1982. The Changing Face of Belfast. Ulster Museum, Belfast. Publication no. 183.
• Pollock, V. and Parkhill, T. 1997. Belfast. National Museums of Northern Ireland. ISBN 
• Scott, Robert. 2004. Wild Belfast: On Safari in the City. . ISBN .
• Walker, B.M. and Dixon, H. 1984. Early Photographs from the Lawrence Collection in Belfast Town 1864–1880. The Friar's Bush Press, ISBN 
• Walker, B.M. and Dixon, H. 1983. No Mean City: Belfast 1880–1914. ISBN .
• Connolly, S.J. Ed. 2012. Belfast 400 People Places and History. Liverpool University Press. ISBN 
• McCracken, E. 1971. The Palm House and Botanic Garden, Belfast. Ulster Architectural Heritage Society.
• McMahon, Sean. 2011. A Brief History of Belfast. The Brehon Press. Belfast. ISBN 
• Fulton, C. 2011. Coalbricks and Prefabs, Glimpses of Belfast in the 1950s. Thedoc Press. ISBN 
• O'Reilly, D. 2010. " Rivers of Belfast". Colourpoint Books. ISBN 
• Weatherall, Norman (text) and Evans, David (paintings) 2002 South Belfast Terrace and Villa. Cottage Publications ISBN 

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เบลฟาสต์
• คู่มือการท่องเที่ยว เบลฟาสต์ จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)
• Belfast City Council