บทความน ไม ม การอ างอ งจากแหล งท มาใดกร ณาช วยปร บปร งบทความน โดยเพ มการอ างอ งแหล งท มาท น าเช อถ อ เน อความท ไม ม แหล

ภูมิทัศน์วัฒนธรรมหุบเขาออร์ค็อง (Орхоны хөндийн соёлын дурсгал) มีพื้นที่ 121,967 เฮกตาร์ ตั้งอยู่รอบบริเวณผืนทุ่งกว้างบนสองฝั่งแม่น้ำออร์ค็อง และแหล่งโบราณคดีมากมายที่มีอายุถึงคริสต์ศตวรรษที่ 6 (พุทธศตวรรษที่ 11) บริเวณนี้ยังรวมคาราคอรม เมืองหลวงในคริสต์ศตวรรษที่ 13–14 (พุทธศตวรรษที่ 18–19) ของอาณาจักรเจงกิส ข่าน เข้าไว้ด้วย กล่าวโดยรวมสิ่งที่หลงเหลือในบริเวณนี้ สะท้อนให้เห็นถึงสายสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงระหว่างชนเผ่าร่อนเร่ สังคมปศุสัตว์ และศูนย์กลางการปกครองและศาสนา และความสำคัญของหุบเขาออร์ค็องในประวัติศาสตร์ของเอเชียกลาง ทุ่งหญ้ายังคงถูกใช้เลี้ยงสัตว์โดยชนเผ่าเร่รอนมองโกเลียน

ภูมิทัศน์วัฒนธรรมหุบเขาออร์ค็อง *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
เจดีทองที่วัดเอร์เดเน โซ
(ประเทศ)	มองโกเลีย
ประเภท	มรดกโลกทางวัฒนธรรม
(เกณฑ์พิจารณา)	(ii) (iii) (iv)
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	2547 (คณะกรรมการสมัยที่ 28)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

มรดกโลก

ภูมิทัศน์วัฒนธรรมหุบเขาออร์ค็องได้รับจดทะเบียนให้เป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 28 เมื่อ พ.ศ. 2547 ที่เมืองซูโจว ประเทศจีน ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณาให้เป็นแหล่งมรดกโลก ดังนี้

(ii) - เป็นสิ่งที่มีอิทธิพลยิ่ง ผลักดันให้เกิดการพัฒนาสืบต่อมาในด้านการออกแบบทางสถาปัตยกรรม อนุสรณ์สถาน ประติมากรรม สวน และภูมิทัศน์ ตลอดจนการพัฒนาศิลปกรรมที่เกี่ยวข้อง หรือการพัฒนาการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ ซึ่งได้เกิดขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง หรือบนพื้นที่ใด ๆ ของโลกซึ่งทรงไว้ซึ่งวัฒนธรรม
(iii) - เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบันหรือว่าที่สาบสูญไปแล้ว
(iv) - เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของประเภทของสิ่งก่อสร้างอันเป็นตัวแทนของการพัฒนาทางด้านวัฒนธรรม สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี อุตสาหกรรม ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ

บทความอาคาร หรือ สถานที่สำคัญนี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล