จะเป็ยฎ็องแวง

จะเป็ยฎ็องแวง (เขมร: ចាប៉ីដងវែង) หรือเรียกโดยย่อว่า จะเป็ย (เขมร: ចាប៉ី) ในไทยเรียก กระจับปี่อย่างเขมร หรือ จับเปย เป็นเครื่องสายประเภทดีดชนิดหนึ่งของประเทศกัมพูชา มีคันทวนค่อนข้างยาวและตัวกะโหลกใหญ่ ส่วนลูกบิดสำหรับขึงด้วยสายไนลอนขึ้นสายสองสาย ลักษณะคล้ายกับกระจับปี่ของไทยแต่ต่างตรงที่กระจับปี่จะขึ้นสายสี่สาย สายบนกับสายล่างปกติจะตั้งสายให้เป็นคอร์ด G และ C ตามลำดับ ประกอบไปด้วย 12 เฟรต (สลักที่ใช้กำหนดโน้ต) ที่มีโน้ต 1 D, 2 E, 3 F, 4 G, 5 A, 6 B, 7 C, 8 D, 9 E, 10 F, 11 G, 12 A

จะเป็ยฎ็องแวง *
มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมโดยยูเนสโก
เล่นจะเป็ยฎ็องแวงที่พนมเปญเมื่อ พ.ศ. 2550
ประเทศ	กัมพูชา
ภูมิภาค **	เอเชียแปซิฟิก
สาขา	เครื่องดนตรีและศิลปะการแสดง
อ้างอิง	1165
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	30 พฤศจิกายน 2559 (คณะกรรมการสมัยที่ 11)
รายการ	ระบุไว้ในรายการมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมที่จำเป็นต่อการป้องกันอย่างเร่งด่วนเมื่อ พ.ศ. 2559 (11.COM)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมและการสงวนรักษาที่ดี ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

นักดนตรีหญิงเล่นจะเป็ยสองสาย

นักดนตรีหญิงเล่นกระจับปี่สี่สาย

ปัจจุบันจะเป็ยฎ็องแวงยังมีการบรรเลงอยู่จนถึงปัจจุบันฐานะเครื่องบรรเลงในพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ และเป็นที่นิยมในหมู่ชาวเขมรดังปรากฏให้เห็นในอินเทอร์เน็ต รวมทั้งมีการใช้จะเป็ยฎ็องแวงเล่นประกอบการขับลำนำด้นสดซึ่งไม่มีในกระจับปี่ของไทย ส่วนการเล่นจะเป็ยฎ็องแวงในไทยพบได้ในชุมชนเชื้อสายเขมร เช่น จังหวัดปทุมธานีย่านคลองหก และจังหวัดสุรินทร์แถบชายแดน

อ้างอิง

1. สิทธิศักดิ์ จรรยาวุฒิ, ผู้ช่วยศาสตราจารย์ (2555). . สาขาวิชาการโฆษณาและธุรกิจบันเทิง คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-17. สืบค้นเมื่อ 17 สิงหาคม 2562. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= ((help))
2. "South East Asia". ATLAS of Plucked Instruments. สืบค้นเมื่อ 2010-07-26.
3. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-12-18. สืบค้นเมื่อ 2016-05-13.

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ จะเป็ย