บทความน อ างอ งคร สต ศ กราช คร สต ทศวรรษ คร สต ศตวรรษ ซ งเป นสาระสำค ญของเน อหา ล ทธ เอเร ยส อ งกฤษ Arianism เป นแนวคำสอ

บทความนี้อ้างอิง ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ลัทธิเอเรียส (อังกฤษ: Arianism) เป็นแนวคำสอนทางเทววิทยาของ (ราว ค.ศ. 250–336) บาทหลวงที่สังคายนาไนเซียครั้งที่หนึ่งในปี ค.ศ. 325 ประกาศว่าเป็นพวกนอกรีต แต่มาได้รับการยกโทษให้ในการประชุมในปี ค.ศ. 335 แต่ต่อมาก็ถูกประกาศว่าเป็นผู้นอกรีตอีกหลังจากที่เสียชีวิตไปแล้ว กล่าวกันว่าจักรพรรดิคอนสแตนเชียสที่ 2 (ค.ศ. 337–361) และ (ค.ศ. 364–378) ทรงนับถือลัทธิเอเรียสหรืออาจจะ

จักรพรรดิคอนสแตนตินที่ 1 ทรงเผาหนังสือของลัทธิเอเรียส

พำนักและสั่งสอนเทศนาอยู่ที่อะเล็กซานเดรีย อียิปต์ แนวคำสอนของลัทธินี้ถือว่าขัดกับหลักความเชื่อทางคริสตวิทยาเรื่องตรีเอกภาพกระแสหลักที่ใช้ในปัจจุบันในนิกายโรมันคาทอลิก ออร์ทอดอกซ์ และโปรเตสแตนต์

อ้างอิง

กีรติ บุญเจือ, แก่นปรัชญายุคกลาง, กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย, 2550, หน้า 79
Socrates of Constantinople, Church History, book 1, chapter 33. Anthony F. Beavers, Chronology of the Arian Controversy.
"First Council of Constantinople, Canon 1". ccel.org.

บทความศาสนานี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] กีรติ บุญเจือ, แก่นปรัชญายุคกลาง, กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย, 2550, หน้า 79

[2] Socrates of Constantinople, Church History, book 1, chapter 33. Anthony F. Beavers, Chronology of the Arian Controversy.

[3] "First Council of Constantinople, Canon 1". ccel.org.