อิงเงอบอร์กแห่งเดนมาร์ก ดัชเชสแห่งเมคเลินบวร์ค

เจ้าหญิงอิงเงอบอร์กแห่งเดนมาร์ก (เดนมาร์ก: Ingeborg Valdemarsdatter) (4 มกราคม ค.ศ. 1347 – 16 มิถุนายน ค.ศ. 1370) ทรงเป็นพระราชธิดาองค์รองในพระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 4 แห่งเดนมาร์กกับเฮลวิกแห่งชเลสวิช เจ้าหญิงได้ดำรงเป็นดัชเชสแห่งเมคเลินบวร์ค แม้ว่าพระนางจะสิ้นพระชนม์ก่อนที่พระสวามีจะสืบตำแหน่งดยุก พระนางทรงได้เป็นหนึ่งในรัชทายาทที่มีสิทธิสืบราชบัลลังก์เดนมาร์ก และเป็นพระเชษฐภคินีในสมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 1 แห่งเดนมาร์ก

อิงเงอบอร์กแห่งเดนมาร์ก
ดัชเชสแห่งเมคเลินบวร์ค เจ้าหญิงแห่งเดนมาร์ก
ประสูติ	4 มกราคม ค.ศ. 1347 , , เดนมาร์ก
สวรรคต	16 มิถุนายน ค.ศ. 1370(1370-06-16) (23 ปี) ?
คู่อภิเษก
พระราชบุตร	ยูเฟเมียแห่งเมคเลินบวร์ค อิงเงอร์บอร์กแห่งเมคเลินบวร์ค
พระนามเต็ม อิงเงอบอร์ก วัลเดมาร์สแด็ทเทอร์ แอสตริดเซน
ราชวงศ์	(โดยประสูติ) (โดยเสกสมรส)
พระราชบิดา	พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 4 แห่งเดนมาร์ก
พระราชมารดา	เฮลวิกแห่งชเลสวิช
ศาสนา	โรมันคาทอลิก

พระประวัติ

เจ้าหญิงอิงเงอบอร์กทรงหมั้นกับไฮน์ริชแห่งเมคเลินบวร์ค โอรสใน หลังการสิ้นพระชนม์ของเจ้าหญิงมาร์เกรเธอ พระเชษฐภคินีในค.ศ. 1350 ซึ่งเคยหมั้นหมายกับบุตรชายของดยุก เจ้าหญิงทรงมีพระขนิษฐาอีกพระองค์หนึ่งชื่อ เจ้าหญิงมาร์เกรเธอ เหมือนกัน สนธิสัญญาการเสกสมรสระหว่างไฮน์ริชกับเจ้าหญิงอิงเงอบอร์กได้ลงนามที่เมือง วันที่ 23 ตุลาคม ค.ศ. 1350 เจ้าหญิงอิงเงอบอร์กและไฮน์ริชเสกสมรสกันใน ค.ศ. 1362 ทั้งสองมีโอรสธิดาดังนี้

• ยูเฟเมียแห่งเมคเลินบวร์ค (เสียชีวิต ค.ศ. 1400) เสกสมรสกับโยฮันที่ 5 เจ้าชายแห่งเมคเลินบวร์ค-แวร์เลอ
• (1362-1388) เสกสมรสกับเอลิซาเบธแห่งฮ็อลชไตน์
• (1363-1403) เสกสมรสกับ
• อิงเงอร์บอร์กแห่งเมคเลินบวร์ค (1368-1408) แม่ชีแห่งอารามคณะกลาริสใน ค.ศ. 1376 ภายหลังได้เป็นพระอธิการิณี ค.ศ. 1395-1408

เจ้าหญิงอิงเงอบอร์กทรงกลายเป็นรัชทายาทผู้มีสิทธิสืบราชบัลลังก์เดนมาร์กใน ค.ศ. 1363 หลังการสิ้นพระชนม์ของเจ้าชายคริสตอฟเฟอร์ ดยุกแห่งลอลันด์ พระเชษฐาซึ่งเป็นรัชทายาทฝ่ายชายเพียงพระองค์เดียว แต่ถึงกระนั้นเดนมาร์กเป็นระบอบราชาธิปไตยโดยเลือกตั้ง และเจ้าหญิงอิงเงอบอร์กก็สิ้นพระชนม์ก่อนกษัตริย์วัลเดมาร์ พระราชบิดา และกษัตริย์เดนมาร์กก็เสด็จสวรรคต ค.ศ. 1375 โดยไม่ทรงสถาปนารัชทายาท การสืบราชสันตติวงศ์เดนมาร์กกลายเป็นที่ถกเถียง สภาฐานันดรเดนมาร์กประชุมกันที่โอเดนเซเพื่อเลือกพระมหากษัตริย์พระองค์ใหม่ เหล่าขุนนางแตกแยกกันโดยฝ่ายหนึ่งเลือก โอรสองค์ใหญ่ในเจ้าหญิงอิงเงอบอร์กกับไฮน์ริชแห่งเมคเลินบวร์ค โดยสืบวงศ์ผ่านทางปู่ของอัลเบร็คท์ คือ กับอีกฝ่ายหนึ่งเลือกเจ้าชายโอลาฟ รัชทายาทแห่งนอร์เวย์และเป็นพระราชโอรสของเจ้าหญิงมาร์เกรเธอ สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์กับ กับขุนนางอีกฝ่ายหนึ่งให้เลือกราชวงศ์ใหม่ สุดท้ายสภาฐานันดรก็ถูกจูงใจโดยเสน่ห์ ความนิยมและวาทศิลป์ของสมเด็จพระราชินีมาร์เกรเธอแห่งนอร์เวย์ และด้วยทรงเป็นพระราชธิดาองค์สุดท้ายของพระมหากษัตริย์พระองค์ก่อนที่ยังทรงดำรงพระชนม์ชีพอยู่ และเพิ่มความเป็นไปได้ในการรวมราชอาณาจักรกับนอร์เวย์และความรู้สึกต่อต้านชาวเยอรมัน ทำให้เจ้าชายโอลาฟทรงได้รับเลือกเป็นพระมหากษัตริย์เดนมาร์กใน ค.ศ. 1376 โดยมีสมเด็จพระราชินีมาร์เกรเธอแห่งนอร์เวย์ เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ โดยน้องชายของพระสวามีในเจ้าหญิงอิงเงอบอร์ก คือ ได้รับเลือกให้ครองราชบัลลังก์สวีเดน เนื่องจากชาวเดนมาร์กไม่ต้องการให้ชาวเยอรมันจากเมคเลินบวร์คปกครองสแกนดิเนเวีย

พระนัดดาของเจ้าหญิงอิงเงอบอร์กคือ อีริคแห่งพอเมอเรเนีย ได้สืบราชบัลลังก์ตามสิทธิของสมเด็จยายและได้เป็นพระมหากษัตริย์เดนมาร์กในค.ศ. 1396 โดยพระนางมาร์เกรเธอ พระขนิษฐาของสมเด็จยาย เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ทำให้พระองค์กลายเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์แรกของสหภาพคาลมาร์ระหว่างเดนมาร์ก นอร์เวย์และสวีเดน ทายาทคนสุดท้ายของเจ้าหญิงอิงเงอบอร์กคือ คริสตอฟแห่งบาวาเรียซึ่งสืบราชบัลลังก์สหภาพคาลมาร์ต่อจากกษัตริย์อีริค

พงศาวลี

16. พระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 1 แห่งเดนมาร์ก

8. พระเจ้าอีริคที่ 5 แห่งเดนมาร์ก

17. มาร์เกเรเธ ซัมบีเรีย

4. พระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์ก

18.

9. อักเนสแห่งบรันเดินบวร์ค

19. จัตตาแห่งแซ็กโซนี

2. พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 4 แห่งเดนมาร์ก

20.

10.

21. ?

5. ยูเฟเมียแห่งพอเมอเรเนีย

22.

11. มาร์กาเร็ตแห่งรือเก็น (ตาย 1320)

23. แอ็กเนสแห่งเบราน์ชไวค์-ลือเนอบวร์ค

1. อิงเงอบอร์กแห่งเดนมาร์ก ดัชเชสแห่งเมคเลินบวร์ค

24.

12.

25. มาร์กาเร็ตแห่งรือเก็น (ตาย 1272)

6.

26.

13. เอลิซาเบธแห่งซัคเซิน-เลาบวร์ก

27.

3. เฮลวิกแห่งชเลสวิช

28.

14. เฮนรีที่ 1 เคานท์แห่งฮ็อลชไตน์-เรนส์บวร์ก

29. เอลิซาเบธแห่งเมคเลินบวร์ค

7.

30. วิลเลียม เคานท์แห่งบร็อนก์โฮลร์ท-เร็คเฮล์ม

15. ไฮวิก ฟอน บร็อนก์โฮลร์ท

31. เออร์เมนการ์ดแห่งรันเดอโรด

อ้างอิง

1. Our Family History and Ancestry. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-03. สืบค้นเมื่อ 2011-05-05.
3. Margaret of Denmark By Mary Hill. Page 52-55