ส งโตแอฟร กาใต หร อ ส งโตใต เป นชน ดย อยของส งโตในตอนใต และตะว นออกของแอฟร กาPanthera leo melanochaitaMale lion in Namib

สิงโตแอฟริกาใต้ หรือ สิงโตใต้ เป็นชนิดย่อยของสิงโตในตอนใต้และตะวันออกของแอฟริกา

Panthera leo melanochaita

Male lion in , Namibia

Lioness in Samburu National Reserve, Kenya
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
ขาดข้อมูล (กรุณาคัดลอกจากหน้านี้ในวิกิพีเดียภาษาอังกฤษ มาที่หน้านี้): ขาดแม่แบบอนุกรมวิธาน ทำตามขั้นตอนด้านบนเพื่อสร้าง
วงศ์:	เสือและแมว
สกุล:	สกุลแพนเทอรา
สปีชีส์:	P. leo
สปีชีส์ย่อย:	P. l. melanochaita

*Panthera leo melanochaita* (, 1842)
ชื่อพ้อง
P. l. bleyenberghi P. l. krugeri P. l. hollisteri P. l. massaica P. l. nyanzae

มีการกระจายพันธุ์อยู่รอบ ๆ บริเวณในเคนยา ซึ่งสิงโตชนิดนี้ในเพศผู้มีความแตกต่างไปสิงโตชนิดอื่น ๆ คือ มีส่วนร่วมในการล่าเหยื่อด้วย และไม่มีแผงคอ หรือมีแต่เพียงสั้น ๆ ซึ่งขนบริเวณคอนี้จะมีสีและความหนาแตกต่างกันออกไปตามแต่ละตัว ซึ่งสันนิษฐานว่าพฤติกรรมนี้เกิดจากความขาดแคลนอาหารในพื้นที่ ๆ อาศัย เนื่องจากภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นที่แห้งแล้ง และแผงคอเป็นอุปสรรคเพราะมีพืชที่มีหนามแหลมขึ้นอยู่

สิงโตชนิดนี้ขึ้นชื่อว่ามีความโหดร้าย เนื่องจากเคยมีประวัติจู่โจมใส่มนุษย์มาแล้ว ที่ขึ้นชื่อที่สุด คือ เรื่องราวของสิงโตคู่หนึ่งที่เข้าโจมตีใส่มนุษย์ ระหว่างที่มีการสร้างทางรถไฟและสะพานข้ามแม่น้ำซาโว จากเคนยาไปอูกันดา ระหว่างเดือนมีนาคม-ธันวาคม ค.ศ. 1898 โดยจักรวรรดิอังกฤษขณะที่ปกครองทวีปแอฟริกาในฐานะเจ้าอาณานิคม สิงโตที่ซาโว ได้คาบเอาคนงานก่อสร้างไปกินหลายต่อหลายครั้ง ทั้งกลางวันและกลางคืน ซึ่งผิดไปจากพฤติกรรมของสิงโตและสัตว์ป่าทั่วไป ทำให้เกิดความหวาดกลัวและวุ่นวายไปทั่วไซส์งานก่อสร้าง บ้างก็เชื่อว่ามันคือ สิงโตปีศาจ ซึ่งนายทหารผู้คุมการก่อสร้าง คือ พันตรี จอห์น เฮนรี แพตเตอร์สัน ต้องหยุดการก่อสร้างและตามล่าสิงโตคู่นี้อย่างจริงจัง ตั้งแต่เดือนมีนาคมถึงเดือนธันวาคม ในที่สุดเขาก็สามารถสังหารสิงโตตัวแรกได้เมื่อวันที่ 9 ธันวาคม ค.ศ. 1898 และอีกสามสัปดาห์ต่อมาเขาก็ฆ่าสิงโตตัวที่สองได้ โดยสิงโตทั้งสองตัวมีขนาดใหญ่ถึง 3 เมตร (วัดจากจมูกถึงปลายหาง) นอกจากนี้จอห์นและคณะยังค้นพบถ้ำที่เป็นที่อยู่ของมันซึ่งได้พบซากของผู้ตกเป็นเหยื่อของสิงโตจำนวนมาก มีทั้งกระดูก เสื้อผ้าและเครื่องประดับ ซึ่งคาดว่ามีผู้ตกเป็นเหยื่อของสิงโตคู่นี้ประมาณ 135-140 คน

เรื่องราวนี้ ได้ถูกเล่าขานและได้แต่งเป็นบทประพันธ์แนวผจญภัยโดยตัวแพตเตอร์สันเอง ชื่อ เมื่อปี ค.ศ. 1907 และบทประพันธ์นี้ได้ถูกสร้างเป็นภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดเมื่อปี ค.ศ. 1996 ชื่อ The Ghost and the Darkness ในปัจจุบัน ซากของสิงโตคู่นี้ได้ถูกและเก็บแสดงไว้ที่ ในชิคาโก สหรัฐ

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Catsg2017
Field Museum uncovers evidence behind man-eating; revises legend of its infamous man-eating lions
Patterson, Bruce D. (2004). The Lions of Tsavo: Exploring the Legacy of Africa's Notorious Man-Eaters. McGraw-Hill. .
The Ghost and the Darkness (1996) จากIMDb

[Catsg2017-1] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Catsg2017

[2] Field Museum uncovers evidence behind man-eating; revises legend of its infamous man-eating lions

[3] Patterson, Bruce D. (2004). The Lions of Tsavo: Exploring the Legacy of Africa's Notorious Man-Eaters. McGraw-Hill. .

[4] The Ghost and the Darkness (1996) จากIMDb