รถไฟใต ด นบอสต น สายส เข ยว เป นเส นทางรถไฟฟ ารางเบาในระบบการคมนาคมอ าวแมสซาช เซตส นครบอสต น ร ฐแมสซาช เซตส สหร ฐอเมร กา

รถไฟใต้ดินบอสตัน สายสีเขียว เป็นเส้นทางรถไฟฟ้ารางเบาในระบบการคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์ นครบอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ สหรัฐอเมริกา เป็นเส้นทางที่เก่าแก่ที่สุด รู้จักกันในชื่อ "เดอะที" ทางวิ่งส่วนใหญ่เป็นทางใต้ดินและเสมอระดับ ผู้โดยสาร 221,900 คนต่อวัน ได้ใช้สีเขียวประจำเส้นทางในปี ค.ศ. 1967 และมีสายย่อยอีก 4 สาย ได้แก่ สายย่อย B, C, D และ E

สายสีเขียว

ข้อมูลทั่วไป
เจ้าของ	MBTA
ที่ตั้ง	บอสตัน
ปลายทาง	ฝั่งตะวันออก: (E) (C) (B, D) ฝั่งตะวันตก: (B) (C) (D) (E)
จำนวนสถานี	66
การดำเนินงาน
รูปแบบ	รถไฟฟ้ารางเบา
เส้นทาง	"B" "C" "D" "E"
ผู้ดำเนินงาน	MBTA
ขบวนรถ	Type 7 Type 8
ผู้โดยสารต่อวัน	221,900 คน
ประวัติ
เปิดเมื่อ	ค.ศ. 1897
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง	23 ไมล์ (37 กิโลเมตร)
ลักษณะทางวิ่ง	ใต้ดิน, เสมอระดับ, ยกระดับ
รางกว้าง	4 ft 8 ¹⁄₂ in (1,435 mm) สแตนดาร์ดเกจ
	10 m (32.808 ft)
ระบบจ่ายไฟ	เหนือหัว

รายชื่อสถานี

สถานี	ที่ตั้ง	เวลาในการเดินทางไปยังสถานีปาร์คสตรีท	เปิดให้บริการ	จุดเชื่อมต่อและหมายเหตุ
เส้นทางหลัก
	ถนนแคมบริดส์	12-13 นาที	10 กรกฎาคม ค.ศ. 1922	ปลายทางสาย E
	พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ และสะพานข้ามแม่น้ำชาร์ลส์	8 นาที	20 สิงหาคม ค.ศ. 1955	สถานียกระดับเพียงแห่งเดียวของเส้นทาง
	ถนนคาแนล		28 มิถุนายน ค.ศ. 2004	สถานีปลายทางสาย C รถไฟใต้ดินอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีส้ม
	ถนนคอนเกรส ถนนนิวซัดเบอรี		10 พฤษภาคม ค.ศ. 1971	รถไฟใต้ดินอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีส้ม
	ถนนเตรมอนต์ ถนนคอร์ท ถนนแคมบริดส์	2 นาที	3 กันยายน ค.ศ. 1898	ปลายทางสาย B และ D เชื่อมต่อกับรถไฟใต้ดินอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีน้ำเงิน
	ถนนปาร์ค	0 นาที	1 กันยายน ค.ศ. 1897	รถไฟใต้ดินอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีแดง, รถไฟใต้ดินอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีส้ม,
	ถนนเตรมอนต์และบอลส์สตัน	1 นาที	1 กันยายน ค.ศ. 1897
	ถนนบอลตันและอาร์ลิงตัน	3 นาที	13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921
	ถนนบอลสตัน จัตุรัสคอปเลย์	4 นาที	3 ตุลาคม ค.ศ. 1914	ชุมทางร่วมกับสาย E
	ถนนนิวเบอรีและถนนแมสซาชูเซตส์		3 ตุลาคม ค.ศ. 1914	ชื่อเดิม "แมสซาชูเซตส์" ยกเลิกให้บริการเมื่อเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2006
		12 นาที	23 ตุลาคม ค.ศ. 1932	ชุมทางของเส้นทาง B, C, D
เส้นทาง E
	ถนนฮันติงตัน		16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1941	เส้นทาง E ชื่อเดิม "เมคานิกส์"
	ถนนฮันติงตัน, ถนนแมสซาชูเซตส์		16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1941	เส้นทาง E
เส้นทาง D
	Auburndale ใน Newton		4 กรกฎาคม ค.ศ. 1959	สถานีปลายทาง

อ้างอิง

Dickens, Matthew (24 May 2013). "Transit Ridership Report: First Quarter 2013" (PDF). American Public Transportation Association. สืบค้นเมื่อ 7 August 2013.
(PDF). . 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-08-13. สืบค้นเมื่อ 7 August 2013.
Booz • Allen & Hamilton Inc. (1995). "Applicability of Low-Floor Light Rail Vehicles in North America" (PDF). Transit Cooperative Research Program. สืบค้นเมื่อ 7 August 2013.
Kleespies, Gavin W. and MacDonald, Katie. . Harvard Square Business Association. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-08. สืบค้นเมื่อ 4 October 2011.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
, Car-Free in Boston, A Guide for Locals and Visitors, 10th ed. (2003), p. 117.

แหล่งข้อมูลอื่น

MBTA - Green Line
Jamaica Plain Historical Society - Streetcars in Jamaica Plain: A History
Green Line Extension project page

[APTA-1] Dickens, Matthew (24 May 2013). "Transit Ridership Report: First Quarter 2013" (PDF). American Public Transportation Association. สืบค้นเมื่อ 7 August 2013.

[bluebook-2] (PDF). . 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-08-13. สืบค้นเมื่อ 7 August 2013.

[lowfloorreport-3] Booz • Allen & Hamilton Inc. (1995). "Applicability of Low-Floor Light Rail Vehicles in North America" (PDF). Transit Cooperative Research Program. สืบค้นเมื่อ 7 August 2013.

[4] Kleespies, Gavin W. and MacDonald, Katie. . Harvard Square Business Association. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-08. สืบค้นเมื่อ 4 October 2011.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()

[5] , Car-Free in Boston, A Guide for Locals and Visitors, 10th ed. (2003), p. 117.