วัดชีเชียง

วัดชีเชียง โบราณสถานประเภทวัดร้างซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกของ วิหารพระมงคลบพิตร ที่ ตำบลประตูชัย อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

วัดชีเชียง
ที่ตั้ง	ตำบลประตูชัย อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
ประเภท	วัดร้าง
ส่วนหนึ่งของ

ประวัติ

ใน พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐอักษรนิติ์ ได้ระบุถึงการก่อสร้างวัดชีเชียงในรัชสมัยของ สมเด็จพระชัยราชาธิราช เมื่อปี พ.ศ. 2081 ไว้ว่า

ศักราช 900 จอศก (พ.ศ. 2081) แรกให้พูนดิน ณ วัดชีเชียงในเดือน 6 นั้นแรกสถาปนาพระพุทธเจ้าแลพระเจดีย์

จากนั้นในช่วงปี พ.ศ. 2181–2182 สมเด็จพระเจ้าปราสาททอง ได้โปรดเกล้าฯ ให้รื้อวัดชีเชียงตามที่ เยเรเมียส ฟาน ฟลีต หรือ วันวลิต ได้ระบุไว้ว่า

ทรงให้รื้อวัด (พระชีเชียง) จนถึงฐานและทรงย้ายรูปหล่อทองแดงซึ่งประดิษฐาน อยู่ ณ ที่นั้นออกไปไกลหลายวา เพื่อว่าจะสร้างวัดใหม่ ณ ที่ประดิษฐานรูปหล่อทองแดง

เป็นไปได้ว่ารูปหล่อทองแดงที่ ฟาน ฟลีต กล่าวถึงคือ พระมงคลบพิตร ซึ่งสมเด็จพระเจ้าปราสาททองได้ย้ายมาประดิษฐานในที่ปัจจุบัน

สิ่งก่อสร้างภายในวัด

• ซากวิหารแกลบ

อ้างอิง

1. พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ. 2547. พิมพ์ครั้งที่ 19. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช หน้า 31
2. 2548. รวมบันทึกประวัติศาสตร์อยุธยาของฟาน ฟลีต (วัน วลิต). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร หน้า 247
3. พระศรีสรรเพชญน่าจะมีพระพักตร์อย่างไร (ดี) ?