National Health Service

บริการสุขภาพแห่งชาติ (อังกฤษ: National Health Service) หรือ เอ็นเอชเอส (NHS) เป็นคำกว้าง ๆ ใช้เรียกในสหราชอาณาจักร นับตั้งแต่ปี 1948 ระบบเอ็นเอชเอสได้รับการอุดหนุนจากงบประมาณภาษี ปัจจุบันมีระบบสามระบบที่เรียกชื่อว่า "เอ็นเอชเอส" (, และ) ส่วนในไอร์แลนด์เหนือมี (HSC) แต่ยังคงเรียกกันในท้องถิ่นว่า "เอ็นเอชเอส" ระบบทั้งสี่ตั้งขึ้นในปี 1948 เพื่อเป็นการปฏิรูปสังคมครั้งใหญ่หลังสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุด หลักการในการก่อตั้ง NHS คือการเป็นระบบสุขภาพที่ครอบคลุม เป็นสากล และไม่มีค่าใช้จ่าย ให้บริการตามความจำเป็นทางการแพทย์ ไม่ใช่ตามอำนาจการจ่ายของบุคคล แต่ละระบบให้บริการที่มีระดับไม่มีค่าใช้จ่ายแตกต่างกันไป ยกเว้นเพียงบริการทันตกรรมและบริการโดยจักษุแพทย์ ในประเทศอังกฤษ ผู้ป่วยของเอ็นเอชเอสจะต้องจ่าย ยกเว้นผู้ป่วยที่อายุมากกว่า 60 ปี และผู้ได้รับประโยชน์พิเศษจากรัฐบาล

ตราของ
บริการสุขภาพแห่งชาติ

ประเทศไอร์แลนด์เหนือ

เอ็นเอชเอสในทั้งสี่ประเทศรวมกันว่าจ้างงานจำนวน 1.6 ล้านตำแหน่งในปี 2015–2016 ด้วยงบประมาณรวม 136,700 ล้านปอนด์ ในปี 2014 ผู้ให้บริการทางการแพทย์ทั้งสหราชอาณาจักรอยู่ที่ 2,165,043 คน คิดเป็นอังกฤษ 1,789,586 คน, สกอตแลนด์ 198,368 คน, เวลส์ 110,292 คน และไอร์แลนด์เหนือ 66,797 คน ในปี 2017 ในสหราชอาณาจักรมีพยาบาลขึ้นทะเบียนแล้วรวม 691,000 คน ลดลง 1,783 คนจากปีก่อน เป็นครั้งแรกที่จำนวนพยาบาลในระบบลดลงนับตั้งแต่ปี 2008 ทุก ๆ 24 ชั่วโมงจะมีผู้ป่วยเข้าสู่ระบบหนึ่งล้านคน และด้วยจำนวนผู้ให้บริการ 1.7 ล้านคน เอ็นเอชเอสเป็นผู้จ้างงานที่ใหญ่ที่สุดอันดับห้าของโลก และยังถือเป็นหน่วยงานรัฐบาลที่ไม่ใช่ทางการทหารที่ใหญ่ที่สุดในโลก

สำหรับการซื้อยา เอ็นเอชเอสทั้งสี่มีอำนาจทางตลาดที่สูงมากจนส่งผลต่อราคายาในระดับโลก และโดยทั่วไปแล้วจะพยายามคิดราคายาให้ต่ำ ระบบการประเมินยาของสหราชอาณาจักรยังถูกนำไปประบใช้หรือนำไปใช้ในอีกหลายประเทศทั่วโลก

ผู้มีสิทธิเข้ารับการรักษา

ทุกบุคคลที่อาศัยอยู่ในสหราชอาณาจักรสามารถใช้บริการของเอ็นเอชเอสได้โดยไม่ต้องจ่ายค่าบริการเต็มจำนวน อย่างไรก็ตาม มี และบริการจักษุแพทย์ที่เรียกค่าบริการตามมาตรฐานที่ตั้งไว้แตกต่างกันไปตามสี่ระบบของสี่ประเทศ ผู้ป่วยส่วนใหญ่ต้องจ่ายค่ายาเอง ยกเว้นเพียงบางส่วนเท่านั้น

เขียนเกี่ยวกับการครอบคลุมระบบเอ็นเอชเอสถึงผู้ที่เดินทางจากต่างประเทศมายังสหราชอาณาจักรไว้ในปี 1952 ว่า "ดูจะเป็นการไม่ฉลาดและใจแคบที่จะสงวนบริการไม่เสียค่าใช้จ่ายนี้ไว้ไม่ให้ผู้เดินทางมาบริเตนได้รับบริการ เราจะแยกผู้เดินทางเข้ามาออกจากทุกคนอย่างไรเล่า? พบเมืองบริเตนทุกคนต้องพกบัตรประชาชนติดตัวไปตลอดทุกที่ที่ไป เพื่อพิสูจน์ว่าตนไม่ใช่ผู้เดินทางมาบริเตนงั้นหรือ? ถ้าจะแยกแพะกับแกะออกจากกัน ทั้งคู่ [ทั้งแพะและแกะ] ก็ต้องระบุตัวตนของตนเองไว้ด้วย ความพยายามที่เริ่มต้นเป็นการเก็บเอ็นเอชเอสไว้กับแค่พวกเรา ในภายหลังจะกลายมาเป็นเหตุรำคาญใจสำหรับทุก ๆ คนแทน"

การขยายสิทธิรักษาโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายไปยังบุคคลที่ไม่ใช่พลเมืองสหราชอาณาจักรถูกจำกัดอย่างมาก และมีข้อกำหนดควบคุมการเก็บค่าบริการสุขภาพของผู้เดินทางมาจากต่างประเทศประกาศใช้ใหม่ในปี 2015

อ้างอิง

1. "NHS Identity Guidelines | NHS logo". www.england.nhs.uk. สืบค้นเมื่อ 2021-11-11.
2. "Health funding in Northern Ireland - Northern Ireland Affairs Committee - House of Commons".
3. Choices, NHS. "The principles and values of the NHS in England". www.nhs.uk. สืบค้นเมื่อ 2016-11-23.
4. "NHS entitlements: migrant health guide – Detailed guidance". UK Government. สืบค้นเมื่อ 6 June 2016.
5. "Who can get free prescriptions". . 9 November 2020. สืบค้นเมื่อ 2022-01-05.
6. "10 truths about Britain's health service". Guardian. 18 January 2016. สืบค้นเมื่อ 19 January 2016.
7. Cowper, Andy (23 May 2016). "Visible and valued: the way forward for the NHS's hidden army". Health Service Journal. สืบค้นเมื่อ 28 July 2016.
8. Triggle, Nick (2018-05-24). "10 charts that show why the NHS is in trouble" (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2019-10-06.
9. Tombs, Robert (2014). The English and Their History. Vintage Books. p. 864.
10. "The UK has much to fear from a US trade agreement". www.newstatesman.com (ภาษาอังกฤษ). 3 June 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-06-05.
11. "US takes aim at the UK's National Health Service". POLITICO. 2019-06-04. สืบค้นเมื่อ 2019-06-05.
12. Kilic Y, Korolewicz J, Stein A. What is the NHS? ^[]
13. Bevan, Aneurin (1952). In Place of Fear. สืบค้นเมื่อ 2 April 2018.
14. "Guidance on overseas visitors hospital charging regulations". UK Government. 6 April 2016. สืบค้นเมื่อ 6 June 2016. Links to many relevant documents: Guidance on implementing the overseas visitor hospital charging regulations 2015; Ways in which people can be lawfully resident in the UK; Summary of changes made to the way the NHS charges overseas visitors for NHS hospital care; Biometric residence permits: overseas applicant and sponsor information; Information sharing with the Home Office: guidance for overseas patients; Overseas chargeable patients, NHS debt and immigration rules: guidance on administration and data sharing; Ordinary residence tool; and documents on Equality analysis.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ บริการสุขภาพแห่งชาติ

วิกิคำคมมีคำคมเกี่ยวกับ บริการสุขภาพแห่งชาติ

• Official website of the NHS in England
• Official website of NHS Scotland
• Official website of NHS Wales 2020-05-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Official website of Health and Social Care in Northern Ireland