จังหวัดเบิงกูลู

เบิงกูลู (อินโดนีเซีย: Bengkulu) หรือที่ในอดีตเรียกว่า เบงคูเลน (อังกฤษ: Bencoolen) เป็นชื่อจังหวัดและเมืองท่าทางตอนใต้ของสุมาตราฝั่งตะวันตก เป็นที่ตั้งสถานีการค้าและป้อมปราการของ

จังหวัดเบิงกูลู Provinsi Bengkulu (อินโดนีเซีย)
จังหวัด
ธง ตรา
ที่ตั้งจังหวัดเบิงกูลูในประเทศอินโดนีเซีย
พิกัด: 3°48′S 102°15′E / 3.800°S 102.250°E / -3.800; 102.250
ประเทศ	อินโดนีเซีย
การปกครอง
• ผู้ว่าการ
พื้นที่
• ทั้งหมด	19,919.33 ตร.กม. (7,690.90 ตร.ไมล์)
ประชากร  (2010)
• ทั้งหมด	1,813,393 คน
• ความหนาแน่น	91 คน/ตร.กม. (240 คน/ตร.ไมล์)
ชาติพันธุ์
• ชาติพันธุ์	(60.4%), ชาวชวา (22.3%), (17.9%), (4.9%), (4.4%), (4.3%), (3.6%), ชาวซุนดา (3%), (2%)
• ศาสนา	อิสลาม, โรมันคาทอลิก, โปรเตสแตนต์, ฮินดู, พุทธ
• ภาษา	, , ภาษาอินโดนีเซีย
เขตเวลา	()
เว็บไซต์	www.bengkuluprov.go.id

ประวัติศาสตร์

ก่อนที่อังกฤษจะเข้ามานั้น เบิงกูลูเป็นเมืองเล็ก ๆ อยู่บนเส้นทางเดินเรือผ่านช่องแคบซุนดา ชนส่วนใหญ่เป็นชาวมีนังกาเบา ชาวมลายู และชาวชวา เบิงกูลูเคบเป็นส่วนหนึ่งของศรีวิชัย เมื่อศรีวิชัยเสื่อมลงก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของในสุมาตราตะวันตกต่อมาอยู่ภายใต้อิทธิพลของอาณาจักรมัชปาหิต และเมื่อศาสนาอิสลามแพร่มาถึงบริเวณนี้ ชาวเบิงกูลูส่วนใหญ่ก็หันมานับถือศาสนาอิสลาม

จนถึง พ.ศ. 2225 เมื่อเนเธอร์แลนด์ได้ครองอำนาจในบันเติน และขับไล่ชาวอังกฤษออกมา บริษัทอินเดียตะวันออกแห่งอังกฤษได้เสาะหาทำเลใหม่ ก่อนจะเลือกเบิงกูลูเป็นที่ตั้งสถานีการค้าแห่งใหม่ และได้แผ่ขยายอิทธิพลออกไปยังบริเวณใกล้เคียง เช่น นาตัล ตับปานูลี ปาดัง เนเธอร์แลนด์พยายามคัดค้านแต่ไม่มาสามารถต่อต้านอังกฤษได้ เบิงกูลูได้กลายเป็นคู่แข่งของเมืองจาการ์ตาที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเนเธอร์แลนด์ในที่สุด หลังจากสงครามในยุโรปสิ้นสุดลงใน พ.ศ. 2358 อังกฤษได้ประนีประนอมกับเนเธอร์แลนด์ และนำไปสู่การทำสนธิสัญญาใน พ.ศ. 2367 อังกฤษยกเบิงกูลูให้เนเธอร์แลนด์ และเนเธอร์แลนด์จะยกดินแดนของเนเธอร์แลนด์ในคาบสมุทรมลายูให้อังกฤษ

หลังจากเบิงกูลูมาอยู่ภายใต้การปกครองของเนเธอร์แลนด์แล้ว กลับหมดความสำคัญทางการค้า กลายเป็นสถานที่ใช้กักขังนักโทษ เมื่ออินโดนีเซียได้รับเอกราช เบิงกูลูได้เป็นจังหวัดหนึ่งของอินโดนีเซีย

หน่วยการบริหาร

พื้นที่จังหวัดเบิงกูลูแบ่งออกเป็น 9 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 1 นครหรือโกตา และ 129 ตำบลหรือเกอจามาตัน

อำเภอ

• (Kabupaten Kepahiang)
• (Kabupaten Kaur)
• (Kabupaten Seluma)
• (Kabupaten Bengkulu Tengah)
• (Kabupaten Bengkulu Selatan)
• (Kabupaten Bengkulu Utara)
• (Kabupaten Muko Muko)
• (Kabupaten Rejang Lebong)
• (Kabupaten Lebong)

นคร

• (Bengkulu; เมืองหลัก)

อ้างอิง

1. Bengkulu Lumbung Nasionalis yang Cair. epaper.kompas.com. February 11, 2009.
2. Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
3. "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.

• สุพรรณี กาญจนัษฐิติ. เบงกูลู ใน สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลสมัยใหม่: เอเชีย เล่ม 1 อักษร A-B ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กทม.ราชบัณฑิตยสถาน. 2539. หน้า 427 – 430