ปาต โมกข หมายถ ง ค มภ ร ท รวมว น ยของสงฆ 227 ข อ ค มภ ร ท ประมวลพ ทธบ ญญ ต อ นทรงต งข นเป นพ ทธอาณา ม พ ทธาน ญาต ให สวดใ

ปาติโมกข์ หมายถึง คัมภีร์ที่รวมวินัยของสงฆ์ 227 ข้อ คัมภีร์ที่ประมวลพุทธบัญญัติอันทรงตั้งขึ้นเป็นพุทธอาณา มีพุทธานุญาต ให้สวดในที่ประชุมสงฆ์ ทุกกึ่งเดือน เรียกกันว่า สงฆ์ทำอุโบสถ บทปาติโมกข์เหล่านี้ปรากฏอยู่ในพระวินัยปิฎก หมวดสุตตวิภังค์

บทสวดปาติโมกข์ ภาษาบาลี

บันทึกเสียงจากการสวดปาติโมกข์ในวันอุโบสถ ที่วัดคุ้งตะเภา จังหวัดอุตรดิตถ์

หากไม่ได้ยินเสียง โปรดดูเพิ่มที่

มีพุทธานุญาตให้สวดปาติโมกข์ย่อได้ เมื่อมีเหตุจำเป็นอย่างใดอย่างหนึ่ง คือ

ไม่มีภิกษุจำปาติโมกข์ได้จนจบ
เกิดเหตุฉุกเฉินขัดข้องที่เรียกว่า อันตรายอย่างใดอย่างหนึ่งในอันตรายทั้งสิบ คือ
- พระราชาเสด็จมา
- โจรมาปล้น
- ไฟไหม้
- น้ำหลากมา
- คนมามาก
- ผีเข้าภิกษุ
- สัตว์ร้ายเข้ามา
- งูร้ายเลื้อยเข้ามา
- ภิกษุอาพาธหนักจะถึงเสียชีวิต
- มีอันตรายแก่พรหมจรรย์

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

พระไตรปิฎก เล่มที่ 4 พระวินัยปิฎก เล่มที่ 4 มหาวรรค ภาค 1 อุโบสถขันธกะ. พระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐ. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก [1]. เข้าถึงเมื่อ 16-7-52

พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). "พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์".
พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). "พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม".

ข้อมูลเพิ่มเติม

มหาสางฆิกะ ปราติโมกษ์ เก็บถาวร 2020-09-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

บทความศาสนาพุทธนี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] พระไตรปิฎก เล่มที่ 4 พระวินัยปิฎก เล่มที่ 4 มหาวรรค ภาค 1 อุโบสถขันธกะ. พระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐ. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก [1]. เข้าถึงเมื่อ 16-7-52