United Russia

ยูไนเต็ดรัสเซีย (อังกฤษ: United Russia; รัสเซีย: Единая Россия, : Yedinaya Rossiya, สัทอักษรสากล: [(j)ɪˈdʲinəjə rɐˈsʲijə]) เป็นพรรคการเมืองอนุรักษ์นิยมของประเทศรัสเซีย ในฐานะพรรคที่ใหญ่ที่สุดในประเทศรัสเซีย พรรคนี้ครองที่นั่งในสภา 325 (หรือ 72.22%) จากทั้งหมด 450 ที่นั่งใน สภาดูมา ณ ปี ค.ศ. 2022 ซึ่งถือเป็นเสียงข้างมากในสภาตั้งแต่ปี ค.ศ. 2007 พรรคดังกล่าวก่อตั้งขึ้นในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2001 ผ่านการควบรวมของพรรค และพรรค

ยูไนเต็ดรัสเซีย Единая Россия
ประธาน	ดมีตรี เมดเวเดฟ
เลขาธิการ
ประธานรัฐสภา
ผู้ก่อตั้ง	เซียร์เกย์ ชอยกู
ก่อตั้ง	1 ธันวาคม 2001; 22 ปีก่อน (2001-12-01)
รวมตัวกับ
ที่ทำการ	อาคาร 39, , มอสโก, ประเทศรัสเซีย 121170
ฝ่ายเยาวชน
สมาชิกภาพ  (ปี ค.ศ. 2013)	2,073,772
อุดมการณ์
จุดยืน	^a[›]
กลุ่มระดับชาติ
สี	ขาว,   น้ำเงิน,   แดง (สีประจำชาติรัสเซีย)
	142 / 170
ที่นั่งในสภาดูมา	325 / 450
	58 / 85
	2,849 / 3,980
รัฐมนตรี	20 / 31
เว็บไซต์
er.ru

ยูไนเต็ดรัสเซียสนับสนุนนโยบายของประธานาธิบดีวลาดิมีร์ ปูติน ซึ่งเคยดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรคในช่วงตำแหน่งประธานาธิบดีของดมิตรี เมดเวเดฟ ปูตินยังคงเป็นผู้นำโดยพฤตินัยแม้จะไม่ได้เป็นผู้นำอย่างเป็นทางการหรือเป็นสมาชิกของพรรคก็ตาม พรรคถึงจุดสูงสุดในการเลือกตั้งสภานิติบัญญัติของรัสเซีย ค.ศ. 2007 ด้วยคะแนนเสียง 64.3% ในขณะที่ความนิยมลดลงในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา อุดมการณ์ของพรรคไม่สอดคล้องกันแต่โอบรับนักการเมืองและเจ้าหน้าที่โดยเฉพาะ ซึ่งมีมุมมองทางการเมืองที่หลากหลายที่สนับสนุนปูติน พรรคจะดึงดูดผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่สนับสนุนปูตินและไม่ใช่อุดมการณ์เป็นหลัก และมักถูกจัดโดยนักรัฐศาสตร์ว่าเป็น "พรรคเต๊นท์ใหญ่" หรือเป็น "พรรคแห่งอำนาจ" ในปี ค.ศ. 2009 พรรคอนุรักษ์นิยมรัสเซียได้ประกาศให้แนวคิดอนุรักษนิยมรัสเซียเป็นอุดมการณ์อย่างเป็นทางการ

อ้างอิง

1. "Не вошедший в первую пятерку Медведев останется председателем ЕР". interfax.ru.
2. . er.ru. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 September 2020. สืบค้นเมื่อ 20 February 2017.
3. "Rechtspopulisten - AfD-Jugend und Putin-Jugend verbünden sich" [Right-wing populists - AfD youth and Putin youth join forces]. Spiegel Online (ภาษาเยอรมัน). 23 April 2016. สืบค้นเมื่อ 24 December 2017.
4. [Information on the number of members of the political party "UNITED RUSSIA" in each of its regional offices (as at 1 January 2011)] (ภาษารัสเซีย). minjust.ru. 1 February 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (DOC)เมื่อ 25 October 2012. สืบค้นเมื่อ 30 March 2015.
5. Nordsieck, Wolfram (2016). "Russia". Parties and Elections in Europe. สืบค้นเมื่อ 20 August 2018.
6. (2013). Power and Policy in Putin's Russia. Routledge. p. 7. ISBN . สืบค้นเมื่อ 14 October 2017.
7. de Vogel, Sasha (25 October 2012). . The Institute of Modern Russia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-05. สืบค้นเมื่อ 26 May 2017.
8. Mezhuev, Boris V. (2013). Democracy in Russia: Problems of Legitimacy. Power and Legitimacy—Challenges from Russia. Routledge. p. 115.
9. White, Stephen (2011). Understanding Russian Politics. Cambridge University Press. p. 362. When United Russia held its 11th Congress at St Petersburg in December 2009, with Putin now party leader, its official ideology became a ‘Russian conservatism’, although one that would be based on the country’s ‘own history, culture and spirituality’ and which would also seek to strengthen its ‘sovereignty’.
10. "В Кремле рассказали о правом сдвиге "Единой России"" [The Kremlin talks about the right shift of "United Russia"] (ภาษารัสเซีย). . สืบค้นเมื่อ 25 December 2017.
11. (2009). "Nationalism as Conservative Centrism: United Russia". In the Name of the Nation. New York: Palgrave Macmillan. pp. 119–152. doi:10.1057/9780230101234_5. ISBN .
12. Chen, Cheng (2016). The Return of Ideology: The Search for Regime Identities in Postcommunist Russia and China. University of Michigan Press. p. 87. ISBN . สืบค้นเมื่อ 30 October 2017.
13. . er.ru. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2016. สืบค้นเมื่อ 16 June 2016.
14. "Песков: Путин – лидер "Единой России"". Телеканал «Красная Линия».
15. "Support for Russia's Ruling Party Drops to Pre-Crimea Low – Poll", The Moscow Times, 11 March 2021
16. Roberts, S. P. (2012). Putin's United Russia Party. Routledge Series on Russian and East European Studies. Routledge. p. 189. ISBN .
17. Way, Lucan (2010), "Resistance to Contagion: Sources of Authoritarian Stability in the Former Soviet Union", Democracy and Authoritarianism in the Postcommunist World, Cambridge University Press, pp. 246–247
18. "Russia's Party Problem: United Russia, Putin, and the Fate of Democracy in Russia | Wilson Center". www.wilsoncenter.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-07-12.
19. Hutcheson, Derek S. (2010). Political marketing techniques in Russia. Global Political Marketing. Routledge. p. 225.
20. Sakwa, Richard (2011). The Crisis of Russian Democracy: The Dual State, Factionalism and the Medvedev Succession. Cambridge University Press. pp. 217–218.
21. Bodrunova, Svetlana S.; Litvinenko, Anna A. (2013). New media and political protest: The formation of a public counter-sphere in Russia, 2008–12. Russia's Changing Economic and Political Regimes: The Putin years and afterwards. Routledge. pp. 29–65, at p. 35.
22. Rose, Richard (2009). Understanding Post-Communist Transformation: A bottom up approach. Routledge. p. 131.
23. Compare: Remington, Thomas (2013). Patronage and the Party of Power: President—Parliament Relations under Vladimir Putin. Power and Policy in Putin's Russia. Routledge. p. 106. ISBN . สืบค้นเมื่อ 22 August 2016. The party of power in Russia has not achieved ... single-minded mastery of the power and wealth associated with the control of patronage. The party is united only in its support for and dependence on the Kremlin; it is divided when its principal clients take opposing sides. ... United Russia is not a programmatic party, but a mechanism for extracting rents and distributing patronage. ... In Russia, the party is the creature of the presidency. ... [T]he construction of a lasting party of power such as united Russia requires a sustained commitment on the part of the authorities, one which president Putin has been willing to undertake. ... [T]he concerted effort by President Putin's administration to build up a lasting party of power is a significant development in post-1993 Russian politics ... .
24. Moraski, Bryon J. (2013). The Duma's electoral system: Lessons in endogeneity. Routledge Handbook of Russian Politics and Society. Routledge. p. 109. ISBN . สืบค้นเมื่อ 22 August 2016. With the March 2000 election of President Vladimir Putin, ... the suspicion was that ... institutional changes 'could resurrect a system dominated by a single "party of power"' (McFaul 2000, 30). ... Still, Russia's electoral system remained largely unchanged for the 2003 Duma election, although the results certainly fuelled speculation that a dominant-party-state had begun to emerge. ... With the union of Fatherland-All Russia and Unity, Russia's party of power had changed once again, this time emerging as United Russia. The 2003 Duma election provided some evidence that the electoral system was working in the party of power's favour.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ยูไนเต็ดรัสเซีย

• Official website of United Russia (ในภาษารัสเซีย)
• Official website of the Duma fraction (ในภาษารัสเซีย)

1. "Роскомнадзор заблокировал фейковый сайт фракции «Единой России»" (ภาษารัสเซีย). สืบค้นเมื่อ 16 April 2021.