Stonewall riots

เหตุจลาจลสโตนวอลล์ (อังกฤษ: Stonewall riots) หรือชื่ออื่น ๆ การก่อการกำเริบสโตนวอลล์ (อังกฤษ: Stonewall uprising) หรือ กบฏสโตนวอลล์ (อังกฤษ: Stonewall rebellion) เป็นกลุ่มเหตุการณ์ประท้วงรุนแรงโดยสมาชิกของชุมชนเกย์ (บุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ) เพื่อเป็นการตอบกลับการที่เริ่มต้นขึ้นในเช้าตรู่วันที่ 28 มิถุนายน 1969 ที่ ในย่าน แมนฮัตตัน นครนิวยอร์ก เหล่าผู้คนของสโตนวอลล์, บาร์เกย์และเลสเบียนแห่งอื่นในวิลเลจ และผู้คนบนถนนในย่านได้ออกมาต่อสู้กลับเมื่อตำรวจเริ่มใช้ความรุนแรง การจลาจลนั้นได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดที่นำไปสู่ขบวนการ และเป็นการต่อสู้ในยุคใหม่เพื่อ

เหตุจลาจลสโตนวอลล์
ส่วนหนึ่งของ เหตุการณ์ที่นำไปสู่
แผ่นป้ายระลึกถึงเหตุจลาจลที่สโตนวอ์อินน์
วันที่	28 มิถุนายน – 3 กรกฎาคม ค.ศ. 1969 (1969-06-28 – 1969-07-03)
สถานที่	40°44′01.67″N 74°00′07.56″W / 40.7337972°N 74.0021000°W / 40.7337972; -74.0021000
เป้าหมาย	และ
วิธีการ	จลาจล
คู่ขัดแย้ง
กองกำลังลาดตระเวนยุทธวิธี เขตปกครองที่สี่, ห้า, หก และ เก้า ชาวสโตนวอลล์อินน์
จำนวน
วันที่ 1: เจ้าหน้าที่ตำรวจนิวยอร์ก 10 นาย (ภายในอาคาร) วันที่ 2: เจ้าหน้าที่ตำรวจนิวยอร์กจากหลายเขตปกครอง วันที่ 1: ผู้สนับสนุน 500 – 600 คน ด้านนอกอาคาร วันที่ 2: ~ผู้สนับสนุน 1000 ภายในและภายนอกอาคาร

ชาวเกย์อเมริกันในทศวรรษ 1950s และ 1960s เผชิญหน้ากับระบบกฎหมายที่ต่อต้านเกย์ กลุ่มคนรักร่วมเพศแรก ๆ ในสหรัฐเสาะหาการพิสูจน์ว่าชาวเกย์สามารถเข้าเป็นส่วนหนึ่งของสังคมได้ และสนใจในการศึกษาแบบไม่รุนแรง (non-confrontational) สำหรับประเด็นการรักร่วมเพศและการรักเพศตรงข้ามให้เหมือน ๆ กัน ในช่วงปลายทศวรรษ 1960s ได้มีการเคลื่อนไหวทางสังคม/การเมืองที่เกิดขึ้นซึ่งออกไปในทางการถกเถียง เช่น , และ อิทธิพลเหล่านี้ร่วมไปกับสภาพแวดล้อมเสรีนิยมของได้เป็นเหมือนตัวเร่งเร้าให้เกิดการจลาจลสโตนวอลล์

มีองค์กรต่าง ๆ น้อยมากที่เปิดต้อนรับชาวเกย์ในช่วงทศวรรษ 1950s และ 1960s ในจำนวนนี้มีไม่น้อยที่เป็นบาร์ ถึงแม้เจ้าของบาร์เหล่านั้นแทบจะไม่ใช่ชาวเกย์ก็ตาม ในขณะนั้น สโตนวอลล์อินน์มีเจ้าของเป็น สโตนวอลล์อินน์เป็นสถานที่ที่เป็นที่นิยมในหมู่ผู้คนที่ยากจนและชายของที่สุดของชุมชนเกย์: , ชายหนุ่ม, , , และ บาร์เกย์ต่าง ๆ ต้องเผชิญกับบุกของตำรวจ (Police raids) เป็นกิจวัตรในทศวรรษ 1960s แต่เจ้าหน้าที่เสียการควบคุมอย่างรวดเร็วในสถานการณ์ที่สโตนวอลล์อินน์ ความตึงเครียดระหว่างกับผู้อยู่อาศัยชาวเกย์ในเกรนิชวิลเลจได้แตกออกและนำไปสู่การประท้วงอีกในเย็นวันถัดมา และอีกครั้งในหลายคืนถัดมา ในอาทิตย์ถัด ๆ มา ชาววิลเลจได้จัดกลุ่มกันอย่างรวดเร็วขึ้นเป็นกลุ่มนักกิจกรรมเพื่อมุ่งเน้นไปยังการสร้างสถานที่สำหรับชาวเกย์และเลสเบียนได้สามารถเปิดเผยเกี่ยวกับของตนโดยไม่ต้องกลัวว่าจะถูกจับ

หลังเหตุจลาจล ชาวเกย์และเลสเบียนในนิวยอร์กซิตีได้เผชิญกับอุปสรรคทางเพศ เชื้อชาติ ชนชั้น และช่วงอายุ ในการรวมกลุ่มกันเป็นชุมชนที่เหนียวแน่น ภายในระยะเวลาหกเดือน องค์กรนักิจกรรมเกย์สองแห่งได้ก่อตั้งขึ้นในนิวยอร์กโดยมีมุ่งยุทธวิธีที่รุนแรง (confrontational tactics) และมีหนังสือพิมพ์สามเจ้าที่ตั้งขึ้นเพื่อสนับสนุนและเผยแพร่สิทธิของชาวเกย์และเลสเบียน หนึ่งปีหลังเหตุจลาจล ได้มีการจัดครั้งแรกขึ้นในวันที่ 28 มิถุนายน 1970 เพื่อระลึกถึงเหตุการณ์ ในนิวยอร์กซิตี, ลอสแอนเจลิส และซานฟรานซิสโก ในปี 2016 ได้มีการตั้งขึ้นที่บริเวณเกิดเหตุจลาจล

เมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 2019 อธิบดีกรมตำรวจนิวยอร์กซิตี ได้แถลงรายงานขอโทษอย่างเป็นทางการในนามของกรมตำรวจนิวยอร์กสำหรับการกระทำของเจ้าหน้าที่ในเหตุจลาจลสโตนวอลล์เมื่อปี 1969

หมายเหตุ

1. คำว่า"เกย์"ในเวลานั้น สื่อถึงสมาชิก LGBT ทั้งหมด
2. Illinois decriminalized sodomy in 1961, but at the time of the Stonewall riots every other state criminalized homosexual acts, even between consenting adults acting in private homes. "An adult convicted of the crime of having sex with another consenting adult in the privacy of his or her home could get anywhere from a light fine to five, ten, or twenty years—or even life—in prison. In 1971, twenty states had 'sex psychopath' laws that permitted the detaining of homosexuals for that reason alone. In Pennsylvania and California sex offenders could be committed to a psychiatric institution for life, and [in] seven states they could be castrated." Through the 1950s and 1960s, castration, , hypnosis, , and were used by psychiatrists to try to "cure" homosexuals.

อ้างอิง

1. Grudo, Gideon (June 15, 2019). "The Stonewall Riots: What Really Happened, What Didn't, and What Became Myth". .
2. "New-York Historical Society commerates 50th anniversary of Stonewall Uprising with special exhibitions and programs". . April 23, 2019.
3. . . June 26, 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-08-07. สืบค้นเมื่อ 2020-06-21.
4. Julia Goicichea (August 16, 2017). "Why New York City Is a Major Destination for LGBT Travelers". The Culture Trip. สืบค้นเมื่อ February 2, 2019.
5. . University of Kentucky. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-04-28. สืบค้นเมื่อ September 2, 2017.
6. Nell Frizzell (June 28, 2013). "Feature: How the Stonewall riots started the LGBT rights movement". Pink News UK. สืบค้นเมื่อ August 19, 2017.
7. "Stonewall riots". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ August 19, 2017.
8. (October 17, 2016). "Civil Rights at Stonewall National Monument". . สืบค้นเมื่อ August 6, 2017.
9. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 30, 2013. สืบค้นเมื่อ January 21, 2013.
10. Carter 2004, p. 15.
11. Katz 1976, pp. 81–197.
12. Adam 1987, p. 60.
13. Duberman 1993, p. 183.
14. Carter 2004, p. 79–83.
15. "Stonewall Uprising: The Year That Changed America - Why Did the Mafia Own the Bar?". American Experience. PBS. April 2011. สืบค้นเมื่อ June 5, 2019.
16. . SF Pride. June 28, 1970. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 22, 2014. สืบค้นเมื่อ June 28, 2014.
17. Nakamura, David; Eilperin, Juliet (June 24, 2016). "With Stonewall, Obama designates first national monument to gay rights movement". Washington Post. สืบค้นเมื่อ June 24, 2016.
18. Gold, Michael; Norman, Derek (June 6, 2019). "Stonewall Riot Apology: Police Actions Were 'Wrong,' Commissioner Admits". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ June 6, 2019.
19. "New York City Police Finally Apologize for Stonewall Raids". advocate.com. June 6, 2019. สืบค้นเมื่อ June 6, 2019.

บรรณานุกรม

• (1987). The Rise of a Gay and Lesbian Movement. G. K. Hall & Co. ISBN .
• Bronski, Michael, บ.ก. (2003). Pulp Friction: Uncovering the Golden Age of Gay Male Pulps. . ISBN .
• Cain, Paul (2007). Leading the Parade: Conversations with America's Most Influential Lesbians and Gay Men. Scarecrow Press, Inc. ISBN .
• Carter, David (2004). Stonewall: The Riots that Sparked the Gay Revolution. . ISBN .
• Clendinen, Dudley and Nagourney, Adam (1999). Out for Good. Simon & Schuster. ISBN .
• Deitcher, David, บ.ก. (1995). The Question of Equality: Lesbian and Gay Politics in America Since Stonewall. Scribner. ISBN .
• Duberman, Martin (1993). Stonewall. Penguin Books. ISBN .
• Edsall, Nicholas (2003). Toward Stonewall: Homosexuality and Society in the Modern Western World. University of Virginia Press. ISBN .
• (1991). Odd Girls and Twilight Lovers: A History of Lesbian Life in Twentieth Century America. Penguin Books. ISBN .
• ; Timmons, Stuart (2006). Gay L.A.: A History of Sexual Outlaws, Power Politics and Lipstick Lesbians. . ISBN ..
• Fejes, Fred (2008). Gay Rights and Moral Panic: The Origins of America's Debate on Homosexuality. Palgrave MacMillan. ISBN .
• Gallo, Marcia (2006). Different Daughters: A History of the Daughters of Bilitis and the Rise of the Lesbian Rights Movement. Seal Press. ISBN .
• (1976). . Thomas Y. Crowell Company. ISBN .
• LaFrank, Kathleen, บ.ก. (January 1999). National Historic Landmark Nomination: Stonewall (PDF). .
• Marcus, Eric (2002). Making Gay History. . ISBN .
• Teal, Donn (1971). The Gay Militants. . ISBN .
• Williams, Walter; Retter, Yolanda, บ.ก. (2003). Gay and Lesbian Rights in the United States: A Documentary History. Greenwood Press. ISBN .
• Witt, Lynn; Thomas, Sherry; Marcus, Eric, บ.ก. (1995). Out in All Directions: The Almanac of Gay and Lesbian America. New York: Warner Books. ISBN .