พ กฟ าซ อ pha k fa sṳ IPA pʰak fa sɨ จ นต วย อ 白话字 จ นต วเต ม 白話字 เป นระบบถอดเส ยงอ านภาษาฮากกาด วยอ กษรละต น ม จ ดเร มต

พักฟ้าซื้อ (pha̍k-fa-sṳ; IPA: /pʰak̚⁵ fa⁵⁵ sɨ⁵⁵/; จีนตัวย่อ: 白话字; จีนตัวเต็ม: 白話字) เป็นระบบถอดเสียงอ่านภาษาฮากกาด้วยอักษรละติน มีจุดเริ่มต้นจากศาสนจักรเพรสไบทีเรียนที่เข้ามาเผยแพร่ศาสนาในจีนตั้งแต่ช่วงศตวรรษที่ 19 ต่อมาทางไต้หวันได้นำมาใช้เพื่อแสดงเสียงอ่านของภาษาฮากกาไต้หวันด้วย ในปี 2012 มีการตีพิมพ์คัมภีร์ไบเบิลฉบับภาษาฮากกาโดยยึดเอาสำเนียงเหมียวลี่เป็นหลัก และสำเนียงซินจู๋บางส่วน

พักฟ้าซื้อ 白話字
พันธสัญญาใหม่ฉบับภาษาฮากกาที่เขียนด้วยพักฟ้าซื้อ ตีพิมพ์ปี 1924
ชนิด	อักษรละติน
ผู้ประดิษฐ์	Donald MacIver
ช่วงยุค	1905
ภาษาพูด	ภาษาฮากกา
บทความนี้ประกอบด้วยในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ (สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ)

ระบบการเขียน

อักษรที่ใช้

ตัวอักษรในระบบพักฟ้าซื้อใช้อักษรละตินพื้นฐาน 17 ตัว ได้แก่ A, C, E, F, H, I, K, L, M, N, O, P, S, T, U, V, Y และยังเพิ่ม Ṳ เข้ามาด้วย และมีการใช้อักษรพยัญชนะ 2 ตัวเพื่อแทนเสียงพยัญชนะเดียวได้แก่ Ch, Kh, Ng, Ph, Th และอักษร 3 ตัว คือ Chh

สำหรับอักษรละตินพื้นฐานที่เหลืออีก 10 ตัวได้แก่ B, D, G, J, Q, R, W, X, Z จะไม่มีการใช้เพื่อแทนเสียงในภาษาฮากกา แต่จะใช้เมื่อเขียนพวกคำยืมภาษาต่างประเทศเท่านั้น

พยัญชนะต้น

เสียงพยัญชนะต้นของภาษาฮากกาแสดงดังตารางนี้

		ริมฝีปาก		ปุ่มเหงือก		หลังปุ่มเหงือก	เพดานแข็งปุ่มเหงือก	เพดานแข็ง	เพดานอ่อน		เส้นเสียง
		ไม่ก้อง	ก้อง	ไม่ก้อง	ก้อง	ไม่ก้อง	ไม่ก้อง	ก้อง	ไม่ก้อง	ก้อง	ไม่ก้อง
นาสิก			m [m]		n [n]			ngi [ɲ]		ng [ŋ]
หยุด	ไม่พ่นลม	p [p]		t [t]					k[k]
หยุด	พ่นลม	ph [pʰ]		th [tʰ]					kh[kʰ]
กักเสียดแทรก	ไม่พ่นลม			ch [ʦ]		ch [ʧ]	chi [ʨ]
กักเสียดแทรก	พ่นลม			chh [ʦʰ]		chh [ʧʰ]	chhi [ʨʰ]
เสียดแทรก		f [f]	v [v]	s [s]		s [ʃ]	si [ɕ]				h [h]
เปิด								y [j]
ข้างลิ้น					l [l]

สระ

เสียงสระในภาษาฮากกาแสดงด้วยอักษรดังต่อไปนี้

	สระหน้า	สระกลาง	สระหลัง
สระปิด	i [i]	ṳ [ɨ]	u [u]
สระกลาง	e [e]	er [ə]	o [o]
สระเปิด	a [a]

ตัวสะกด

ภาษาฮากกามีเสียงตัวสะกดทั้งหมด 6 เสียง แสดงดังในตารางต่อไปนี้


	ริมฝีปาก	ปุ่มเหงือก	เพดานอ่อน
ตัวสะกดนาสิก	-m [m]	-n [n]	-ng [ŋ]
ตัวสะกดหยุด	-p [p̚]	-t [t̚]	-k [k̚]

วรรณยุกต์

เสียงวรรณยุกต์แสดงโดยเครื่องหมายเสริมสัทอักษร โดยระดับเสียงของวรรณยุกต์ในภาษาฮากกาไต้หวันแสดงดังในตารางนี้

เขียน	ระดับเสียง สำเนียงซื่อเซี่ยน	ระดับเสียง สำเนียงไห่ลู่	ตัวอย่างคำศัพท์
◌̂	24	53	夫 fû
◌̀	11	55	扶 fù
◌́	31	24	府 fú
ไม่เขียน	55	11	富 fu
◌̊	55	33	護 fů
ไม่เขียน	2	5	福 fuk
◌̍	5	2	服 fu̍k

อ้างอิง

"《客語聖經 : 現代台灣客語譯本》序言". 賴永祥長老史料庫. 台灣聖經公會. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-14. สืบค้นเมื่อ 2019-08-28.
台灣的北四縣腔為[i̯]；南四縣腔為[j]（或[ji̯]、[i̯]）；海陸腔為[ʒ]。
er[]用于海陆、饶平二腔，读音又作[]。
客家語拼音聲調表。收錄於客家委員會。(2019)。客語能力認證基本詞彙－初級四縣腔(頁24)。

[1] "《客語聖經 : 現代台灣客語譯本》序言". 賴永祥長老史料庫. 台灣聖經公會. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-14. สืบค้นเมื่อ 2019-08-28.

[2] 台灣的北四縣腔為[i̯]；南四縣腔為[j]（或[ji̯]、[i̯]）；海陸腔為[ʒ]。

[3] r[]用于海陆、饶平二腔，读音又作[]。

[4] 客家語拼音聲調表。收錄於客家委員會。(2019)。客語能力認證基本詞彙－初級四縣腔(頁24)。