Orange Revolution

การปฏิวัติสีส้ม (ยูเครน: Помаранчева революція, อักษรโรมัน: Pomarancheva revoliutsiia) เป็นการประท้วงที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองอย่างรุนแรงภายในประเทศยูเครนตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2547 จนถึงเดือนมกราคม พ.ศ. 2548 ซึ่งมีการขยายตัวเป็นอย่างมากโดยเป็นผลมาจากความมุ่งหมายของประชาชนทั่วไป ซึ่งมีสาเหตุจากผล รอบที่สองซึ่งถูกอ้างว่ามีการทุจริตขนานใหญ่ รวมไปถึงการโกงเลือกตั้งและการข่มขู่ผู้มีสิทธิเลือกตั้ง การประท้วงในครั้งนี้มีผู้ร่วมประท้วงหลายพันคนต่อวัน ซึ่งส่วนใหญ่ปักหลักอยู่ที่กรุงเคียฟ เมืองหลวงของยูเครน โดยใช้วิธีการต่าง ๆ ได้แก่ การดื้อแพ่ง และการนัดหยุดงานทั่วไป

ผู้ประท้วงรวมตัวกันหน้าจัตุรัสอิสรภาพ (Independence Square) ในกรุงเคียฟเมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2547

การประท้วงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วหลังมีการรายงานจากผู้สังเกตการณ์ทั้งในและนอกประเทศรวมถึงความรู้สึกของสาธารณชนทั่วไป ซึ่งมองว่าผลการเลือกตั้งรอบที่สองเมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2547 ระหว่างผู้นำทั้งสองซึ่งได้แก่ และ ถูกเจ้าหน้าที่โกงเพื่อสนับสนุนฝ่ายผู้นำคนที่สอง การประท้วงซึ่งเกิดขึ้นทั่วประเทศบรรลุวัตถุประสงค์เมื่อผลการเลือกตั้งรอบที่สองในครั้งนั้นเป็นโมฆะ และได้สั่งให้จัดการเลือกตั้งใหม่ในวันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2547 โดยการเลือกตั้งใหม่ในครั้งนี้ก็มีผู้สังเกตการณ์จากทั้งในและนอกประเทศเข้ามาจับตาสังเกตการณ์อย่างเข้มข้น ผลการเลือกตั้งในครั้งใหม่นี้มีกระแสตอบรับว่าเป็นไปอย่างเสรีและยุติธรรม และปรากฏว่ายุชแชนกอชนะการเลือกตั้งด้วยคะแนนเสียงร้อยละ 52 ในขณะที่ยานูกอวึชได้คะแนนเสียงเพียงร้อยละ 44 ส่งผลให้ทางการประกาศให้ยุชแชนกอเป็นฝ่ายชนะอย่างเป็นทางการ และเมื่อเขาเริ่มเข้ารับตำแหน่งเมื่อ 23 มกราคม พ.ศ. 2548 ในกรุงเคียฟ การปฏิวัติสีส้มก็ได้ยุติลง แต่ต่อมา การประท้วงดังกล่าวถูกมองในแง่ลบจากแวดวงกลุ่มผู้สนับสนุนรัฐบาลในประเทศเบลารุสและประเทศรัสเซีย

ใน ยานูกอวึชได้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดียูเครนต่อจากยุชแชนกอ หลังจากที่และผู้สังเกตการณ์นานาชาติรายงานว่าการเลือกตั้งในครั้งนั้นเป็นไปอย่างยุติธรรม

อ้างอิง

1. Kuzio, Taras (March 2007). "Oligarchs, Tapes and Oranges: 'Kuchmagate' to the Orange Revolution". Journal of Communist Studies and Transition Politics (ภาษาอังกฤษ). 23 (1): 30–56. doi:10.1080/13523270701194839. ISSN 1352-3279.
2. Karatnycky, Adrian (2005). "Ukraine's Orange Revolution". Foreign Affairs. 84 (2): 35–52. doi:10.2307/20034274. ISSN 0015-7120. JSTOR 20034274.
3. Andrew Wilson, "Ukraine's 'Orange Revolution' of 2004: The Paradoxes of Negotiation", in and (eds.), Civil Resistance and Power Politics: The Experience of Non-violent Action from Gandhi to the Present, Oxford University Press, 2009, pp. 295–316.[1] 20 มีนาคม 2017 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
4. Karatnycky, Adrian (2015-09-15). "Ukraine's Orange Revolution". Foreign Affairs: America and the World (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0015-7120. จากแหล่งเดิมเมื่อ 23 May 2020. สืบค้นเมื่อ 2020-05-28.
5. Paul Quinn-Judge, Yuri Zarakhovich, The Orange Revolution 23 กรกฎาคม 2019 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Time, 28 November 2004
6. Ukraine is Not Russia:Comparing Youth Political Activism 16 พฤษภาคม 2014 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน by , , 2006
   (ในภาษารัสเซีย) «В оранжевых и радужных трусах» In orange and red shorts 29 มกราคม 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, (25 January 2013)
7. Polityuk, Pavel; Balmforth, Richard (15 February 2010). "Yanukovich declared winner in Ukraine poll". The Independent. London. จากแหล่งเดิมเมื่อ 5 July 2018. สืบค้นเมื่อ 7 September 2017.
   "Viktor Yanukovych sworn in as Ukraine president". BBC News. 25 February 2010. จากแหล่งเดิมเมื่อ 5 July 2018. สืบค้นเมื่อ 24 January 2011.