ร ฐช ยป ระ อ กษรโรม น Jaipur เป นร ฐมหาราชาในอ นเด ยในสม ย และบร ต ชราช ร ฐลงนามในให ก บอ งกฤษในป 1818 และอ นเด ยซ งพ งไ

รัฐชัยปุระ (อักษรโรมัน: Jaipur) เป็นรัฐมหาราชาในอินเดียในสมัย และบริติชราช รัฐลงนามในให้กับอังกฤษในปี 1818 และอินเดียซึ่งพึ่งได้รับเอกราชในปี 1947 หลังการรวมเข้ากับอินเดียอย่างเป็นทางการ รัฐบาลอินเดียได้มอบเงินชดเชยแก่มหาราชา และยังคงยืนยันให้มีสิทธิพิเศษบางประการอยู่ รวมถึงยังสามารถใช้นามว่า มหาราชาแห่งชัยปุระ ได้ เรื่อยมาจนถึงปี 1971 หลังมีการประกาศใช้

รัฐชัยปุระ

1128–1949

Flag (c. 1699–1818)

ตราแผ่นดิน

แผนที่รัฐชัยปุระใน

สถานะ

ราชาธิปไตย เอกราช (1128–~1557 CE)
ของโชธปุระ from (~1557–1562 CE)
ของโมกุล (1562–1790 CE)
ของ from (1790–1818 CE)
รัฐมหาราชา ของอังกฤษ (1818–1858 CE) and British India (1858–1947 CE)
ราชอาณาจักรในนาม ของประเทศอินเดีย (1949–ปัจจุบัน)

เมืองหลวง

ชัยปุระ

ภาษาทั่วไป

,
ฮินดี

การปกครอง

ราชาธิปไตย
(1128–1818; 1947–1949)
รัฐมหาราชา
(1818–1947)

• 1128

ดูลหะ รายะ (แรก)

• 1922–1949

(ท้าย)

ประวัติศาสตร์

• ก่อตั้ง

1128

• เข้าร่วมอินเดีย

1949

สกุลเงิน

ถัดไป

ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ

รัฐราชสถาน
ประเทศอินเดีย

ชื่อเดิมของรัฐคืออาเมร์ (Amer) ตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 เรื่อยมาถึงปี 1727 ที่ซึ่งมีการสร้างราชธานีขึ้นใหม่ในชื่อ ชยปุร (ชัยปุระในปัจจุบัน) จึงได้เปลี่ยนชื่อรัฐใหม่เป็นรัฐชัยปุระเรื่อยมา

อ้างอิง

อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ ramusack-pol-integration
Copland, Ian (16 May 2002), The princes of India in the endgame of empire, 1917–1947, Cambridge Studies in Indian History and Society, Cambridge University Press, p. 1, ISBN , Between 1947 and 1949 all 600-odd ruling princes in India were pensioned off and their ancestral domains—the so-called 'princely states'—were submerged in the bodypolitic of the Indian union. Nowadays the few former rulers still alive are just ordinary citizens, while the ex-states survive—if at all—only in attenuated shape as components of larger administrative units. As a practical system of governance monarchy in India has been consigned to the dustbin of history.
"The Constitution (26 Amendment) Act, 1971", indiacode.nic.in, Government of India, 1971, สืบค้นเมื่อ 9 November 2011
Schmidt, Karl J. (1995). An atlas and survey of South Asian history. M.E. Sharpe. p. 78. ISBN . Although the Indian states were alternately requested or forced into union with either India or Pakistan, the real death of princely India came when the Twenty-sixth Amendment Act (1971) abolished the princes' titles, privileges, and privy purses.
Princely States of India

[ramusack-pol-integration-1] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ ramusack-pol-integration

[copland-2] Copland, Ian (16 May 2002), The princes of India in the endgame of empire, 1917–1947, Cambridge Studies in Indian History and Society, Cambridge University Press, p. 1, ISBN , Between 1947 and 1949 all 600-odd ruling princes in India were pensioned off and their ancestral domains—the so-called 'princely states'—were submerged in the bodypolitic of the Indian union. Nowadays the few former rulers still alive are just ordinary citizens, while the ex-states survive—if at all—only in attenuated shape as components of larger administrative units. As a practical system of governance monarchy in India has been consigned to the dustbin of history.

[1971b-3] "The Constitution (26 Amendment) Act, 1971", indiacode.nic.in, Government of India, 1971, สืบค้นเมื่อ 9 November 2011

[4] Schmidt, Karl J. (1995). An atlas and survey of South Asian history. M.E. Sharpe. p. 78. ISBN . Although the Indian states were alternately requested or forced into union with either India or Pakistan, the real death of princely India came when the Twenty-sixth Amendment Act (1971) abolished the princes' titles, privileges, and privy purses.

[5] Princely States of India