Hideki Shirakawa

ฮิเดกิ ชิรากาวะ (ญี่ปุ่น: 白川 英樹; โรมาจิ: Shirakawa Hideki; เกิดวันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2479) เป็นนักเคมีและวิศวกรชาวญี่ปุ่น และดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์เกียรติคุณประจำและ เป็นที่รู้จักจากการค้นพบพอลิเมอร์ที่สามารถนำไฟฟ้าได้ และได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี พ.ศ. 2543 ร่วมกับและ

ฮิเดกิ ชิรากาวะ
เกิด	(1936-08-20) สิงหาคม 20, 1936 (87 ปี) โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
สัญชาติ	ญี่ปุ่น
ศิษย์เก่า	สถาบันเทคโนโลยีแห่งโตเกียว
มีชื่อเสียงจาก	พอลิเมอร์นำไฟฟ้า
รางวัล	รางวัลโนเบลสาขาเคมี (พ.ศ. 2543) (เครื่องราชอิสริยาภรณ์วัฒนธรรม) (พ.ศ. 2543)
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
สาขา	เคมี
สถาบันที่ทำงาน	มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย
มีอิทธิพลต่อ

ประวัติ

ฮิเดกิ ชิรากาวะเกิดที่กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่นในครอบครัวของแพทย์ทหาร และได้ย้ายติดตามครอบครัวของบิดาไปอยู่ที่แมนจูกัวและไต้หวันในวัยเด็ก ต่อมาในปี พ.ศ. 2487 ได้ย้ายกลับมาที่ประเทศญี่ปุ่นไปอยู่บ้านเกิดของมารดาที่เมืองทากายามะ จังหวัดกิฟุ

ชิรากาวะจบการศึกษาและได้รับปริญญาวิศวกรรมศาสตรบัณฑิตสาขาวิศวกรรมเคมีจากสถาบันเทคโนโลยีแห่งโตเกียวในปี พ.ศ. 2504 หลังจากนั้นได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตจากสถาบันเดียวกันในปี พ.ศ. 2509 หลังจากนั้นได้เข้าทำงานเป็นผู้ช่วยวิจัยที่ห้องปฏิบัติการทรัพยากรเคมีที่สถาบันเทคโนโลยีแห่งโตเกียว

งานวิจัย

ขณะที่ทำงานเป็นผู้ช่วยวิจัยที่สถาบันเทคโนโลยีแห่งโตเกียวนั้น ชิรากาวะได้ค้นพบซึ่งมีลักษณะปรากฏคล้ายกับโลหะ เมื่อมาเยี่ยมสถาบันเทคโนโลยีแห่งโตเกียวในปี พ.ศ. 2518 แมกเดอร์มิดสนใจผลการค้นพบนี้ของชิรากาวะมาก และได้ชักชวนให้ชิรากาวะมาเป็นนักวิจัยหลังปริญญาเอกที่ห้องปฏิบัติการของเขาที่มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียในปีถัดมา ทั้งสองร่วมกับนักฟิสิกส์อีกหนึ่งคนคือได้ร่วมกันพัฒนาคุณสมบัติการนำไฟฟ้าของพอลิอะเซทิลีน ซึ่งในปี พ.ศ. 2520 พวกเขาพบว่าเมื่อนำพอลิเมอร์ไปทำปฏิกิริยา (โดป) ด้วยไอของไอโอดีนจะได้พอลิเมอร์ที่มีคุณสมบัติการนำไฟฟ้าดีขึ้น ซึ่งนำไปสู่รางวัลโนเบลสาขาเคมีที่ได้รับร่วมกันในปี พ.ศ. 2543

ในปี พ.ศ. 2522 ชิรากาวะดำรงตำแหน่งเป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์ที่ ก่อนจะเลื่อนชั้นขึ้นเป็นศาสตราจารย์ในอีกสามปีถัดมา

รางวัลโนเบล

ชิรากาวะได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี พ.ศ. 2543 ร่วมกับและจากมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียจากการค้นพบและพัฒนาพอลิเมอร์นำไฟฟ้า (conductive polymer) โดยเป็นชาวญี่ปุ่นคนแรกที่ไม่ได้จบจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติทั้งเจ็ดที่ได้รับรางวัลโนเบล และเป็นชาวญี่ปุ่นคนที่สองที่ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี และในปีเดียวกันชิรากาวะได้รับพระราชทาน(เครื่องราชอิสริยาภรณ์วัฒนธรรม)ด้วย

มุมมองส่วนตัว

ชิรากาวะได้ให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์เดอะเจแปนไทมส์ว่าเขาไม่ต้องการให้รางวัลโนเบลได้รับความสนใจจากสื่อมวลชนมากเกินไป และหวังว่างานวิจัยด้านอื่นนอกเหนือจากสาขาของรางวัลโนเบลจะได้รับความสนใจเช่นนั้นบ้าง เขามองว่าสังคมที่งานวิจัยหลากหลายแขนงได้รับการยอมรับจะสามารถรับมือกับความเปลี่ยนแปลงได้ดีกว่า

อ้างอิง

1. "Hideki Shirakawa - Biographical". NobelPrize.org. Nobel Media AB 2018. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= ((help))
2. Shirakawa, Hideki; Louis, Edwin J.; MacDiarmid, Alan G.; Chiang, Chwan K.; Heeger, Alan J. (1977). "Synthesis of electrically conducting organic polymers: halogen derivatives of polyacetylene, (CH)_x". Journal of the Chemical Society, Chemical Communications (16): 578–580. doi:10.1039/C39770000578. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= ((help))
3. "The Nobel Prize in Chemistry 2000". NobelPrize.org. Nobel Media AB 2018. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= ((help))
4. "Nobel chemist to get Order of Culture". เดอะเจแปนไทมส์. 25 ตุลาคม พ.ศ. 2543. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม พ.ศ. 2562. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= ((help))
5. . เดอะเจแปนไทมส์. 16 ตุลาคม พ.ศ. 2559. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 กันยายน พ.ศ. 2560. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date=, |date= และ |archive-date= ((help))