Gladius

กลาดิอุส (ละติน: Gladivs) แปลว่า "ดาบ" ถูกค้นพบครั้งแรก ณ สาธารณรัฐโรมัน 300 ปีก่อนคริสตกาล เป็นอาวุธซึ่งใช้กันอย่างแพร่หลายในสมัยที่โรมันรุ่งเรือง กลาดิอุสมีความยาวประมาณ 60 เซนติเมตร ซึ่งจะแตกต่างจากดาบทั่วไปเพราะกลาดิอุสถูกออกแบบมาเพื่อแทงโดยเฉพาะ จึงมีรูปร่างที่กะทัดรัด ส่วนปลายของดาบเรียวแหลมทำให้ผู้ใช้สามารถใช้มันทิ่มแทงได้อย่างคล่องแคล่ว

กลาดิอุส
ดาบปอมเปอีที่จำลองขึ้น
ชนิด
แหล่งกำเนิด	โรมโบราณในชื่อกลาดิอุส, มีต้นกำเนิดจากชาวเคลต์ในยุโรป
บทบาท
ประจำการ	ศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสต์ศักราช - คริสต์ศตวรรษที่ 3
ผู้ใช้งาน	กองทหารโรมัน, กองกำลังอื่นที่ได้รับอิทธิพลโรมัน
สงคราม	สาธารณรัฐโรมันและจักรวรรดิโรมัน
ข้อมูลจำเพาะ
มวล	1.2–1.6 kg (2.6–3.5 lb)
ความยาว	64–81 ซm (25–32 in)
ความยาวใบมีด	60–68 ซm (1.97–2.23 ft)
ความกว้าง	4–8 ซm (1.6–3.1 in)
ประเภท	เหล็กกล้าที่มีปริมาณคาร์บอนแตกต่างกันไป, ปลายแหลม, คมสองด้าน
ชนิด	ไม้, กระดูก หรืองาช้าง

กลาดิอุสถูกใช้เป็นอาวุธหลักของกองทหารโรมันในการสงคราม ทหารโรมันจะถือดาบกลาดิอุสในมือขวาและถือโล่หรือสกูตูง (Scutum) ในมือซ้าย และเดินหน้าในลักษณะโล่ต่อโล่มีช่องว่างระหว่างโล่เล็กน้อยเพื่อใช้ในการแทงดาบกลาดิอุสเข้าใส่ข้าศึก ซึ่งในการเข้าปะทะทหารโรมันจะใช้โล่ที่ใหญ่และหนักเข้ากระแทกข้าศึกก่อนที่จะแทงดาบกลาดิอุสผ่านช่องว่างเล็ก ๆ ระหว่างโล่เพื่อปลิดชีพข้าศึก ซึ่งเมื่อทหารแถวหน้าต่อสู้จนเหนื่อยอ่อนแล้วจะมีการสลับตำแหน่งเอาทหารแถวถัดไปขึ้นมาแทนที่ในแนวหน้า ด้วยความมีระเบียบวินัยและอาวุธที่ทันสมัย กองทหารโรมันจึงเป็นกองทัพที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรที่สุดในยุคนั้น^[]

กลาดิอุสเกิดในยุคเหล็ก ถูกสร้างโดยใช้เหล็กเป็นวัตถุดิบซึ่งมีความแข็งแกร่งกว่าทองแดง สัมฤทธิ์ และทองเหลืองมาก กลาดิอาตอร์ได้ใช้กลาดิอุสเป็นอาวุธหลักในการต่อสู้

อ้างอิง

• Gladius จาก weapon.in.th^[]