Duracell

ดูราเซลล์ อิงก์. (อังกฤษ: Duracell Inc.) เป็นบริษัทผู้ผลิตสัญชาติอเมริกันของเบิร์กเชียร์แฮทาเวย์ ซึ่งผลิตแบตเตอรีและระบบพลังงานอัจฉริยะ บริษัทมีต้นกำเนิดใน ค.ศ. 1920 โดยผ่านผลงานของ และ รวมถึงการก่อตั้งพี.อาร์. มัลลอรีคอมปานี

ดูราเซลล์ อิงก์.

ประเภท
ก่อตั้ง	ค.ศ. 1924; 100 ปีที่แล้ว (1924) (ในฐานะ)
ผู้ก่อตั้ง
สำนักงานใหญ่	สหรัฐ เจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์
ผลิตภัณฑ์	แบตเตอรีและและระบบไฟฟ้าอัจฉริยะ
รายได้	2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (ค.ศ. 2015)
พนักงาน	2,700 คน
บริษัทแม่	เบิร์กเชียร์แฮทาเวย์
บริษัทในเครือ	ดูราเซลล์ (ยูเค) ลิมิเต็ด ดูราเซลล์ไชนาลิมิเต็ด ดูราเซลล์แบตเตอรีส์ เบ.เว.เบ.อา ดูราเซลล์แบตเตอรีส์ลิมิเต็ด
เว็บไซต์	www.duracell.com

ด้วยการควบรวมและซื้อกิจการหลายครั้ง ดูราเซลล์เข้ามาเป็นเจ้าของโดยกลุ่มผลิตภัณฑ์เพื่อผู้บริโภคพรอคเตอร์ แอนด์ แกมเบิล (พีแอนด์จี) กระทั่งในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2014 พีแอนด์จีบรรลุข้อตกลงในการขายบริษัทให้แก่เบิร์กเชียร์แฮทาเวย์ผ่านการโอนหุ้น ภายใต้ข้อตกลงดังกล่าว เบิร์กเชียร์แฮทาเวย์ได้แลกเปลี่ยนหุ้นที่ถืออยู่ในพีแอนด์จีเพื่อเป็นเจ้าของธุรกิจดูราเซลล์

ประวัติ

ต้นกำเนิด

ดูราเซลล์เกิดจากความร่วมมือของนักวิทยาศาสตร์ชื่อซามูเอล รูเบน และนักธุรกิจชื่อฟิลิป โรเจอส์ มัลลอรี ซึ่งพบกันในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1920 แห่ง สหรัฐ ได้ย้ายสำนักงานใหญ่ไปที่อินเดียแนโพลิส รัฐอินดีแอนา ใน ค.ศ. 1924 โดยบริษัทได้ผลิตสำหรับอุปกรณ์ทางทหาร ซึ่งเหนือกว่าที่ใช้ในเกือบทุกการใช้งาน ส่วนใน ค.ศ. 1956 พี. อาร์. มัลลอรีแอนด์โค. ได้เข้าซื้อกิจการเจเนอรัลดรายแบตเตอรีส์, อิงก์. (GDB) โดยมีสำนักงานใหญ่อยู่ที่คลีฟแลนด์ รัฐโอไฮโอ เจเนอรัลดรายแบตเตอรีส์, อิงก์. เป็นผู้ผลิตถ่านคาร์บอนซิงค์รายใหญ่อันดับสามของสหรัฐ และผลิตถ่านปรอทภายใต้ใบอนุญาตจากพี.อาร์. มัลลอรี ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองและหลังสงครามจนกระทั่งเข้าซื้อกิจการใน ค.ศ. 1956 ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1950 โกดักได้เปิดตัวกล้องที่มีแฟลช การออกแบบดังกล่าวต้องการถ่านคาร์บอนซิงค์ขนาดใหม่ และถ่านขนาดสามเอได้รับการพัฒนา

ไฟฉายดูราเซลล์นับตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1980

ใน ค.ศ. 1964 คำว่า "ดูราเซลล์" ได้รับการนำมาใช้เป็นแบรนด์ จากความหมายของ "ถ่านที่ทนทาน" จนกระทั่งถึง ค.ศ. 1980 แบตเตอรียังมีแบรนด์มัลลอรีเปิดทาง

การพัฒนา

พี.อาร์. มัลลอรี ถูกซื้อกิจการโดยดาร์ตอินดัสทรีส์ใน ค.ศ. 1978 ซึ่งรวมเข้ากับใน ค.ศ. 1980 ส่วนบริษัทได้ซื้อดูราเซลล์ใน ค.ศ. 1988 และนำบริษัทสู่การเป็นบริษัทมหาชนใน ค.ศ. 1989 โดยที่ได้ซื้อกิจการมูลค่า 7 พันล้านดอลลาร์ใน ค.ศ. 1996

ใน ค.ศ. 2005 บริษัทพรอคเตอร์ แอนด์ แกมเบิล ได้ซื้อกิจการยิลเลตต์ซึ่งเป็นบริษัทแม่ของดูราเซลล์ในราคา 57 พันล้านดอลลาร์

ครั้นในเดือนกันยายน ค.ศ. 2011 ดูราเซลล์ และ ลิมิเต็ด ได้เริ่มต้นการร่วมทุนที่เรียกว่าดูราเซลล์เพาเวอร์แมต เพื่อผลิตเครื่องชาร์จไร้สายขนาดเล็กสำหรับโทรศัพท์เคลื่อนที่รวมถึงอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ขนาดเล็ก โดยพรอคเตอร์ แอนด์ แกมเบิล ถือหุ้น 55 เปอร์เซ็นต์ของหุ้นในกิจการร่วมค้า และเพาเวอร์แมต 45 เปอร์เซ็นต์

อ้างอิง

1. Coolidge, Alexander (March 1, 2016). "Duracell leaves P&G fold". Cincinnati. จากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ March 1, 2016.
2. "Subsidiaries of the Registrant". www.sec.gov. จากแหล่งเดิมเมื่อ 31 May 2016. สืบค้นเมื่อ 12 February 2018.
3. "P&G Completes Exchange of Duracell to Berkshire Hathaway". Business Wire. February 29, 2016. จากแหล่งเดิมเมื่อ March 1, 2016. สืบค้นเมื่อ February 29, 2016.
4. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-11-30. สืบค้นเมื่อ 2011-12-05.{{}}: CS1 maint: archived copy as title ()
5. Annual Report of P. R. Mallory for 1956
6. Gilpin, Kenneth N. (September 13, 1996). "Gillette to Buy Duracell for $7 Billion". New York Times. จากแหล่งเดิมเมื่อ March 7, 2016. สืบค้นเมื่อ March 2, 2016.
7. "P&G to acquire Gillette for $57bn". BBC News. January 28, 2005. จากแหล่งเดิมเมื่อ August 27, 2017. สืบค้นเมื่อ March 3, 2016.
8. Melanson, Donald (September 15, 2011). "Power mat and Duracell forming joint venture to 'globalize wireless charging'". Engadget. จากแหล่งเดิมเมื่อ April 26, 2016. สืบค้นเมื่อ March 2, 2016.

อ่านเพิ่ม

• Hintz, Eric S., "Portable Power: Inventor Samuel Ruben and the Birth of Duracell," Technology and Culture, 50 (Jan. 2009), 24–57.

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ดูราเซลล์
• เว็บไซต์ทางการ