แมลงท บแมลงท บกลมขาเข ยว Sternocera aequisignata เป นชน ดท พบได ในภาคกลางของไทยการจำแนกช นทางว ทยาศาสตร อาณาจ กร Animali

แมลงทับ

แมลงทับกลมขาเขียว (Sternocera aequisignata) เป็นชนิดที่พบได้ในภาคกลางของไทย
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Animalia
ไฟลัม:	Arthropoda
ชั้น:	Insecta
อันดับ:	Coleoptera
อันดับย่อย:
อันดับฐาน:
วงศ์ใหญ่:
วงศ์:	, 1815
วงศ์ย่อย
†

แมลงทับ เป็นแมลงในอันดับแมลงปีกแข็ง (Coleoptera) โดยจัดอยู่ในวงศ์ Buprestidae

แมลงทับมีรูปร่างโดยรวม คือ มีลำตัวยาวโค้งนูน ส่วนที่เป็นปีกแข็งมีความแข็งมาก หัวมีขนาดเล็กซ่อนอยู่ใต้อกปล้องแรกซึ่งโค้งมนเรียวไปทางหัวเชื่อมกับอกปล้องกลางซึ่งกว้างกว่าส่วนอื่น ๆ ท้องมนเรียวไปทางปลายหาง ปีกแข็งหุ้มส่วนท้องจนหมด มีหนวดที่เป็นแบบใบไม้ มีลักษณะเด่น คือ มีสีสันที่สวยงามมาก หลายชนิด หลายสกุลมีสีเงางามแวววาวราวกับอัญมณี หลายชนิดเป็นสีที่หลากหลาย ทั้ง น้ำเงิน, แดง, ดำ และเหลือง จึงทำให้แมลงทับถูกมนุษย์จับนำมาใช้ทำเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ มานานแล้วในหลายชนชาติ

แมลงทับพบในเขตร้อนและทั่วโลก ปัจจุบันพบแล้วกว่า 15,000 ชนิด ใน 450 สกุล และที่สูญพันธุ์ไปแล้วเป็นซากดึกดำบรรพ์กว่า 100 ชนิด บางชนิดมีความยาวถึง 77 มิลลิเมตร

แมลงทับเมื่อขยายพันธุ์ จะเจาะเข้าไปวางไข่ในต้นไม้หรือวางไข่ไว้ในดินใกล้รากของไม้ที่ตัวจะกินเป็นอาหาร จึงนับเป็นแมลงศัตรูพืชอีกจำพวกหนึ่ง ซึ่งแมลงทับใช้เวลาในการเป็นไข่-ตัวหนอน-ดักแด้ราว 1 ปี เหมือนเช่นแมงคีมหรือด้วงกว่าง อันเป็นแมลงปีกแข็งแต่ต่างวงศ์กัน

แมลงทับนับเป็นแมลงปีกแข็งที่บินได้เร็วและสูงมาก และเมื่อถูกรบกวนจะมีพฤติกรรมแกล้งตาย โดยจะอยู่เฉย ๆ หรือหล่นจากต้นไม้ที่เกาะอยู่เพื่อลวงศัตรูให้เข้าใจผิดว่าตายแล้ว

สำหรับแมลงทับชนิดที่พบในประเทศไทย มีอยู่ 2 ชนิดที่พบได้บ่อยที่สุด คือ แมลงทับกลมขาเขียว (Sternocera aequisignata) พบมากในภาคกลาง และ (S . ruficornis) พบมากในภาคอีสาน ซึ่งทั้ง 2 ชนิดนี้กินใบอ่อนของมะขามเทศเป็นอาหาร และมีสีเขียวเหลือบทองเป็นมันแวววาวทั้งคู่ ซึ่งปัจจุบันนี้ได้มีความพยายามของทางการที่จะอนุรักษ์สายพันธุ์ของแมลงทับมิให้สูญพันธุ์ และมีการนำเอาปีกแมลงทับทั้ง 2 ชนิดนี้ทำเป็นงานหัตถกรรมชนิดต่าง ๆ ในโครงการพระราชดำริ ศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพพิเศษ บางไทร จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ

อ้างอิง

. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2011.
"The first fossil buprestids from the Middle Jurassic Jiulongshan Formation of China (Coleoptera: Buprestidae)". Zootaxa. 2745: 53–62. 2011. (ในภาษาอังกฤษ).
เรื่องที่ ๖ การตลาดและการส่งออกศิลปหัตถกรรม / การตั้งโรงฝึกศิลปาชีพในส่วนกลาง. สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ. Vol. 21. มูลนิธิสารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน.

บรรณานุกรม

Bellamy, C.L. & Nelson, G.H. (19 มิถุนายน 2002): Buprestidae. ใน: Arnett, Ross H. Jr. & Thomas, Michael C.: American Beetles (Volume II). CRC Press. ISBN .
Akiyama, K. & S. Ohmomo. 2000. The Buprestid Beetles of the World. Iconographic Series of Insects 4. ISBN . 341 หน้า. ภาพสีประกอบ 120 ภาพ.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Buprestidae
ภาพ ที่ Flickr
Jewel Beetle ภาพถ่ายรายละเอียดสูงที่ Western Australian Museum

[1] . พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2011.

[2] "The first fossil buprestids from the Middle Jurassic Jiulongshan Formation of China (Coleoptera: Buprestidae)". Zootaxa. 2745: 53–62. 2011. (ในภาษาอังกฤษ).

[3] เรื่องที่ ๖ การตลาดและการส่งออกศิลปหัตถกรรม / การตั้งโรงฝึกศิลปาชีพในส่วนกลาง. สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ. Vol. 21. มูลนิธิสารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน.