3เอ็ม

3เอ็ม (อังกฤษ: 3M Company) เดิมชื่อ บริษัทเหมืองแร่และการผลิตมินนิโซตา (Minnesota Mining and Manufacturing Company) เป็นบริษัทข้ามชาติสัญชาติอเมริกันที่ดำเนินงานในด้านอุตสาหกรรม ความปลอดภัยพนักงาน การดูแลสุขภาพ และสินค้าอุปโภคบริโภค มีผลิตภัณฑ์มากกว่า 60,000 รายการภายใต้ตราสินค้าต่าง ๆ เช่น กาว สารกัดกร่อน ลามิเนต ผลิตภัณฑ์กันไฟลามเชิงรับ อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล ฟิล์มติดกระจก ฟิล์มป้องกันสี ผลิตภัณฑ์ทางการแพทย์ ผลิตภัณฑ์ทันตกรรม วัสดุเชื่อมต่อ ฉนวนไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ ผลิตภัณฑ์ดูแลรักษารถยนต์ วงจรอิเล็กทรอนิกส์ และฟิล์มกรองแสง สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในเมเปิลวูด ชานเมืองเซนต์พอล รัฐมินนิโซตา

บริษัท 3เอ็ม จำกัด (มหาชน)
3M Company

สำนักงานใหญ่ของ3เอ็ม ในเมือง รัฐมินนิโซตา
ชื่อเดิม	บริษัทเหมืองแร่และการผลิตมินนิโซตา (1902–2002)
ประเภท	มหาชน
การซื้อขาย	เอ็นวายเอสอี: MMM ร่วมคำนวณในดัชนี DJIA S&P 500
ISIN	US88579Y1010
อุตสาหกรรม	หลากหลาย
ก่อตั้ง	13 มิถุนายน 1902; 122 ปีก่อน (1902-06-13)
ผู้ก่อตั้ง	เจ. แดนลีย์ บัดด์ เฮนรี่ เอส. ไบรอัน วิลเลียม เอ. มักกอนาเกิล จอห์น ดวาน เฮอร์มอน ดับเบิลยู. เคเบิล
สำนักงานใหญ่	รัฐมินนิโซตา , สหรัฐอเมริกา
พื้นที่ให้บริการ	ทั่วโลก
บุคลากรหลัก	ไมก์ โรแมน (ประธาน และ CEO)
รายได้	34,220 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
รายได้จากการดำเนินงาน	6,540 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
รายได้สุทธิ	5,790 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
สินทรัพย์	46,460 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
ส่วนของผู้ถือหุ้น	14,720 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
พนักงาน	ป. 92,000 คน (2022)
เว็บไซต์	3m.com

3เอ็ม ทำยอดขายรวมได้ 35,400 ล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2021 และอยู่ในอันดับที่ 102 ในรายชื่อบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกาโดยนิตยสาร เมื่อพิจารณาจากรายได้ทั้งหมด ในปี 2021 บริษัทมีพนักงานประมาณ 95,000 คนและการดำเนินธุรกิจในกว่า 70 ประเทศทั่วโลก มีบริษัทสาขาต่างประเทศไม่กี่แห่ง เช่น อินเดีย ญี่ปุ่น และแคนาดา

ในเดือนมิถุนายน 2023 3เอ็มได้บรรลุข้อตกลงในการจ่ายเงินมากกว่า 10,000 ล้านเหรียญสหรัฐให้กับระบบประปาสาธารณะของประเทศ เพื่อแก้ไขข้อเรียกร้องเกี่ยวกับการปนเปื้อนในน้ำของบริษัทจากสาร PFAS หรือที่เรียกว่าสารเคมีตลอดกาล

ประวัติ

วันที่ 13 มิถุนายน ค.ศ. 1902 นักธุรกิจ 5 คนได้ร่วมกันก่อตั้งบริษัทเหมืองแร่และการผลิตแห่งมินนิโซตา (Minnesota Mining and Manufacturing Company) ขึ้นที่เมือง รัฐมินนิโซตา เพื่อดำเนินธุรกิจเหมืองแร่ โดยมีเป้าหมายคือการขุดแร่คอรันดัม แต่กลับล้มเหลวเพราะแร่ในเหมืองนั้นเป็นแร่ซึ่งไม่มีมูลค่าทางการค้า

ผู้ร่วมก่อตั้งบริษัท จอห์น ดวาน ได้ระดมทุนเพื่อแลกกับหุ้น ต่อมาเอ็ดการ์ โอเบอร์ และ ได้เข้ามาบริหารบริษัทในปี 1905 บริษัทย้ายไปที่เมือง และเริ่มวิจัยและผลิตกระดาษทราย (William L. McKnight) ซึ่งต่อมากลายเป็นผู้บริหารคนสำคัญ ได้เข้าร่วมบริษัทในปี 1907 และ (A. G. Bush) เข้าร่วมบริษัทในปี 1909 ในที่สุด 3เอ็มก็มีความมั่นคงทางการเงิน และสามารถจ่ายเงินปันผลได้ในปี 1916

ในปี 1910 บริษัทได้ย้ายไปที่เมืองเซนต์พอล และอยู่ที่นั่นเป็นเวลา 52 ปี จนกระทั่งในปี 1962 บริษัทก็ได้ย้ายไปยังอาคาร 3M Center ในเมือง รัฐมินนิโซตา

จุดเริ่มต้น

ซึ่งเป็นสถานที่ที่ก่อตั้ง 3เอ็ม ปัจจุบันกลายเป็นพิพิธภัณฑ์

ในปี 1937 3เอ็มได้เริ่มผลิต (PFOA) ด้วยกระบวนการฟลูออริเนชันเคมีไฟฟ้า

อ้างอิง

1. "3M Birthplace Museum", Lake County Historical Society
2. "It all started with a rock". 3M Australia. June 11, 2021. สืบค้นเมื่อ March 9, 2022.
3. "3M appoints Michael Roman as CEO; Inge Thulin will take new position as executive chairman of the board". CNBC. March 5, 2018.
4. "3M Company 2022 Annual Report". SEC.gov. . February 8, 2023.
5. "3M Company Profile". Vault.com. สืบค้นเมื่อ July 17, 2018.
6. Chamaria, Neha (October 24, 2018). "Why 3M Company Finds It Hard to Keep Up With Investor Expectations". The Motley Fool. สืบค้นเมื่อ October 10, 2019.
7. "3M U.S.: Health Care". Solutions.3m.com. สืบค้นเมื่อ March 29, 2012.
8. . Solutions.3m.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 13, 2008. สืบค้นเมื่อ July 14, 2013.
9. "3M Center, Maplewood 55144 – Google Maps". Google Maps. สืบค้นเมื่อ July 14, 2013.
10. "Fortune 500: 3M". Fortune. สืบค้นเมื่อ September 20, 2022.
11. "3M Company 2021 Annual Report". SEC.gov. . February 9, 2021.
12. "3M Company and Consolidated Subsidiaries (Parent and Subsidiaries) as of December 31, 2016". U.S. Securities and Exchange Commission.
13. "3M pays $10.3bn to settle water pollution suit over 'forever chemicals'". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2023-06-22. ISSN 0261-3077.
14. . Company Profiles for Students. Gale. 1999. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 18, 2013. สืบค้นเมื่อ October 4, 2012.
15. . Saint Paul Historical. Historic Saint Paul. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 1, 2017. สืบค้นเมื่อ February 27, 2017.
16. Prevedouros, Konstaninos; Cousins, Ian T.; Buck, Robert C.; Korzeniowski, Stephen H. (January 2006). "Sources, Fate and Transport of Perfluorocarboxylates". Environmental Science & Technology. 40 (1): 32–44. Bibcode:2006EnST...40...32P. doi:10.1021/es0512475. PMID 16433330.