เฮย์หลงเจียง

เฮย์หลงเจียง (จีน: ; พินอิน: Hēilóngjiāng) เป็นมณฑลหนึ่งในสาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ มณฑลเฮย์หลงเจียงมีอาณาเขตทางทิศใต้ติดกับมณฑลจี๋หลิน และทิศตะวันตกติดกับเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน และยังติดกับประเทศรัสเซียทางทิศเหนือและทิศตะวันออก (ได้แก่ แคว้นอามูร์ แคว้นปกครองตนเองยิว ดินแดนฮาบารอฟสค์ ดินแดนปรีมอร์สกี และดินแดนซาไบคัลสกี) เมืองหลวงและเมืองใหญ่สุดของมณฑลคือ ฮาร์บิน ในบรรดาเขตการปกครองระดับมณฑลของจีน มณฑลเฮย์หลงเจียงมีพื้นที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 6 ของประเทศ และมีประชากรมากเป็นอันดับที่ 15 ของประเทศ

มณฑลเฮย์หลงเจียง 黑龙江省
มณฑล
การถอดเสียงชื่อมณฑล
• ภาษาจีน	เฮย์หลงเจียงเฉิ่ง (黑龙江省 Hēilóngjiāng Shěng)
• อักษรย่อ	HL / เฮย์ (黑 Hēi)
ภูมิทัศน์ของ
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลเฮย์หลงเจียง
พิกัด: 48°N 129°E / 48°N 129°E / 48; 129
ตั้งชื่อจาก	เฮย์ (黑 hēi) — ดำ หลง (龙 lóng) — มังกร เจียง (江 jiāng) — แม่น้ำ แม่น้ำมังกรดำ (แม่น้ำอามูร์)
เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด)	ฮาร์บิน (ค.ศ. 1954–ปัจจุบัน) ฉีฉีฮาร์ (ค.ศ. 1949–1953)
จำนวนเขตการปกครอง	13 จังหวัด, 130 อำเภอ, 1,274
การปกครอง
• เลขาธิการพรรค	จาง ชิ่งเหว่ย์ (张庆伟)
• ผู้ว่าการ	หวาง เหวินเทา (王文涛)
พื้นที่
• ทั้งหมด	454,800 ตร.กม. (175,600 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	อันดับที่ 6
ความสูงจุดสูงสุด	1,690 เมตร (5,540 ฟุต)
ประชากร  (ค.ศ. 2010)
• ทั้งหมด	38,312,224 คน
• อันดับ	อันดับที่ 15
• ความหนาแน่น	84 คน/ตร.กม. (220 คน/ตร.ไมล์)
• อันดับความหนาแน่น	อันดับที่ 28
ประชากรศาสตร์
• องค์ประกอบทางชาติพันธุ์	ฮั่น: 95% แมนจู: 3% เกาหลี: 1% มองโกล: 0.4% หุย: 0.3%
• ภาษาและภาษาถิ่น	, ,
รหัส ISO 3166	CN-HL
GDP (ค.ศ. 2017)	1.62 ล้านล้านเหรินหมินปี้ 239.93 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 21)
• ต่อหัว	42,699 เหรินหมินปี้ 6,324 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 25)
HDI (ค.ศ. 2018)	0.747 (สูง) (อันดับที่ 12)
เว็บไซต์	www.hlj.gov.cn

ชื่อของมณฑลมาจากชื่อแม่น้ำสายที่ใหญ่ที่สุดในมณฑล แม่น้ำเฮย์หลง (ชื่อจีนของแม่น้ำอามูร์) ซึ่งเป็นอาณาเขตระหว่างประเทศจีนและรัสเซีย มณฑลเฮย์หลงเจียงมีทั้งจุดเหนือที่สุด (ใน ริมแม่น้ำอามูร์) และจุดตะวันออกสุดของของประเทศจี (ตรงจุดบรรจบของแม่น้ำอามูร์กับ)

มณฑลเฮย์หลงเจียงมีการผลิตทางการเกษตรและวัตถุดิบที่สำคัญ เช่น ไม้ซุง น้ำมัน และถ่านหิน

ภูมิศาสตร์

ที่ตั้งและอาณาเขต

มณฑลเฮย์หลงเจียงมีพื้นที่ติดต่อดังนี้

• ทิศเหนือ ติดต่อกับ ประเทศรัสเซีย
• ทิศใต้ ติดต่อกับ มณฑลจี๋หลิน ประเทศจีน
• ทิศตะวันออก ติดต่อกับ ประเทศรัสเซีย
• ทิศตะวันตก ติดต่อกับ เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน ประเทศจีน

ภูมิประเทศ

ทิศตะวันตกเฉียงเหนือและตะวันออกเฉียงใต้เป็นพื้นที่สูง ทิศตะวันออกเฉียงเหนือและตะวันตกเฉียงใต้เป็นพื้นที่ต่ำ ทรัพยากร มีพื้นที่ป่าปกคลุม 191,900 ตร.กม. เป็น 41.9% ปริมาณสะสมและการผลิตป่าไม้เป็นอันดับ 1 ของจีน ยังมีพื้นที่ทุ่งหญ้า 43,300 ตร.กม.

ภูมิอากาศ

รับอิทธิพลจากลมมรสุมแบบภาคพื้นทวีประหว่างเขตหนาวและอบอุ่น

เศรษฐกิจ

เกษตรกรรม มีการผลิตธัญพืชที่สำคัญได้แก่ ถั่วเหลือง ข้าวสาลี ข้าวโพด มันฝรั่ง ข้าวเจ้า อุตสาหกรรม มณฑลเฮยหลงเจียงมีอุตสาหกรรมใหญ่ที่สุดในทวีปเอเชีย^[] เป็นฐานสำคัญของอุตสาหกรรมพลังงานของจีน นอกจากถ่านหินแล้ว ยังมีพลังงานไฟฟ้าและแก๊ส สถานีไฟฟ้าขนาดเล็กและใหญ่ในมณฑลมีเกือบ 200 แห่ง สามารถผลิตกระแสไฟฟ้าสูงถึง 1,400 ล้านเมกกะวัตต์/ชั่วโมง

การคมนาคม

ทางรถไฟ มีทางรถไฟสายหลักถึง 60 สายในมณฑลเฮยหลงเจียง รวมกับเส้นทางย่อยมีความยาวทั้งสิ้นกว่า 5,300 กิโลเมตร โดยมีทางรถไฟสาย สุยเฟินเหอ - ฮาเอ่อร์บินหรือฮาร์บิน (ในมณฑลเฮยหลงเจียง)- หม่านโจวหลี่ (ในเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน) เป็น สะพานแผ่นดินใหญ่

ทางหลวง ปี 2000 เส้นทางหลวงทั้งสิ้นกว่า 50,000 กิโลเมตร

การบินพลเรือน ปัจจุบันเฮย์หลงเจียงเปิดเส้นทางบิน 58 เส้นทาง เป็นเส้นทางบินภายในประเทศ 51 เส้นทาง ระหว่างประเทศ 6 เส้นทาง และเป็นเส้นทางสายพิเศษ สนามบินฮาร์บินยังเป็น 1 ใน 8 สนามบินใหญ่ของประเทศด้วย สามารถรองรับการเข้าออกของเครื่องบินโดยสารขนาดใหญ่จากรัสเซีย และเมืองสำคัญ ในประเทศ อาทิ ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ กว่างโจว(กวางเจา) อูหลู่มู่ฉี เป็นต้น

เขตการปกครอง

ฉีฉีฮาร์

มณฑลเฮย์หลงเจียงแบ่งออกเป็นเขตการปกครองระดับจังหวัดทั้งหมด 13 แห่ง แบ่งเป็น 12 นครระดับจังหวัด และ 1 จังหวัด ได้แก่

ฮาร์บิน ฉีฉีฮาร์ ☐ เขตเจียเก๋อต๋าฉี และเขตซงหลิ่ง ในทางพฤตินัยขึ้นอยู่กับจังหวัดต้าซิงอานหลิ่ง แต่ทางนิตินัยเป็นส่วนหนึ่งของ กองธงปกครองตนเองโอโรเชน เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน

• นครฮาร์บิน (จีน: 哈尔滨市; พินอิน: Hā'ěrbīn Shì)
• นครฉีฉีฮาร์ (จีน: 齐齐哈尔市; พินอิน: Qíqíhā'ěr Shì)
• นคร (จีน: 鸡西市; พินอิน: Jīxī Shì)
• นคร (จีน: 鹤岗市; พินอิน: Hègǎng Shì)
• นคร (จีน: 双鸭山市; พินอิน: Shuāngyāshān Shì)
• นคร (จีน: 大庆市; พินอิน: Dàqìng Shì)
• นคร (จีน: 伊春市; พินอิน: Yīchūn Shì)
• นคร (จีน: 佳木斯市; พินอิน: Jiāmùsī Shì)
• นคร (จีน: 七台河市; พินอิน: Qītáihé Shì)
• นคร (จีน: 牡丹江市; พินอิน: Mǔdānjiāng Shì)
• นคร (จีน: 黑河市; พินอิน: Hēihé Shì)
• นคร (จีน: 绥化市; พินอิน: Suíhuà Shì)
• (จีน: 大兴安岭地区; พินอิน: Dàxīng'ānlǐng Dìqū)

เขตการปกครองระดับจังหวัดทั้ง 13 แห่งนี้ แบ่งย่อยอีกเป็นเขตการปกครองระดับอำเภอ ทั้งหมด 128 แห่ง (แบ่งเป็น 65 เขต, 20 นครระดับอำเภอ, 42 อำเภอ, และ 1 อำเภอปกครองตนเอง) และแบ่งย่อยอีกเป็นเขตการปกครองระดับตำบล 1,284 แห่ง (แบ่งเป็น 473 เมือง, 400 ตำบล, 58 ตำบลชาติพันธุ์, และ 353 แขวง)

อ้างอิง

1. "Doing Business in China – Survey". Ministry Of Commerce – People's Republic Of China. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 August 2013. สืบค้นเมื่อ 5 August 2013.
2. . National Bureau of Statistics of China. 29 April 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 July 2013. สืบค้นเมื่อ 4 August 2013.
3. [Statistical Communiqué of Heilongjiang on the 2017 National Economic and Social Development] (ภาษาจีน). Heilongjiang Bureau of Statistics. 2018-04-11. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-06-22. สืบค้นเมื่อ 2018-06-22.
4. "Sub-national HDI" (PDF). 2017. สืบค้นเมื่อ 2019-07-18.
5. "Heilongjiang and China's Food Security". Stratfor. 2012-03-05. สืบค้นเมื่อ 2019-10-20.

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ มณฑลเฮย์หลงเจียง
• เว็บไซต์มณฑลเฮย์หลงเจียง
• มหาวิทยาลัยนานาชาติเฮย์หลงเจียง 2021-05-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน