เขตปกครองตนเองบูเกนวิลล์

บูเกนวิลล์ (อังกฤษ: Bougainville; ตอกปีซิน: Bogenvil) หรือชื่อทางการว่า เขตปกครองตนเองบูเกนวิลล์ (Autonomous Region of Bougainville; ตอกปีซิน: Otonomos Region bilong Bogenvil) และเคยเป็นที่รู้จักในชื่อ หมู่เกาะนอร์ทโซโลมอน (North Solomons) เป็นเขตปกครองตนเองในประเทศปาปัวนิวกินี เกาะที่ใหญ่ที่สุดคือเกาะบูเกนวิลล์ (ซึ่งเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดของด้วย) เขตนี้ยังครอบคลุมและหมู่เกาะใกล้เคียงรวมถึง เขตปกครองตนเองแห่งนี้มีประชากรจำนวน 249,358 คน (จากสำมะโนประชากร พ.ศ. 2554)

เขตปกครองตนเองบูเกนวิลล์ Otonomos Region bilong Bogenvil
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: สันติภาพ, เอกภาพ, ความรุ่งเรือง
เพลงชาติ: มายบูเกนวิลล์
6°0′S 155°0′E / 6.000°S 155.000°E / -6.000; 155.000
เมืองหลวง	6°0′S 155°0′E / 6.000°S 155.000°E / -6.000; 155.000
เมืองใหญ่สุด
ภาษาราชการ	อังกฤษ, ตอกปีซิน
ภาษาอื่น ๆ	ภาษาประจำภูมิภาค
การปกครอง
•
•
สภานิติบัญญัติ
ก่อตั้ง
• สถานะปกครองตนเอง	25 มิถุนายน พ.ศ. 2545
• โหวตเป็นเอกราช	7 ธันวาคม พ.ศ. 2562
พื้นที่
• รวม	9,384 ตารางกิโลเมตร (3,623 ตารางไมล์)
ประชากร
• 2554 ประมาณ	249,358
เอชดีไอ (2562)	0.595 ปานกลาง
สกุลเงิน	กีนาปาปัวนิวกินี (PGK)
เขตเวลา	UTC+11 ()
ขับรถด้าน	ซ้ายมือ
รหัสโทรศัพท์

ในทางนิเวศวิทยาและภูมิศาสตร์ เกาะบูเกนวิลล์เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเกาะโซโลมอน แต่ในทางการเมืองไม่ถือเป็นส่วนหนึ่งของประเทศหมู่เกาะโซโลมอน เกาะบูกา, บูเกนวิลล์ และส่วนใหญ่ของหมู่เกาะโซโลมอนเป็นส่วนหนึ่งของภูมินิเวศ ความหลากหลายทางชีวภาพในเขตปกครองตนเองแห่งนี้ถูกคุกคามอย่างหนักจากกิจกรรมเหมืองแร่ซึ่งส่วนใหญ่ดำเนินการโดยนักลงทุนต่างชาติ

ดูเพิ่ม

• การลงประชามติเอกราชบูเกนวิลล์ พ.ศ. 2562

อ้างอิง

1. "AUTONOMOUS REGION OF BOUGAINVILLE : Bougainville Flag, Emblem and Anthem (Protection) Bill 2018" (PDF). Abg.gov.pg. สืบค้นเมื่อ 28 June 2019.
2. "Sub-national HDI - Area Database - Global Data Lab". hdi.globaldatalab.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-18.
3. . Tok Pisin English Dictionary. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-06-25. สืบค้นเมื่อ 4 December 2019.
4. . Loop PNG. 6 June 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-06-29. สืบค้นเมื่อ 4 December 2019.
5. "The Constitution of the Autonomous Region of Bougainville" (PDF). abg.gov.pg/key-documents. Autonomous Bougainville Government. p. 28, S41.
6. Davidson, Helen (10 January 2018). "Bougainville imposes moratorium on Panguna mine over fears of civil unrest". the Guardian.

อ่านเพิ่ม

• Gillespie, Waratah Rosemarie (2009). Running with Rebels: Behind the Lies in Bougainville's hidden war. Australia: Ginibi Productions. ISBN .
• Oliver, Douglas (1973). Bougainville: A Personal History. Melbourne: Melbourne University Press.
• Oliver, Douglas (1991). Black Islanders: A Personal Perspective of Bougainville, 1937–1991. Melbourne: Hyland House. Repeats text from previous 1973 reference and updates with summaries of Papua New Guinea press reports on the Bougainville Crisis.{{}}: CS1 maint: postscript ()
• Pelton, Robert Young (2002). Hunter Hammer and Heaven, Journeys to Three World's Gone Mad. Guilford, Conn.: Lyons Press. ISBN .
• Quodling, Paul. Bougainville: The Mine and the People.
• Regan, Anthony; Griffin, Helga, บ.ก. (2005). Bougainville Before the Crisis. Canberra: Pandanus Books.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เขตปกครองตนเองบูเกนวิลล์

วิกิท่องเที่ยว มีคำแนะนำการท่องเที่ยวสำหรับ Bougainville

• Autonomous Bougainville Government
• Autonomous Bougainville Government ที่เฟซบุ๊ก
• Full text of the Peace Agreement for Bougainville^[]
• Constitution of Bougainville
• UN Map #4089—United Nations map of the vicinity of Bougainville Island in
• , a documentary film about the .
• —Australian Broadcasting Corporation World in Focus; interview with . Interviewed by Wayne Coles-Janess.