อย าหน วงเหน ยวเราไว หร อเด มใช ว า อย าแตะต องเรา ละต น Noli me tangere อ งกฤษ Do not cling to me หร อ Do not touch me

อย่าหน่วงเหนี่ยวเราไว้ หรือเดิมใช้ว่า อย่าแตะต้องเรา (ละติน: Noli me tangere; อังกฤษ: Do not cling to me หรือ Do not touch me หรือ Touch me not) เป็นถ้อยคำที่พระเยซูกล่าวกับมารีย์ชาวมักดาลา เมื่อทรงพบนางหลังจากที่ทรงฟื้นขึ้นจากความตายตามที่บันทึกใน ยอห์น 20:17 ประโยคนี้เป็นที่นิยมใน (Gregorian chant) ในยุคกลาง และเป็นหัวข้อที่นิยมกันในงานจิตรกรรมที่เกี่ยวกับการคืนพระชนม์ของพระเยซู (Resurrection)

“Noli me Tangere” (อย่าหน่วงเหนี่ยวเราไว้)
โดยฮันส์ โฮลไบน์ (ผู้ลูก)

ประโยคเดิม “Μή μου ἅπτου” ในพระวรสารนักบุญยอห์นซึ่งเป็นภาษากรีกแปลว่า “จะหยุดยั้งเรานั้นหาได้ไม่” หรือ “จงอย่าหยุดยั้งเรา” มากกว่าที่จะแปลว่า “อย่าแตะต้องเรา” (Don't touch me) เช่นที่เคยแปลกันในบางฉบับ

การใช้อย่างอื่น

noli-me-tangere หรือ touch me not ต้นไม้ชนิดหนึ่ง
อันล่วงละเมิดมิได้ (Noli me tangere) เป็นนวนิยายเรื่องหนึ่งของฟิลิปปินส์ ประพันธ์โดยโฆเซ่ ริซัล นักเขียนและนักปฏิวัติในยุคเรียกร้องเอกราชจากสเปน
กวีทอมัส ไวแอ็ทใช้ในโคลง (sonnet) 'hoso list to hunt “Whoso list to hunt” ซึ่งสันนิษฐานว่าเกี่ยวกับแอนน์ โบลีน

อ้างอิง

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาใหม่ ฉบับ 1971 (ฉบับเรียงพิมพ์ 1998) ยอห์น 20:17
"พระเยซูตรัสกับเธอว่า อย่าหน่วงเหนึ่ยวเราไว้ เพราะเรายังมิได้ขึ้นไปหาพระบิดาของเรา แต่จงไปหาพวกพี่น้องของเรา และบอกเขาว่า เราจะขึ้นไปหาพระบิดาของเราและพระบิดาของท่านทั้งหลาย ไปหาพระเจ้าของเราและพระเจ้าของท่านทั้งหลาย"
พระคริสตธรรมใหม่ ยอห์น บทที่ 20 ข้อที่ 17
"พระเยซูตรัสกับเธอว่า อย่าแตะต้องเรา เพราะเรายังมิได้ขึ้นไปหาพระบิดาของเรา แต่จงไปหาพวกพี่น้องของเรา และบอกเขาว่า เราจะขึ้นไปหาพระบิดาของเราและพระบิดาของท่านทั้งหลาย และไปหาพระเจ้าของเราและพระเจ้าของท่านทั้งหลาย""
New Testament, John, Chapter 20, Paragraph 17:
"Jesus said to her, Do not cling to me, for I have not yet ascended to the Father; but go to my brothers and say to them, 'I am ascending to my Father and your Father, to my God and your God."
See, for instance, "Touch Me Not" by Gary F. Zeolla or Greek Verbs. In fact the form of the verb used is not the aorist imperative, which would indicate momentary or point action, but the present, which indicates an action in progress (Lesson Five - Greek Verbs). When, later in the same chapter, Jesus invites Thomas to touch his side, the aorist imperative is used to indicate the proposed momentary action (John 20:27). See also The Elements of New Testament Greek by Jeremy Duff: 7.2.2. The difference between the Present and Aorist Imperatives.

ดูเพิ่ม

สมุดภาพ

“อย่าหน่วงเหนี่ยวเราไว้”
ราว ค.ศ. 1490–1492
โดยทิลมัน รีเมนชไนเดอร์ (Tilman Riemenschneider)
“อย่าหน่วงเหนี่ยวเราไว้”
ราว ค.ศ. 1308-1311
โดยดุชโช
“อย่าหน่วงเหนี่ยวเราไว้”
ราว ค.ศ. 1512
โดยทิเชียน
“อย่าหน่วงเหนี่ยวเราไว้”
ราว ค.ศ. 1518
โดยอันโตนีโอ ดา กอร์เรจโจ
“อย่าหน่วงเหนี่ยวเราไว้”
ราว ค.ศ. 1524
โดยตินโตเรตโต

[1] พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาใหม่ ฉบับ 1971 (ฉบับเรียงพิมพ์ 1998) ยอห์น 20:17
"พระเยซูตรัสกับเธอว่า อย่าหน่วงเหนึ่ยวเราไว้ เพราะเรายังมิได้ขึ้นไปหาพระบิดาของเรา แต่จงไปหาพวกพี่น้องของเรา และบอกเขาว่า เราจะขึ้นไปหาพระบิดาของเราและพระบิดาของท่านทั้งหลาย ไปหาพระเจ้าของเราและพระเจ้าของท่านทั้งหลาย"

[2] พระคริสตธรรมใหม่ ยอห์น บทที่ 20 ข้อที่ 17
"พระเยซูตรัสกับเธอว่า อย่าแตะต้องเรา เพราะเรายังมิได้ขึ้นไปหาพระบิดาของเรา แต่จงไปหาพวกพี่น้องของเรา และบอกเขาว่า เราจะขึ้นไปหาพระบิดาของเราและพระบิดาของท่านทั้งหลาย และไปหาพระเจ้าของเราและพระเจ้าของท่านทั้งหลาย""

[3] New Testament, John, Chapter 20, Paragraph 17:
"Jesus said to her, Do not cling to me, for I have not yet ascended to the Father; but go to my brothers and say to them, 'I am ascending to my Father and your Father, to my God and your God."

[4] See, for instance, "Touch Me Not" by Gary F. Zeolla or Greek Verbs. In fact the form of the verb used is not the aorist imperative, which would indicate momentary or point action, but the present, which indicates an action in progress (Lesson Five - Greek Verbs). When, later in the same chapter, Jesus invites Thomas to touch his side, the aorist imperative is used to indicate the proposed momentary action (John 20:27). See also The Elements of New Testament Greek by Jeremy Duff: 7.2.2. The difference between the Present and Aorist Imperatives.