หเลพ ฑ หร อ หเลพ ฑ IAST Haḷēbīḍ น ยมสะกด Halebidu แปลตรงต ว ราชธาน เด ม นครท เป นซาก เป นเม องใน ร ฐกรณาฏกะ ประเทศอ นเด

หเลพีฑู หรือ หเลพีฑ (IAST: Haḷēbīḍ, นิยมสะกด Halebidu; แปลตรงตัว: "ราชธานีเดิม", "นครที่เป็นซาก") เป็นเมืองใน รัฐกรณาฏกะ ประเทศอินเดีย หรือชื่อเดิม โทรสมุทร หรือ ทวารสมุทร ซึ่งเป็นชื่อตั้งแต่ในศตวรรษที่ 11 เมื่อเป็นราชธานีของ หเลพีฑูกลายมาเป็นชื่อที่คนในท้องถิ่นเรียกเมืองหลังเข้าโจมตีและทำลายทวารสมุทรในศตวรรษที่ 14

หเลพีฑู โทรสมุทระ หรือ ทวารสมุทระ
town
โหยสเฬศวรมนเทีบร

พิกัด: 13°12′57″N 75°59′29″E / 13.2157°N 75.9914°E / 13.2157; 75.9914
ประเทศ	อินเดีย
รัฐ	รัฐกรณาฏกะ
อำเภอ
ความสูง	880 เมตร (2,890 ฟุต)
ประชากร (2001)
• ทั้งหมด	8,962 คน
เขตเวลา	()
รหัสโทรศัพท์	08172
เว็บไซต์	karnataka.gov.in

หเลพีฑูเป็นที่ตั้งของตัวอย่างชิ้นสำคัญของสถาปัตยกรรมโหยสฬะ ทั้งที่เป็นเทวสถานของฮินดูและไชนมนเทียร ในบรรดาเทวสถานของโหยสฬะทั้งหมดในเมืองมีแหล่งที่สำคัญคือโหยสเฬศวรมนเทียร

หมายเหตุ

Dorasamudra was one of the capitals of the Hoysalas. Governors had their own capital, with temples and infrastructure. Sosavur (Sasapura, Sasakapura) was their first capital. Belur served as another capital for a part of the 12th-century. The king used to relocate and stay for extended periods in other capitals. However, Dorasamudra is repeatedly called as the srimad rajdhani ("most illustrious capital") in inscriptions found in distant parts of the Hoysala kingdom.

อ้างอิง

JF Fleet, Nele-Vidu: Appayana-Vidu, The Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland, Cambridge University Press, pp. 117-119, JSTOR 25189510
Duraiswamy, S. (2004). The Creative Touches of the Chisel. p. 107. ISBN .
Katherine E. Kasdorf (2013), Forming Dōrasamudra: Temples of the Hoysaḷa Capital in Context, Columbia University Press, pp. 44–46
Robert Bradnock; Roma Bradnock (2000). India Handbook. McGraw-Hill. p. 959. ISBN .
Catherine B. Asher (1995). India 2001: Reference Encyclopedia. South Asia. pp. 29–30. ISBN .
Joan-Pau Rubiés (2002). Travel and Ethnology in the Renaissance: South India Through European Eyes, 1250-1625. Cambridge University Press. pp. 13–15. ISBN .
V Bharne; K Krusche (2014). Rediscovering the Hindu Temple: The Sacred Architecture and Urbanism of India. Cambridge Scholars Publishing. pp. 1–17. ISBN .^[]
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-18. สืบค้นเมื่อ 2021-09-24.
Gopal, Madan (1990). K.S. Gautam (บ.ก.). India through the ages. Publication Division, Ministry of Information and Broadcasting, Government of India. p. 178.

แหล่งข้อมูลอื่น

Sacred Ensembles of the Hoysala – Belur and Halebid, UNESCO World Heritage Sites Pending Application Package
Hoysalesvara Temple, Halebid 2021-08-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Archaeological Survey of India, Bengaluru Circle
Parsvanatha Basadi, Halebid 2017-11-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Archaeological Survey of India, Bengaluru Circle
Kedaresvara Temple, Halebid 2021-08-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Archaeological Survey of India, Bengaluru Circle
Shantinatha Basadi, Halebid 2016-11-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Archaeological Survey of India, Bengaluru Circle
Step well, Hulikere Halebid 2021-08-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Archaeological Survey of India, Bengaluru Circle

[4] Dorasamudra was one of the capitals of the Hoysalas. Governors had their own capital, with temples and infrastructure. Sosavur (Sasapura, Sasakapura) was their first capital. Belur served as another capital for a part of the 12th-century. The king used to relocate and stay for extended periods in other capitals. However, Dorasamudra is repeatedly called as the srimad rajdhani ("most illustrious capital") in inscriptions found in distant parts of the Hoysala kingdom.

[1] JF Fleet, Nele-Vidu: Appayana-Vidu, The Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland, Cambridge University Press, pp. 117-119, JSTOR 25189510

[2] Duraiswamy, S. (2004). The Creative Touches of the Chisel. p. 107. ISBN .

[3] Katherine E. Kasdorf (2013), Forming Dōrasamudra: Temples of the Hoysaḷa Capital in Context, Columbia University Press, pp. 44–46

[Bradnock2000p959-5] Robert Bradnock; Roma Bradnock (2000). India Handbook. McGraw-Hill. p. 959. ISBN .

[Asher1995p29-6] Catherine B. Asher (1995). India 2001: Reference Encyclopedia. South Asia. pp. 29–30. ISBN .

[7] Joan-Pau Rubiés (2002). Travel and Ethnology in the Renaissance: South India Through European Eyes, 1250-1625. Cambridge University Press. pp. 13–15. ISBN .

[BharneKrusche2014p1-8] V Bharne; K Krusche (2014). Rediscovering the Hindu Temple: The Sacred Architecture and Urbanism of India. Cambridge Scholars Publishing. pp. 1–17. ISBN .^[]

[9] . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-18. สืบค้นเมื่อ 2021-09-24.

[Madan-10] Gopal, Madan (1990). K.S. Gautam (บ.ก.). India through the ages. Publication Division, Ministry of Information and Broadcasting, Government of India. p. 178.