สเปซเอ็กซ์สตาร์เบส

สตาร์เบส (อังกฤษ: Starbase) เป็นโรงงานผลิตจรวดเอกชน พื้นที่ทดสอบ และฐานปล่อยที่สร้างโดยสเปซเอ็กซ์ ซึ่งตั้งอยู่ที่โบคาชิกา ประมาณ 32 กิโลเมตร (20 ไมล์) ทางตะวันออกของ รัฐเท็กซัส บนชายฝั่ง เมื่อกำหนดแนวความคิด จุดประสงค์ที่ระบุไว้คือ "เพื่อให้สเปซเอ็กซ์เป็นฐานปล่อยพิเศษที่จะช่วยให้บริษัทสามารถรองรับรายการการปล่อยจรวดและพบกับหน้าต่างปล่อยที่แน่นหนาได้" ฐานปล่อยเดิมมีจุดมุ่งหมายเพื่อรองรับการปล่อยฟัลคอน 9 และฟัลคอน เฮฟวีและ ฐานปล่อยจรวด และ "จรวดระดับวงโคจรที่หลากหลาย" แต่ในช่วงต้นปี พ.ศ. 2561 สเปซเอ็กซ์ได้ประกาศเปลี่ยนแปลงแผน โดยระบุว่าฐานปล่อยจะใช้สำหรับยานอวกาศรุ่นต่อไปของสเปซเอ็กซ์อย่าง สตาร์ชิป เท่านั้น ระหว่างปี พ.ศ. 2561 ถึง 2563 ฐานดังกล่าวได้เพิ่มการผลิตจรวดและความสามารถในการทดสอบอย่างมีนัยสำคัญ อีลอน มัสก์ ซีอีโอของสเปซเอ็กซ์ระบุในปี พ.ศ. 2557 ว่าเขาคาดว่า "นักบินอวกาศเชิงพาณิชย์ นักบินอวกาศเอกชน จะออกจากเซาท์เท็กซัส" และเขาเล็งเห็นถึงการปล่อยยานอวกาศไปยังดาวอังคารจากสถานที่นั้น

ระหว่างปี พ.ศ.2555 ถึง 2557 สเปซเอ็กซ์ได้พิจารณาสถานที่ที่เป็นไปได้เจ็ดแห่งทั่วสหรัฐสำหรับสร้างฐานปล่อยจรวดเชิงพาณิชย์แห่งใหม่ โดยทั่วไปแล้ว สำหรับการปล่อยสู่วงโคจร พื้นที่ในอุดมคติจะต้องมีเส้นทางข้ามน้ำไปทางทิศตะวันออกเพื่อความปลอดภัย และตั้งอยู่ใกล้เส้นศูนย์สูตรมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อใช้ประโยชน์จากความเร็วในการหมุนของโลก ในช่วงเวลานี้ ที่ดินผืนหนึ่งที่อยู่ติดกับหาดโบคา ชิกา ใกล้เมืองบราวน์สวิลล์ รัฐเท็กซัส เป็นพื้นที่ชั้นนำของตัวเลือก ในช่วงเวลาที่ขยายออกไปเรื่อยๆ ขณะที่ (FAA) ได้ทำการประเมินสิ่งแวดล้อมอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับการใช้อ่าวเท็กซัส ที่ตั้งเป็นฐานปล่อยจรวด นอกจากนี้ ในช่วงเวลานี้สเปซเอ็กซ์ได้เริ่มซื้อที่ดินในพื้นที่ โดยซื้อพื้นที่ประมาณ 41 เอเคอร์ (170,000 ตารางเมตร) และเช่า 57 เอเคอร์ (230,000 ตารางเมตร) ภายในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2557 สเปซเอ็กซ์ประกาศในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2557 ว่าพวกเขาได้เลือกสถานที่ใกล้กับบราวน์สวิลล์เป็นที่ตั้งฐานปล่อยจรวดที่ไม่ใช่ของรัฐแห่งใหม่ หลังจากการประเมินสิ่งแวดล้อมขั้นสุดท้ายเสร็จสิ้น และข้อตกลงด้านสิ่งแวดล้อมได้ดำเนินการภายในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2557 ฐานปล่อยยานอวกาศสู่วงโคจรของสตาร์ชิปจะทำให้เป็นศูนย์ปฏิบัติการแห่งที่สี่ของสเแซเอ็กซ์ ตามสถานที่ฐานปล่อยจรวดอีกสามแห่งที่เช่าจากรัฐบาลสหรัฐ

สเปซเอ็กซ์ได้จัดพิธีวางศิลาฤกษ์ในฐานปล่อยจรวดแห่งใหม่ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2557 และการเตรียมดินเริ่มขึ้นในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2558 เสาอากาศติดตามลำแรกได้รับการติดตั้งในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2559 และถังเชื้อเพลิงจรวดลำแรกมาถึงในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2561 ในช่วงปลายปี พ.ศ. 2561 การก่อสร้างเพิ่มขึ้นอย่างมาก และฐานได้เห็นการประดิษฐ์ของจรวดทดสอบต้นแบบขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 9 เมตร (30 ฟุต) ลำแรก ซึ่งได้รับการทดสอบและบินในเดือนมีนาคม-สิงหาคม พ.ศ. 2562 จนถึงปี 2564 มีการสร้างยานบินต้นแบบเพิ่มเติมที่โรงงานแห่งนี้สำหรับการทดสอบในระดับความสูงที่สูงขึ้น ภายในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2563 มีพนักงานมากกว่า 500 คนในโรงงานแห่งนี้ โดยพนักงานส่วนใหญ่มีส่วนร่วมในการปฏิบัติงานตลอด 24 ชั่วโมงทุกวันสำหรับฐานปล่อยยานอวกาศสเปซเอ็กซ์รุ่นที่สามที่ชื่อ สตาร์ชิป

อ้างอิง

1. "Capabilities & Services". SpaceX. จากแหล่งเดิมเมื่อ 4 April 2016. สืบค้นเมื่อ 14 April 2016.
2. Berger, Eric (5 August 2014). "Texas, SpaceX announce spaceport deal near Brownsville". MySanAntonio.com. จากแหล่งเดิมเมื่อ 27 February 2017. สืบค้นเมื่อ 5 August 2014.
3. Shotwell, Gwynne (17 March 2015). "Statement of Gwynne Shotwell, President & Chief Operating Officer, Space Exploration Technologies Corp. (SpaceX)" (PDF). U.S. House of Representatives, Committee on Armed Services Subcommittee on Strategic Forces. (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 28 January 2016. สืบค้นเมื่อ 11 January 2016. SpaceX is developing an additional private launch facility in South Texas to support our commercial launch service contracts.
4. Nield, George C.; และคณะ (Office of Commercial Space Transportation) (April 2014). (PDF). Draft Environmental Impact Statement: SpaceX Texas Launch Site (Report). Federal Aviation Administration. HQ-0092-K2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 7 December 2013.
5. Gleeson, James; Musk, Elon; และคณะ (10 May 2018). "Block 5 Phone Presser". GitHubGist. จากแหล่งเดิมเมื่อ 6 August 2018. สืบค้นเมื่อ 2 August 2018. Our South Texas launch site will be dedicated to BFR, because we get enough capacity with two launch complexes at Cape Canaveral and one at Vandenberg to handle all of the Falcon 9 and Falcon Heavy missions.
6. Foust, Jeff (22 September 2014). "SpaceX Breaks Ground on Texas Spaceport". . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 September 2014. สืบค้นเมื่อ 14 January 2018. Under that development schedule, Musk said, the first launch from the Texas site could take place as soon as late 2016.
7. Clark, Steve (27 September 2014). "SpaceX chief: Commercial launch sites necessary step to Mars". Brownsville Herald. จากแหล่งเดิมเมื่อ 18 May 2017. สืบค้นเมื่อ 30 September 2014.
8. Berger, Eric (4 August 2014). "Texas, SpaceX announce spaceport deal near Brownsville". Houston Chronicle. จากแหล่งเดิมเมื่อ 9 August 2017. สืบค้นเมื่อ 4 August 2014.
9. "Elon Musk's Futuristic Spaceport Is Coming to Texas". Bloomberg Businessweek. 16 July 2014. จากแหล่งเดิมเมื่อ 12 July 2014. สืบค้นเมื่อ 11 July 2014.
10. Klotz, Irene (11 July 2014). "FAA Ruling Clears Path for SpaceX Launch site in Texas". Space News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 July 2014. สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
11. Perez-Treviño, Emma (29 July 2014). "SpaceX, BEDC request building permits". Brownsville Herald. จากแหล่งเดิมเมื่อ 13 January 2018. สืบค้นเมื่อ 30 July 2014.
12. Perez-Treviño, Emma (6 August 2015). "Solar project planned for SpaceX". Valley Morning Star. จากแหล่งเดิมเมื่อ 24 January 2018. สืบค้นเมื่อ 1 September 2015.
13. Perez-Treviño, Emma (22 October 2015). "Soil headed to Boca Chica for SpaceX". Valley Morning Star. สืบค้นเมื่อ 24 October 2015.^[]
14. . KRGV.com/5news. Rio Grande Valley, Texas. 18 January 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 March 2016. สืบค้นเมื่อ 14 January 2018. SpaceX’s first launch was set for 2017. The company said the launch site won’t be complete until 2017. They anticipate their first launch in 2018.