สงครามกัมพูชา–ดัตช์

สงครามกัมพูชา–ดัตช์ (ดัตช์: Cambodjaans-Nederlandse Oorlog; เขมร: សង្គ្រាមកម្ពុជា-ហូឡង់) ใน ค.ศ. 1643–1644 เป็ยความขัดแย้งที่เกิดจากการรัฐประหารที่ทำให้กษัตริย์กัมพูชาพระองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์และเปลี่ยนมานับถือศาสนาอิสลามด้วยความช่วยเหลือของพ่อค้าชาวมลายูที่อาศัยอยู่ในประเทศ กษัตริย์พระองค์ใหม่ทรงเริ่มการสังหารหมู่พนักงานบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์และต่อมาทรงเอาชนะกองกำลังดัตช์ที่ส่งมาเพื่อแก้แค้นชาวกัมพูชาได้

สงครามกัมพูชา–ดัตช์
ยุทธการที่พนมเปญ, ค.ศ. 1644
วันที่ ค.ศ. 1643–1644 สถานที่ กัมพูชา แม่น้ำโขง ผล กัมพูชาชนะ
คู่สงคราม
กัมพูชา	บริษัทอินเดียตะวันออก
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
สุลต่านอิบราฮิม (มีอีกพระนามว่า สมเด็จพระรามาธิบดี, เดิมพระนาม เจ้าพระยาจันท์)	Pierre de Rogemortes †
กำลัง
ไม่ทราบ	432
ความสูญเสีย
เสียชีวิต 1,000 นาย	พนักงาน 36 คนถูกสังหาร ทหาร 156 นายเสียชีวิต เรือรบหลายลำถูกกัมพูชายึด

สงคราม

ใน ค.ศ. 1642 เจ้าชายกัมพูชานามว่า เจ้าพระยาจันท์ ขึ้นครองเป็นสมเด็จพระรามาธิบดีหลังโค่นล้มและลอบปลงพระชนม์กษัตริย์องค์ก่อน พ่อค้าชาวมุสลิมมลายูในกัมพูชาช่วยพระองค์ยึดครองอำนาจ และต่อมาพระองค์เปลี่ยนศาสนาจากพุทธเป็นอิสลาม เปลี่ยนพระนามเป็นอิบราฮิม และสมรสกับสตรีมลายู จากนั้นพระองค์จึงเริ่มทำสงครามเพื่อขับไล่บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ โดยเริ่มการสังหารหมู่ที่เมืองหลวงของชาวดัตช์ก่อน ยึดเรือของพวกเขาไป 2 ลำ และสังหารพนักงานชาวดัตช์ของบริษัทไป 35 คน นอกเหนือไปจาก Pieter van Regemortes เอกอัครราชทูตของบริษัท

ณ แม่น้ำโขง ฝ่ายกัมพูชาเอาชนะบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ในสงครามทางน้ำส่วนใหญ่ระหว่าง ค.ศ. 1643–1644 โดยกองกำลังกัมพูชาเสียชีวิต 100 ราย และกองกำลังดัตช์เสียชีวิต 156 รายจากทหารทั้งหมด 432 นายและเรือรบดัตช์หลายลำตกอยู่ในมือของกัมพูชา เอกอัครราชทูตบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ที่ถูกสังหารพร้อมกับพวกของเขาคือ Pierre de Rogemortes และกว่าที่อิทธิพลของยุโรปในกัมพูชาสามารถฟื้นตัวจากความพ่ายแพ้ของฝ่ายดัตช์ต้องรออีกสองศตวรรษต่อมา

กษัตริย์มุสลิมชาวกัมพูชาถูกขับไล่และจับกุมโดยของเวียดนาม หลังพระอนุชา/เชษฐาของอิบราฮิมที่ยังคงนับถือศาสนาพุทธได้ร้องขอความช่วยเหลือจากเวียดนามเพื่อฟื้นฟูพุทธศาสนาให้กับกัมพูชาด้วยการปลดพระองค์ออกจากบัลลังก์ ในคริสต์ทศวรรษ 1670 ชาวดัตช์ได้ละทิ้งสถานีการค้าทั้งหมดที่พวกเขามีในกัมพูชาหลังการสังหารหมู่ใน ค.ศ. 1643

อ้างอิง

1. Kiernan 2008, p. 157.
2. Kiernan 2002, p. 253.
3. Cormack 2001, p. 447.
4. Kiernan 2008, p. 157.
5. Kiernan 2002, p. 253.
6. Cormack 2001, p. 447.
7. Reid 1999, p. 36.
8. Chakrabartty 1988, p. 497.
9. Fielding 2008, p. 27.
10. Kiernan 2008, p. 158.
11. Kiernan 2002, p. 254.
12. Osborne 2008, p. 45.

ข้อมูล

• Chakrabartty, H. R. (1988). Vietnam, Kampuchea, Laos, Bound in Comradeship: A Panoramic Study of Indochina from Ancient to Modern Times, Volume 2. Patriot Publishers. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 February 2014.
• Cormack, Don (2001). Killing Fields, Living Fields: An Unfinished Portrait of the Cambodian Church - The Church That Would Not Die. Contributor Peter Lewis (reprint ed.). Kregel Publications. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 February 2014.
• Fielding, Leslie (2008). Before the Killing Fields: Witness to Cambodia and the Vietnam War (illustrated ed.). I.B.Tauris. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 February 2014.
• Kiernan, Ben (2008). Blood and Soil: A World History of Genocide and Extermination from Sparta to Darfur. Melbourne Univ. Publishing. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 February 2014.
• Kiernan, Ben (2002). The Pol Pot Regime: Race, Power, and Genocide in Cambodia Under the Khmer Rouge, 1975-79 (illustrated ed.). Yale University Press. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 February 2014.
• Osborne, Milton (2008). Phnom Penh : A Cultural History: A Cultural History. Oxford University Press. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 February 2014.
• Reid, Anthony (1999). Charting the shape of early modern Southeast Asia. Silkworm Books. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 February 2014.