วัดมหรรณพาราม

วัดมหรรณพารามวรวิหาร เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดวรวิหาร สร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 3 โดยกรมหมื่นอุดมรัตนราษีที่มีพระนามเดิมว่าพระองค์เจ้าอรรณพ เป็นพระราชโอรสในรัชกาลที่ 3 การก่อสร้างเสร็จสมบูรณ์ในสมัยรัชกาลที่ 4 หลังจากกรมหมื่นอุดมรัตนราษีได้สิ้นพระชนม์แล้ว รัชกาลที่ 4 โปรดเกล้าฯ พระราชทานนามว่า วัดมหรรณพาราม สถาปัตยกรรมภายในวัดมีทั้งแบบไทยและแบบที่ได้รับอิทธิพลมาจากจีน หลังคาของพระอุโบสถไม่มีช่อฟ้า ใบระกา มีพระประธานปั้นด้วยปูน ลงรักปิดทอง เป็นพระพุทธรูปสมัยกรุงศรีอยุธยา ส่วนพระวิหารมีขนาดเท่ากับพระอุโบสถ รวมทั้งมีศิลปะแบบเดียวกัน มีพระพุทธรูปหล่อสมัยสุโขทัยนามว่า พระร่วงทองคำ ประดิษฐานอยู่ ปัจจุบันมี เป็นเจ้าอาวาสรูปปัจจุบัน

วัดมหรรณพารามวรวิหาร
พระอุโบสถ วัดมหรรณพารามวรวิหาร
ชื่อสามัญ	วัดมหรรณพ
ที่ตั้ง	261/4 ถนนตะนาว แขวงเสาชิงช้า เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร
ประเภท	พระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดวรวิหาร
พระประธาน	หลวงพ่อบุญฤทธิ์
เจ้าอาวาส	พระเทพสุตเมธี (บุญธรรม สุตธมฺโม)
หมายเหตุ
โบราณสถานที่ขึ้นทะเบียนโดยกรมศิลปากร
ชื่อที่ขึ้นทะเบียน	วัดมหรรณพาราม
ขึ้นเมื่อ	22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2492
เป็นส่วนหนึ่งของ	โบราณสถานในเขตกรุงเทพมหานคร
เลขอ้างอิง	0000040
ส่วนหนึ่งของ

แหล่งข้อมูลอื่น

• แผนที่และภาพถ่ายทางอากาศของ วัดมหรรณพารามวรวิหาร
  • ภาพถ่ายดาวเทียมจากวิกิแมเปีย หรือกูเกิลแมปส์
  • แผนที่จากลองดูแมป หรือเฮียวีโก
  • ภาพถ่ายทางอากาศจากเทอร์ราเซิร์ฟเวอร์

13°45′17″N 100°29′58″E / 13.754741°N 100.499325°E / 13.754741; 100.499325

คลังภาพ

• หลวงพ่อบุญฤทธิ์ พระประธานในพระอุโบสถ
• หลวงพ่อร่วงทองคำ
• พระเจดีย์
• พระบรมรูป รัชกาลที่ 5