บทความน อ างอ งคร สต ศ กราช คร สต ทศวรรษ คร สต ศตวรรษ ซ งเป นสาระสำค ญของเน อหา ล งคอล น ภาษาอ งกฤษ Lincoln เป นนครและเม

บทความนี้อ้างอิง ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ลิงคอล์น (ภาษาอังกฤษ: Lincoln) เป็นนครและเมืองหลวงของมณฑล ลิงคอล์นเชอร์ในภาคการปกครองมิดแลนด์สตะวันออกของอังกฤษ

ลิงคอล์น
นคร, และ
นครลิงคอล์น
อาสนวิหารลิงคอล์น
ธง ตราอาร์ม
ที่ตั้งในลิงคอล์นเชอร์
ลิงคอล์น ที่ตั้งในสหราชอาณาจักร ลิงคอล์น ที่ตั้งในทวีปยุโรป
พิกัด: 53°14′04″N 0°32′19″W / 53.23444°N 0.53861°W / 53.23444; -0.53861
รัฐเอกราช	สหราชอาณาจักร
ประเทศ	อังกฤษ
ภูมิภาค	มิดแลนด์สตะวันออก
เทศมณฑลทางพิธีการ	ลิงคอล์นเชอร์
จัดตั้งเป็นนคร	ค.ศ. 1072
Incorporated	1 เมษายน ค.ศ. 1974

การปกครอง
• ประเภท
• องค์กร
•
•
•	Sue Burke
• ผู้นำสภา	Ric Metcalfe
พื้นที่
• นครและ	35.69 ตร.กม. (13.78 ตร.ไมล์)
ประชากร (กลางปี 2019)
• นครและ	97,541 คน
• อันดับ	245
• ความหนาแน่น	687 คน/ตร.กม. (1,780 คน/ตร.ไมล์)
• กลุ่มชาติพันธุ์	ผิวขาว 95.6% เอเชีย 0.8% ไอริช 0.8% จีน 0.5% แอฟริกัน 0.5%
เดมะนิม	ลินคอลเนียน
เขตเวลา	(เวลามาตรฐานกรีนิช)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	(เวลาออมแสงบริติช)
	LN
	01522
	32UD (ONS) E07000138 (GSS)
	SK9771
ท่าอากาศยานหลัก	, , (อยู่นอกเมืองทั้งหมด)
สมาชิกสภา	33
	(Con)
เว็บไซต์	www.lincoln.gov.uk

ลิงคอล์นมีเนื้อที่ทั้งหมด 35.69 ตารางกิโลเมตร จากในปี ค.ศ. 2007 ลิงคอล์นมีประชากรทั้งหมดประมาณ 87,800 คน โดยมีความหนาแน่นถัวเฉลี่ยเป็นจำนวน 2,460 คนต่อหนึ่งตารางกิโลเมตร เมื่อรวมปริมณฑลแล้วลิงคอล์นก็มีประชากรด้วยกันทั้งหมด 250,000 คน

ลิงคอล์นมีเมืองพี่น้องหลายเมืองที่ได้แก่: พอร์ตลิงคอล์นในออสเตรเลีย; Radomsko ในโปแลนด์;Tangshan ในประเทศจีน; และน็อยชตัทอันเดอร์ไวน์สตราสเซอร์ในเยอรมนี

ประวัติ

ประวัติแรกสุดของลิงคอล์นมาจากการพบหลักฐานการตั้งถิ่นฐานของชนของบ้านกลมที่พบในปี ค.ศ. 1972 ที่มีอายุมาตั้งแต่ราวศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสต์ศักราช บ้านเหล่านี้ตั้งอยู่ในบ่อลึกที่ปัจจุบันเรียกว่า ใน (River Witham) ที่ฐานของเนินใหญ่ที่ต่อมาเป็นที่ก่อสร้างมหาวิหารลิงคอล์นและโดยชาวนอร์มัน

ที่มาของคำว่าลิงคอล์นอาจจะมาจากคำที่มาจาก (Brythonic language) ว่า “Lindon” ที่แปลว่าบ่อหรือสระ ที่คงจะหมายถึง แต่ไม่อาจจะทราบถึงขนาดของถิ่นฐานที่ตั้งเดิมที่แท้จริงได้ เพราะหลักฐานของผู้ตั้งหลักแหล่งเดิมฝังลึกอยู่ภายใต้หลักฐานของผู้ตั้งถิ่นฐานชาวโรมัน, ของยุคกลางต่อมา และของผู้พำนักอาศัยอยู่ในปัจจุบันด้วย