ร ฐธรรมน ญส บเจ ดมาตรา ญ ป น 十七条憲法 โรมาจ jūshichijō kenpō อ งกฤษ seventeen article constitution เป นงานท เจ าชายโชโตะก S

รัฐธรรมนูญสิบเจ็ดมาตรา (ญี่ปุ่น: 十七条憲法; โรมาจิ: jūshichijō kenpō; อังกฤษ: seventeen-article constitution) เป็นงานที่เจ้าชายโชโตะกุ (Shōtoku) นิพนธ์ขึ้นเมื่อปี 604 ตามความในซึ่งเผยแพร่เมื่อปี 720 ต่อมา พระนางซุอิโกะ (Suiko) ทรงตรานิพนธ์นั้นเป็นกฎหมายซึ่งภายหลังนิยมเรียกกันว่ารัฐธรรมนูญ และถือกันว่า เป็นหนึ่งในเอกสารซึ่งบังคับบัญชาเรื่องศีลธรรมฉบับเริ่มแรกที่สุดในประวัติศาสตร์

รัฐธรรมนูญมีเนื้อความหลักดังนี้

เชิดชูสามัคคี ต่อต้านโลกียวิสัย
ศรัทธาพระศรีรัตนตรัย
ปฏิบัติตามพระราชโองการให้จงดี
ข้าราชการต้องรักษาสัทธรรม เพราะสัทธรรมจะเป็นเครื่องรักษาวินัย
ส่งเสริมคุณธรรม กำจัดอธรรม
ไม่ก้าวก่ายกิจส่วนตัว ใส่ใจกิจสาธารณะ
ให้ทุกคนมีเสรีที่จะเลือกสรรภาระของตน แต่ต้องไม่กระทบกระเทือนหน้าที่
ทุกบุคคลไม่พึงตัดสินใจเรื่องสำคัญด้วยตนเอง

งานนี้จะเป็นรัฐธรรมนูญมากน้อยเพียงไรยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ เนื่องจากเนื้อหาส่วนใหญ่ไม่ได้ว่าด้วยวิธีปกครองประเทศดังรัฐธรรมนูญสมัยใหม่ แต่ว่าด้วยปรัชญาพุทธและขงจื่อที่ข้าราชการและพสกนิกรพึงมีเพื่อให้กิจการของรัฐเป็นไปอย่างเรียบร้อย โดยมีพระเจ้าแผ่นดินเป็นผู้ทรงอำนาจสูงสุด และแม้ว่างานนี้จะนำเสนอหลักการปกครองทำนองเดียวกับที่ปรากฏในคำปรารภของรัฐธรรมนูญสมัยใหม่หลายฉบับ เช่น รัฐธรรมนูญสหรัฐอเมริกา แต่ก็ขาดไร้องค์ประกอบอื่นที่พึงมี ดังที่วิลเลียม ทีโอดอร์ ดี แบรี (William Theodore de Bary) ว่า "'รัฐธรรมนูญ' ของเจ้าชายโชโตะกุนั้นเน้นหลักพื้นฐานทางศีลธรรมและจรรยามากกว่าจะประมวลรายละเอียดกฎหมายและวิธีการบังคับใช้กฎหมายเอาไว้"

รัฐธรรมนูญสิบเจ็ดมาตรานี้เป็นกฎหมายอยู่จนมีการตรา (Ritsuryō) ขึ้นเมื่อปลายศตวรรษที่ 17 แต่ก็มีข้อโต้แย้งว่า เนื้อความของรัฐธรรมนูญสิบเจ็ดมาตราที่ไม่ขัดหรือแย้งกับประมวลกฎหมายดังกล่าวและกฎหมายอื่น ๆ ในชั้นหลัง ย่อมมีผลใช้บังคับจนถึงปี 1890 และอาจมีผลอยู่ในปัจจุบันด้วย

อ้างอิง

W.G. Aston, trans., Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697, 2 vols. in 1 (London: Keagan and Co., 1896), vol. 2, pp. 128–133.
William Theodore de Bary, ed. Sources of Japanese Tradition, Volume One: From Earliest Times to 1600 Columbia University Press; 2nd edition (2002), vol. 1, pp. 54-55.
William Theodore de Bary. “The Constitutional Tradition in China,” Journal of Chinese Law. Vol. 9, No. 7 (1995), p. 14.
Prince Shotoku on Simply Japan
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-18. สืบค้นเมื่อ 2014-01-27.

แหล่งข้อมูลอื่น

SaruDama: Shotoku's Seventeen-Article Constitution

[1] W.G. Aston, trans., Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697, 2 vols. in 1 (London: Keagan and Co., 1896), vol. 2, pp. 128–133.

[2] William Theodore de Bary, ed. Sources of Japanese Tradition, Volume One: From Earliest Times to 1600 Columbia University Press; 2nd edition (2002), vol. 1, pp. 54-55.

[3] William Theodore de Bary. “The Constitutional Tradition in China,” Journal of Chinese Law. Vol. 9, No. 7 (1995), p. 14.

[4] Prince Shotoku on Simply Japan

[5] . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-18. สืบค้นเมื่อ 2014-01-27.