ย ทธการท สแตมฟอร ดบร ดจ อ งกฤษเก า Gefeoht æt Stanfordbrycge เก ดข นท หม บ าน ในอ งกฤษเม อว นท 25 ก นยายน 1066 ระหว างกอ

ยุทธการที่สแตมฟอร์ดบริดจ์ (อังกฤษเก่า: Gefeoht æt Stanfordbrycge) เกิดขึ้นที่หมู่บ้าน ในอังกฤษเมื่อวันที่ 25 กันยายน 1066 ระหว่างกองทัพอังกฤษภายใต้พระเจ้าฮาโรลด์ กอดวินสัน และกองกำลังรุกรานที่นำโดย และ น้องชายของกษัตริย์อังกฤษ หลังจากการต่อสู้นองเลือด ทั้งฮาโรลด์และทอสติกพร้อมกับทหารชาวนอร์เวย์ส่วนใหญ่ถูกสังหาร แม้ว่าแฮโรลด์ กอดวินสันสามารถขับไล่ผู้รุกรานชาวนอร์เวย์ แต่กองทัพของเขาก็พ่ายแพ้ต่อชาวนอร์มันที่เฮสติงส์น้อยกว่าสามสัปดาห์ต่อมา ยุทธการครั้งนี้เป็นสัญลักษณ์ของการสิ้นสุดของตามธรรมเนียม

ยุทธการที่สแตมฟอร์ดบริดจ์

ส่วนหนึ่งของ การรุกรานของชาวไวกิ้งของอังกฤษ

วันที่	25 กันยายน 1066
สถานที่	, อังกฤษ
ผล	ชัยชนะที่เด็ดขาดของอังกฤษ

คู่สงคราม

ราชอาณาจักรอังกฤษ

กบฏอังกฤษ

ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ

ฮาโรลด์ กอดวินสัน

กำลัง

10,500 ทหารราบ
2,000 ทหารม้า

9,000 (ซึ่ง 3,000 คนเข้าร่วมในการรบล่าช้า)
300 เรือขนส่ง

ความสูญเสีย

ไม่ทราบ

8,000+ ตายหรือหาย

อ้างอิง

Anglo-Saxon Chronicles, p. 199.
While the initial invasion force required 300 longships to carry 10,000 troops (Jones, Charles (2011). Finding Fulford. London: WritersPrintShop. pp. 202-203), only 24 ships, or 8% of the fleet, were needed to carry back the survivors after Stamford Bridge ("Anglo-Saxon Chronicles", p. 199).

[Anglo-Saxon_Chronicles,_p._199-1] Anglo-Saxon Chronicles, p. 199.

[2] While the initial invasion force required 300 longships to carry 10,000 troops (Jones, Charles (2011). Finding Fulford. London: WritersPrintShop. pp. 202-203), only 24 ships, or 8% of the fleet, were needed to carry back the survivors after Stamford Bridge ("Anglo-Saxon Chronicles", p. 199).