พระเจ าเหยา จ นต วย อ 尧 จ นต วเต ม 堯 พ นอ น Yáo เวด ไจลส Yao ตามตำนาน 2356 2255 ก อนคร สตกาล ค อ ผ ปกครองจ นตามตำนาน ในย

พระเจ้าเหยา (จีนตัวย่อ: 尧; จีนตัวเต็ม: 堯; พินอิน: Yáo; เวด-ไจลส์: Yao), (ตามตำนาน 2356-2255 ก่อนคริสตกาล) คือ ผู้ปกครองจีนตามตำนาน ในยุคสามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิ ชื่ออื่นที่เรียกกันได้แก่ เถาถัง ซื่อ (陶唐氏) หรือ ถัง เหยา (唐堯) เมื่อแรกเกิดมีนามว่า อี ฟ่างซวิน (伊放勳) หรือ อี ฉี (伊祁) เป็นพระราชโอรสองค์ที่สองของจักรพรรดิคู่

พระเจ้าเหยา
ครองราชย์	2333 ปีก่อนคริสตกาล–2234 ปีก่อนคริสตกาล (99 ปี)
ก่อนหน้า	พระเจ้าจื้อ
ถัดไป	พระเจ้าชุ่น
ประสูติ	2356 ปีก่อนคริสตกาล เมืองเกาโหยว มณฑลเจียงซู หรือเมืองเทียนฉาง มณฑลอานฮุย
สวรรคต	2255 ปีก่อนคริสตกาล (101 พรรษา)
คู่อภิเษก	ซ่านอี๋ (พระสนม)
พระราชบุตร
พระราชบิดา	พระเจ้าคู่

พระเจ้าเหยามักได้รับยกย่องว่าเป็นพระมหากษัตริย์ที่สมบูรณ์แบบและมีคุณธรรมอย่างสูง เป็นผู้เฉลียวฉลาดและเป็นแบบอย่างแก่จักรพรรดิราชวงศ์ต่าง ๆ ของจีนในเวลาต่อมา ประวัติศาสตร์จีนในยุคต้นมักเอ่ยถึงพระเจ้าเหยา และพระเจ้าอวี่ ว่าเป็นบุคคลสำคัญ นักประวัติศาสตร์ปัจจุบันเชื่อว่าทั้งสามอาจเป็นหัวหน้าเผ่าที่ก่อตั้งระบบการปกครองที่เป็นหนึ่งเดียวและมีระบบลำดับชั้นในช่วงยุคเปลี่ยนผ่านเข้าสู่สังคมศักดินา

ตามตำนานเล่าว่า เหยาขึ้นเป็นผู้ปกครองเมื่ออายุ 20 ปี และสวรรคตเมื่ออายุ 119 ปี และมอบบัลลังก์ให้กับ ซึ่งสมรสกับพระราชธิดาของพระองค์ทั้ง 2 คน

อ้างอิง

บันทึกประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่
Ching, Julia (1991). Sages and filial sons: mythology and archaeology in ancient China. The Chinese University Press. p. 140. ISBN . {{}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) ((help))

ก่อนหน้า		พระเจ้าเหยา		ถัดไป
พระเจ้าจื้อ		จักรพรรดิจีน สามราชาห้าจักรพรรดิ (2333 ปีก่อนคริสตกาล – 2234 ปีก่อนคริสตกาล)		พระเจ้าชุ่น

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] บันทึกประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่

[2] Ching, Julia (1991). Sages and filial sons: mythology and archaeology in ancient China. The Chinese University Press. p. 140. ISBN . {{}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) ((help))