ซินชาร์อิชคุน

ซินชาร์อิชคุน (อักษรโรมัน: Sinsharishkun, Sin-shar-ishkun; คูนิฟอร์มอัสซีเรียใหม่: Sîn-šar-iškun หรือ Sîn-šarru-iškun,) ทรงเป็นกษัตริย์แห่งจักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ ครองราชย์ประมาณ 627 – 612 ปีก่อนคริสตศักราช ทรงเป็นโอรสของพระเจ้า (Ashurbanipal) และอาจเป็นพระเชษฐา (พี่ชาย) ของพระเจ้าอาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 มีประวัติเกี่ยวกับพระองค์น้อยมาก แต่คาดว่าทรงขึ้นครองราชย์ประมาณปีที่ 627 ก่อนคริสตศักราชต่อจาก (Ashur-etil-ilani) พระองค์ต้องสู้รบกับ (Sin-shumu-lishir) ในสงครามกลางเมือง ในขณะที่ประเทศราชต่าง ๆ แยกตัวเป็นอิสระ โดยเฉพาะบาบิโลเนียที่มีผู้นำคือแนโบโพแลสซาร์ หลังชนะสงครามกลางเมือง พระเจ้าซินชาร์อิชคุนกับแนโบโพแลสซาร์ทำสงครามแย่งชิงเมืองนิปปูร์ (Nippur) ซึ่งเป็นศูนย์กลางอำนาจของอัสซีเรีย พระเจ้าซินชาร์อิชคุนป้องกันเมืองไว้ได้ แต่แนโบโพแลสซาร์ก็เข้าเมืองบาบิโลนและสถาปนาตัวเองเป็นกษัตริย์

ซินชาร์อิชคุน
ราชาแห่งจักรวาล
จดหมายของซินชาร์อิชคุนที่เขียนถึงแนโบโพแลสซาร์แห่ง ศัตรูหลักของพระองค์ที่ระบุเป็นและขอให้รักษาอาณาจักรของพระองค์ ความน่าเชื่อถือของจดหมายนี้ยังคงเป็นที่โต้เถียง
กษัตริย์แห่งจักรวรรดิอัสซีเรียใหม่
ครองราชย์	627–612 ปีก่อนคริสต์ศักราช
ก่อนหน้า
ถัดไป	อาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 (อัสซีเรีย) แนโบโพแลสซาร์ ()
สวรรคต	สิงหาคม 612 ปีก่อนคริสต์ศักราช นิเนเวห์
คู่อภิเษก	(?)
พระราชบุตร	อาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 (?)
แอกแคด	Sîn-šar-iškun Sîn-šarru-iškun
ราชวงศ์
พระราชบิดา
พระราชมารดา

พระเจ้าซินชาร์อิชคุนนำทัพไปที่บาบิโลน แต่กลับพบว่ามีการกบฏเกิดขึ้นภายในเมืองหลวงและทหารไปเข้ากับกลุ่มกบฏ แม้พระองค์จะปราบกบฏได้สำเร็จ แต่ก็ต้องเสียเมืองนิปปูร์ไป ในปีที่ 616 พระเจ้าแนโบโพแลสซาร์ทรงร่วมเป็นพันธมิตรกับพระเจ้า กษัตริย์แห่ง ต่อมากลุ่มชนหลายกลุ่มได้เข้าร่วมกับพันธมิตรนี้แล้วบุกโจมตีนิเนเวห์ เมืองหลวงของจักรวรรดิอัสซีเรีย จนที่สุดในปีที่ 612 ก่อนคริสตศักราช นิเนเวห์ก็เสียเมือง ชะตากรรมสุดท้ายของพระเจ้าซินชาร์อิชคุนไม่เป็นทราบแน่ชัด แต่มีความเป็นไปได้ที่พระองค์อาจจะสวรรคตในการรบครั้งนี้

พระเจ้าอาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 กษัตริย์องค์ต่อมาทรงถอยทัพไปที่เมือง ทางตอนเหนือของซีเรียและเป็นพันธมิตรกับ (Necho II) ต่อมากองทัพบาบิโลน-มีเดียได้ยึดเมืองฮาร์รานและรบชนะในยุทธการที่คาร์เคมิช (Battle of Carchemish) ยุทธการสุดท้ายระหว่างอัสซีเรีย-อียิปต์กับบาบิโลน-มีเดีย

อ้างอิง

1. Da Riva 2017, p. 81.
2. Na’aman 1991, p. 243.
3. Lipschits 2005, p. 18.
4. Radner 2013.
5. Bertin 1891, p. 50.
6. Tallqvist 1914, p. 201.
7. Frahm 1999, p. 322.
8. Oxford Bible Atlas by Adrian Curtis
9. Honour of Kings Ancient and American History Book 2 FULL COLOR TEXT by Ellen Gerwit
10. A Survey of the Old Testament by Andrew E. Hill, John H. Walton
11. THE BABYLONIAN CHRONICLE AND THE ANCIENT CALENDAR OF THE KINGDOM OF JUDAH by SIEGFRIED H. HORN

บรรณานุกรม

• Ahmed, Sami Said (2018). Southern Mesopotamia in the time of Ashurbanipal. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. ISBN .
• Beaulieu, Paul-Alain (1997). "The Fourth Year of Hostilities in the Land". Baghdader Mitteilungen. 28: 367–394.
• Beaulieu, Paul-Alain (2018). A History of Babylon, 2200 BC - AD 75. Hoboken: John Wiley & Sons. ISBN .
• Bertin, G. (1891). "Babylonian Chronology and History". Transactions of the Royal Historical Society. 5: 1–52. doi:10.2307/3678045. JSTOR 3678045.
• Brinkman, J. A. (1973). "Sennacherib's Babylonian Problem: An Interpretation". . 25 (2): 89–95. doi:10.2307/1359421. JSTOR 1359421. S2CID 163623620.
• Chen, Fei (2020). "A List of Babylonian Kings". Study on the Synchronistic King List from Ashur. BRILL. ISBN .
• Da Riva, Rocío (2017). "The Figure of Nabopolassar in Late Achaemenid and Hellenistic Historiographic Tradition: BM 34793 and CUA 90". Journal of Near Eastern Studies. 76 (1): 75–92. doi:10.1086/690464.
• Frahm, Eckhart (1999). "Kabale und Liebe: Die königliche Familie am Hof zu Ninive". Von Babylon bis Jerusalem: Die Welt der altorientalischen Königsstädte. Reiss-Museum Mannheim.
• Frahm, Eckart (2014). "Family Matters: Psychohistorical Reflections on Sennacherib and His Times". ใน Kalimi, Isaac; Richardson, Seth (บ.ก.). Sennacherib at the Gates of Jerusalem: Story, History and Historiography. Leiden: . ISBN .
• Johnston, Christopher (1899). "A Recent Interpretation of the Letter of an Assyrian Princess". Journal of the American Oriental Society. 20: 244–249. doi:10.2307/592332. JSTOR 592332.
• Lipschits, Oled (2005). The Fall and Rise of Jerusalem: Judah under Babylonian Rule. Eisenbrauns. ISBN .
• Luckenbill, Daniel David (1927). Ancient Records of Assyria and Babylonia Volume 2: Historical Records of Assyria From Sargon to the End. University of Chicago Press.
• Melville, Sarah C. (2011). "The Last Campaign: the Assyrian Way of War and the Collapse of the Empire". ใน Lee, Wayne E. (บ.ก.). Warfare and Culture in World History. New York: New York University Press. ISBN .
• Myers, P. V. N. (1914). A General History for Colleges and High Schools. Boston: Ginn & Company.
• Na’aman, Nadav (1991). "Chronology and History in the Late Assyrian Empire (631—619 B.C.)". Zeitschrift für Assyriologie. 81 (1–2): 243–267. doi:10.1515/zava.1991.81.1-2.243. S2CID 159785150.
• Oates, Joan (1992). "The fall of Assyria (635–609 BC)". The Cambridge Ancient History Volume 3 Part 2: The Assyrian and Babylonian Empires and Other States of the Near East, from the Eighth to the Sixth Centuries BC. Cambridge University Press. ISBN .
• Radner, Karen (2019). "Last Emperor or Crown Prince Forever? Aššur-uballiṭ II of Assyria according to Archival Sources". State Archives of Assyria Studies. 28: 135–142.
• Reade, J. E. (1970). "The Accession of Sinsharishkun". Journal of Cuneiform Studies. 23 (1): 1–9. doi:10.2307/1359277. JSTOR 1359277. S2CID 159764447.
• Reade, J. E. (1998). "Assyrian eponyms, kings and pretenders, 648-605 BC". Orientalia (NOVA Series). 67 (2): 255–265. JSTOR 43076393.
• Rowton, M. B. (1951). "Jeremiah and the Death of Josiah". Journal of Near Eastern Studies. 2 (10): 128–130. doi:10.1086/371028. S2CID 162308322.
• Sack, Ronald H. (2004). Images of Nebuchadnezzar: The Emergence of a Legend (2nd Revised and Expanded ed.). Selinsgrove: Susquehanna University Press. ISBN .
• Siddal, L. R. (2007). "A Re-Examination of the Title ša reši in the Neo-Assyrian period". ใน Azize, Joseph; Weeks, Noel (บ.ก.). Gilgames̆ and the World of Assyria: Proceedings of the Conference Held at Mandelbaum House, the University of Sydney, 21-23 July, 2004. Peeters Publishers. ISBN .
• Tallqvist, Knut Leonard (1914). Assyrian Personal Names (PDF). Leipzig: August Pries.
• Walton, John H.; Matthews, Victor H.; Chavalas, Mark W. (2012). The IVP Bible Background Commentary: Old Testament. InterVarsity Press. ISBN .
• (2003) [1991]. "Babylonia 605–539 B.C.". ใน Boardman, John; Edwards, I. E. S.; Hammond, N. G. L.; Sollberger, E.; Walker, C. B. F. (บ.ก.). The Cambridge Ancient History: III Part 2: The Assyrian and Babylonian Empires and Other States of the Near East, from the Eighth to the Sixth Centuries B.C. (2nd ed.). Cambridge University Press. ISBN .
• Woodall, Chris (2018). Minor Prophets in a Major Key. Wipf and Stock Publishers. ISBN .
• Yildirim, Kemal (2017). "Diplomacy in Neo-Assyrian Empire (1180-609) Diplomats in the Service of Sargon II and Tiglath-Pileser III, Kings of Assyria". International Academic Journal of Development Research. 5 (1): 128–130.

เว็บไซต์

• "Ashurbanipal". Encyclopaedia Britannica. สืบค้นเมื่อ 28 November 2019.
• Mark, Joshua J. (2009). "Ashurbanipal". . สืบค้นเมื่อ 28 November 2019.
• "Nahum 3:18". Bible Hub. สืบค้นเมื่อ 14 February 2020.
• Radner, Karen (2013). "Royal marriage alliances and noble hostages". Assyrian empire builders. สืบค้นเมื่อ 26 November 2019.

แหล่งข้อมูลอื่น

• 's Ancient Records of Assyria and Babylonia Volume 2: Historical Records of Assyria From Sargon to the End, containing translations of Sinsharishkun's inscriptions.