ชเวปยีนญีดอ

ชเวปยีนญีดอ (พม่า: ရွှေဖျင်းညီတော်, ออกเสียง: [ʃwèbjɪ́ɰ̃ ɲìdɔ̀]) เรียกอีกชื่อว่า ชเวปยีนเง (ရွှေဖျင်းငယ်, ออกเสียง: [ʃwèbjɪ́ɰ̃ ŋɛ̀]) หรือ มี่นเล่ (မင်းလေး, ออกเสียง: [mɪ́ɰ̃ lé]) เป็นหนึ่งในนะหลวง 37 ตนของพม่า

ซ้าย (รูปหุ่นสองพี่น้องชเวปยีน กับ เมวูนนะ มารดา) ขวา (รูป ชเวปยีนญีดอ)

ตำนาน

พวกเขาเป็นที่รู้จักในนาม ชเวปยีนยีนอง หรือ ตองปะโยนมี่นยีนอง (เจ้าพี่น้อง) เขาและพี่ชายของเขา ชเวปยีนนองดอ เป็นบุตรชายของ ผู้ส่งสารของราชวงศ์ กับ รากษส (ဘီလူး) ที่กินดอกไม้จากเขาโปะป้า ในรัชสมัยของพระเจ้าอโนรธามังช่อแห่งพุกาม พวกเขาถูกประหารเพราะละเลยหน้าที่ในการจัดเตรียมอิฐคนละก้อน ทำให้เจดีย์ตองปะโยนซึ่งสร้างโดยพระเจ้าอโนรธามีช่องว่าง หลังจากเสียชีวิตสองพี่น้องก็กลายเป็นวิญญาณและปรากฏตัวต่อหน้าพระเจ้าอโนรธาเพื่อขอครอบครองดินแดน เพื่อตอบรับคำวิงวอนของพวกเขา พระเจ้าอโนรธาจึงมอบให้พวกเขาครอบครอง เมวูนนะสิ้นชีวิตเพราะใจแตกสลายหลังจากที่ บยะตะ ถูกสังหาร และต่อมาลูกชายของพวกเขาถูกพาตัวไปตามคำสั่งของกษัตริย์ เธอได้กลายเป็นนะที่รู้จักกันในชื่อ โปะป้าแมดอ (เจ้าแม่เขาโปะป้า)

ชเวปยีนญีดอเริ่มหลงรัก ซึ่งเป็นสาวสวยและมักมาเยี่ยมหมู่บ้านของเธอ เขาขอแต่งงานแต่เธอปฏิเสธ ทำให้ชเวปยีนญีดอเก็บซ่อนความเคียดแค้น หลังการประหารชีวิต พี่น้องชเวปยีนก็ได้กลายมาเป็นนะ ความโหยหามะชเวอูของชเวปยีนญีดอยังคงอยู่แม้กระทั่งในโลกของวิญญาณ ต่อมาเมื่อ สามีของมะชเวอู เดินทางล่องแพไปยังพื้นที่แมซาตอนบน ชเวปยีนญีดอก็มาสารภาพรักกับเธออีกครั้ง อย่างไรก็ตามเมื่อเธอไม่ตอบรับ เขาจึงสั่งให้เสือภูเขาของตนสังหารเธอ และเธอได้กลายมาเป็นนะหลังการเสียชีวิตอย่างโหดร้าย ความเป็นศัตรูยังคงดำรงอยู่แม้พวกเขาจะกลายเป็นวิญญาณ ในช่วงเทศกาลตองปะโยนเมื่อรูปปั้นของพี่น้องชเวปยีนถูกนำลงแม่น้ำเพื่อประกอบพิธีสรงน้ำหลวง รูปปั้นเหล่านั้นจะผ่านถนนข้างศาลเจ้าของมะชเวอู ดังนั้นผู้ดูแลศาลเจ้าจะต้องคลุมรูปปั้นไว้ เชื่อกันว่าหากศาลเจ้ามะชเวอูไม่ได้คลุมด้วยผ้าคลุมยาว รูปปั้นมะชเวอูจะหันออกไปทางอื่นโดยอัตโนมัติ

รูปลักษณ์ของนะแสดงเป็นท่านั่งบนแท่น ชันเข่าขึ้นข้างหนึ่ง ถือดาบไว้บนไหล่ด้วยท่าทางผึ่งผาย ผู้ที่บูชานะกลุ่มนี้จะหลีกเลี่ยงการบริโภคเนื้อหมู เนื่องจากเชื่อกันว่า บิดาของสองพี่น้องเป็นชาวมุสลิมอินเดีย

เทศกาลนะที่ใหญ่ที่สุดในพม่าคือเทศกาลตองปะโยน ซึ่งจัดขึ้นเป็นประจำทุกปีเป็นเวลา 6 วันในหมู่บ้านตองปะโยนใกล้กับมัณฑะเลย์ เทศกาลนี้จัดขึ้นเพื่อรำลึกถึงพี่น้องตระกูลชเวปยีน ผู้มาสักการะในเทศกาลนับพันคนรวมตัวกันเพื่อร่วมเต้นรำกับร่างทรง เพลิดเพลินกับอาหารว่างริมถนน และซื้อของที่ระลึก

อ้างอิง

1. Shwe Mann Maung. "The Taung Byone Nat Festival". Perspective (August 1997). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2004-07-17. สืบค้นเมื่อ 2008-09-11.
2. DeCaroli, Robert (2004). Haunting the Buddha: Indian Popular Religions and the Formation of Buddhism. , US. ISBN . สืบค้นเมื่อ 2008-09-13.
3. "အုတ်နှစ်ချပ်လပ်ရာမှ အစပြု၍". Eleven Media Group Co., Ltd (ภาษาพม่า).
4. Spiro, Melford E (1996). Burmese Spiritualism. Transaction Publishers. ISBN . สืบค้นเมื่อ 2008-09-15.
5. "ရွှေအင်ကြင်း သခင်မတို့ရွာ ရောက်ခဲ့ပါပေါ့ တမင်". Voice of Myanmar. 27 March 2023.
6. Hla Thamein. "Thirty-Seven Nats". Yangonow. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-06-24. สืบค้นเมื่อ 2006-07-03.
7. Gilbert, David (15 August 2013). "Myanmar's Multicultural Spirits". The Irrawaddy. สืบค้นเมื่อ 8 September 2013.
8. "Speaking with the spirits". Nation Thailand (ภาษาอังกฤษ). 23 August 2013.