บทความน อ างอ งคร สต ศ กราช คร สต ทศวรรษ คร สต ศตวรรษ ซ งเป นสาระสำค ญของเน อหา การสมรสของพระนางพรหมจาร อ งกฤษ The Marri

บทความนี้อ้างอิง ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

การสมรสของพระนางพรหมจารี (อังกฤษ: The Marriage of the Virgin) เป็นภาพเขียนสีน้ำมันที่เขียนโดยราฟาเอล จิตรกรสมัยเรอเนซองส์คนสำคัญชาวอิตาลีที่ปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่ในเมืองมิลานในประเทศอิตาลี

การสมรสของพระนางพรหมจารี

ศิลปิน	ราฟาเอล
ปี	ค.ศ. 1504
ประเภท	จิตรกรรมสีน้ำมันบนไม้
สถานที่	, มิลาน

ราฟาเอลลงชื่อและวันที่บนภาพเขียน “การสมรสของพระนางพรหมจารี” RAPHAEL URBINAS MDIIII (ค.ศ. 1504) เป็นภาพที่ได้รับจ้างจากตระกูลอัลบิซซินีสำหรับชาเปลเซนต์โจเซฟภายในวัดซานฟรานเชสโคที่เมืองในอุมเบรีย ในปี ค.ศ. 1798 ถูกบังคับให้อุทิศภาพเขียนให้แก่ (Giuseppe Lechi) นายพลของกองทัพนโปเลียนผู้ขายต่อให้นักค้าขายศิลปะชาวมิลานซานนาซซาริๆ ยกภาพให้กับโรงพยาบาลในมิลานในปี ค.ศ. 1804 สองปีต่อมาสถาบันวิจิตรศิลป์ก็ซื้อต่อ

นักวิพากษ์ศิลปะเชื่อกันว่าเป็นภาพที่ได้รับแรงบันดาลใจจากการวางองค์ประกอบของภาพสองภาพของเปียโตร เปรูจิโน: “” (ภาพ) ที่เขียนภายในชาเปลซิสติน และจิตรกรรมแผงชื่อเดียวกัน “” (ภาพ) ที่ปัจจุบันอยู่ในพิพิธภัณฑ์ที่เมืองแคนในประเทศฝรั่งเศส

ภาพเขียนที่ราฟาเอลเริ่มแสดงการแยกตัวจากภาพที่ได้รับอิทธิพลจากเปรูจิโนแบบอุมเบรียมาเป็นภาพเขียนของยุคทองของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา เป็นภาพที่เขียนก่อนที่จะเดินทางไปฟลอเรนซ์ที่ไปเห็นประติมากรรมของโดนาเทลโลและงานเขียนของจิตรกรรมร่วมสมัยคนสำคัญอื่นๆที่รวมทั้งเลโอนาร์โด ดา วินชีและไมเคิล แอนเจโล ตัวแบบที่มีศีรษะรูปไข่และร่างที่เล็กดูเหมือนจะเป็นลักษณะโดยตรงจากผู้ที่ราฟาเอลได้รับอิทธิพลมา

การลงชื่อและวันที่บนบัวเหนือซุ้มโค้งที่ตกแต่งด้านหน้าของวัดที่ไกลออกไปก็เท่ากับว่าได้ทิ้งความเป็นจิตรกรนิรนามและมีความเชื่อมั่นในตนเองพอที่จะลงชื่อว่าเป็นผู้สร้างภาพเขียน ตัวบุคคลหลักในภาพยืนอยู่ด้านหน้าของภาพก็มีโจเซฟผู้กำลังสวมแหวนให้กับ โจเซฟถือคทาในมือซ้ายที่เป็นไม้ที่มีใบงอกออกมาที่แสดงว่าเป็นผู้ที่ได้รับเลือก คทาของชายอีกสองคนที่ไม่ได้รับเลือกยังคงเป็นคทาไม้ที่แห้งอยู่ จนคนหนึ่งต้องหักคทาด้วยความผิดหวัง

วัดหลายเหลี่ยมลักษณะของบรามันเตเป็นส่วนหนึ่งขององค์ประกอบของภาพที่เด่นและเป็นส่วนที่มีอิทธิพลต่อการวางภาพของกลุ่มคนที่ด้านหน้าของภาพ ลายพื้นที่ดึงเข้าไปยังตัวสิ่งก่อสร้างเป็นการเน้นให้เห็นถึงการใช้การเขียนแบบทัศนมิติที่แสดงความลึกของภาพ ตัวแบบต่างที่ไกลออกไปก็ค่อยเล็กลงตามลำดับ ตัววัดเป็นศูนย์กลางของเส้นรัศมีที่กระจายออกมาจากซุ้มระเบียง เสา และบันได ไปจนถึงพื้น จากประตูวัดที่สามารถมางทะลุได้เป็นนัยยะว่าเส้นรัศมีจากวัดยังคงยืดต่อออกไปจากผู้ดูยิ่งขึ้นไปอีก

แม้แต่ในภาพกลุ่มคนด้านหน้าก็เป็นภาพที่แสดงทัศนมิติ ตัวแบบสามตัวหลักอยู่หน้าภาพ ล้อมรอบไปด้วยผู้เข้าร่วมพิธีที่ค่อยไกลออกไปจากศูนย์กลางจากแหวนที่โจเซฟกำลังจะสวมให้แมรี ที่แบ่งภาพออกเป็นสองข้างเท่ากัน โทนสีของภาพเป็นสีทองโดยมีสีอื่นประกอบที่รวมทั้งสีงาช้าง เหลือง เขียวน้ำเงิน น้ำตาลไหม้ และแดงจัด

ภาพเขียนนี้เปรียบได้กับภาพเขียนของเปรูจิโนแต่เป็นภาพที่วิวัฒนาการเพิ่มขึ้นโดยใช้องค์ประกอบที่กลมเมื่อเทียบกับองค์ประกอบแนวนอนของเปรูจิโนซึ่งยังคงเป็นลักษณะของการเขียนแบบควัตโตรเชนโต การวางภาพกลุ่มคนและการเขียนสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ในฉากหลังเป็นสิ่งที่ทำให้งานของราฟาเอลแตกต่างจากงานของเปรูจิโน ช่องภายในภาพดูโปร่งกว่าของเปรูจิโนที่แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการเขียนทัศนมิติที่เหนือกว่าเปรูจิโน

อ้างอิง

Web Gallery of Art: Raphael

ดูเพิ่ม

[1] Web Gallery of Art: Raphael